Berlin yakınlarına çarpan asteroit nadir bir aubrit olarak tanımlandı

Artık resmi bir sınıflandırma, 21 Ocak 2024’te Berlin yakınlarına düşen garip göktaşlarının yalnızca görüntülerine bakarak şüphelenenlerle aynı hizada. Bunlar, “aubrites” adı verilen nadir bir gruba ait.

SETI Enstitüsü meteor gökbilimcisi Dr. Peter Jenniskens, “Bunları bulmak son derece zordu çünkü uzaktan bakıldığında Dünya’daki diğer kayalara benziyorlar” dedi. “Yakın, pek değil.”

Jenniskens, Museum für Naturkunde (MfN) araştırmacısı Dr. Lutz Hecht ile birlikte Ribbeck köyünün hemen güneyindeki tarlaları araştırmak için San Francisco’dan Berlin’e gitti ve MfN, Freie Universität Berlin ve Deutches zentrum’dan öğrenci ve personelden oluşan bir ekibe rehberlik etti. für Luft und Raumfahrt ve sonbaharı takip eden günlerde Technische Universität Berlin.

“Çek Bilimler Akademisi Astronomi Enstitüsü’nden göktaşı gökbilimcileri Dr. Pavel Spurný, Jiří Borovička ve Lukáš Shrbený’nin mükemmel yönlendirmelerine rağmen, güçlü rüzgarların göktaşlarını nasıl uçurduğunu hesapladılar ve bunların nadir, enstatit bakımından zengin göktaşları olabileceğini tahmin ettiler. Ateş topunun yaydığı ışık nedeniyle arama ekibimiz başlangıçta onları yerde kolayca tespit edemedi” dedi Jenniskens.

Atmosfer ısısından kaynaklanan ince bir siyah cam kabuğa sahip olan diğer meteorların aksine, bu meteorlar çoğunlukla yarı saydam bir cam kabuğa sahiptir.

Jenniskens, “Meteorları ancak Polonyalı bir göktaşı avcısı ekibi ilk bulguyu belirledikten ve bize ne arayacağımızı gösterdikten sonra fark ettik” dedi. “Bundan sonra ilk bulgularımız Freie Üniversitesi öğrencileri Dominik Dieter ve Cara Weihe tarafından hızlı bir şekilde yapıldı.”

Göktaşları, küçük asteroit 2024 BX1’in parçalarıdır; ilk olarak gökbilimci Dr. Krisztián Sárneczky tarafından Macaristan’daki Konkoly Gözlemevi’nde bir teleskopla tespit edilmiş, takip edilmiş ve daha sonra NASA’nın Scout ve ESA’nın Meerkat Asteroid Guard çarpma tehlikesi değerlendirme sistemleri tarafından Dünya atmosferini etkileyeceği tahmin edilmiştir. JPL/Caltech’ten Davide Farnocchia sık sık yörünge güncellemeleri sağlıyor ve sonunda görülen ve filme alınan parlak bir ateş topuna neden oluyor. Bu, Jenniskens’in 2008’de Sudan’da, 2018’de Botsvana’da ve 2023’te Fransa’da meydana gelen çarpışmanın ardından böylesine küçük bir asteroit çarpmasını dördüncü rehberli kurtarmasıydı.

Bugün, Jenniskens’in Museum für Naturkunde’deki işbirlikçileri, bu parçalardan birinin elektron ışınlı mikro sondayla yapılan ilk incelemesinin, aubrit tipi bir akondritin tipik mineralojisini ve kimyasal bileşimini kanıtladığını resmen duyurdu. Bu sonuç, incelenmek ve onaylanmak üzere 2 Şubat 2024 tarihinde Meteoroloji Derneği Uluslararası İsimlendirme Komisyonu’na sunuldu.

Göktaşının adı, 14 Eylül 1836’da benzer bir göktaşının düştüğü Fransa’nın Aubrés köyünden geliyor. Müzenin koleksiyonunda bundan bir parça var.

Müzenin göktaşı koleksiyonunun bilimsel başkanı Dr. Ansgar Greshake, “Bu kanıtlara dayanarak kaba bir sınıflandırmayı nispeten hızlı bir şekilde yapabildik” dedi. “Bu, koleksiyonların araştırma için büyük öneminin altını çiziyor. Şu ana kadar dünya çapındaki göktaşı koleksiyonlarında bu türden gözlemlenen diğer on bir düşüşe ait yalnızca materyal var.”

İlk sınıflandırmada yer alan Museum für Naturkunde’den Christopher Hamann, “Aubritler, insanların genel olarak meteoritleri hayal ettiği gibi görünmüyor. Aubritler daha çok gri granite benziyor ve esas olarak magnezyum silikatlar enstatit ve forsteritten oluşuyor” dedi. ve aramaya katıldı. “Neredeyse hiç demir içermiyor ve genellikle göktaşlarını tanımanın iyi bir yolu olan camsı kabuk, diğer göktaşlarının çoğundan tamamen farklı görünüyor. Bu nedenle Aubritlerin sahada tespit edilmesi zordur.”