Frank Miller çoğu modern Batman hikâyesinin standartlarını belirledi. Kara Şovalye Dönüyor Ve Batman: Birinci Yıl 1980’lerde. Aynı efsanevi yaratıcı tamamen hayal kırıklığına uğradı All Star Batman ve Robin 2000’li yıllarda ortalamanın altında yazılar ve tuhaf karakter anları nedeniyle. Miller’den daha önce gelen Batman hikayeleri bu kadar etkili olmasaydı ikincisi daha az meşhur olabilirdi, ama içinde yaşadığımız evren bu değil. DC ve Marvel gibi modern çizgi roman evrenlerinin kendi miraslarıyla baş etmede sorunları var. Onlarca yıldır ikonik karakterler ve hikayelerle dolu bir ortamda, evreni yeni insanlarla tanıştırmak yerine eski kitapların yüksek standartlarını yakalamak zor olabilir. Bu, harika yeni öykülerin öne çıkmasını zorlaştırıyor ve yeni çalışmalara yönelik eleştirileri şiddetlendiriyor.
Rocksteady Studios’la İntihar Kadrosu: Adalet Birliği’ni öldür, bu sorun sonunda çizgi roman video oyunlarını da vurdu. Sekiz saatten fazla zaman geçirdim İntihar Kadrosu: Adalet Birliği’ni öldür şu ana kadar hem tek oyunculu hem de çok oyunculu olarak, erken erişim lansmanının ertesi günü kodu aldıktan sonra. Oyunla geçirdiğim zaman karışık sonuçlar verdi. Bu kadar mutlak bir felaket değil Kızıl Düşüş veya Önceki günancak Rocksteady’nin mirası bağlamında hayal kırıklığı yaratıyor.
İntihar Kadrosu: Adalet Birliği’ni öldür daha önce tek oyunculu bir stüdyonun çok oyunculuya ilk adımından beklenebilecek hataların çoğunu yapıyor. Rocksteady’nin önceki güçlü yönlerine veya Batman: Arkham üçlemesinin en iyi kısımlarına pek bir etkisi yok. Dövüş dışında pek çok şey etkilemekte başarısız oluyor. Özünde eğlenceli bir üçüncü şahıs nişancı oyunu var ama sekiz saat içinde İntihar Kadrosu: Adalet Birliği’ni öldür Bu stüdyonun en iyisinden çok uzak gibi ve bu da stüdyonun gerçekte olduğundan daha kötü görünmesine neden olabilir.
Biz neyiz?
Batman: Arkham oyunlarının tek oyunculu aksiyon oyunları olduğu yer İntihar Kadrosu: Adalet Birliği’ni öldür dört oyuncuya kadar destekleyen işbirlikçi çok oyunculu deneyime dönüşüyor. Ne yazık ki, oyunların sevdiği hataların aynısını yapıyor Marvel’in Yenilmezleri Bunu yaptı ve bir stüdyo için çok oyunculu bir oyunu ilk seferde doğru şekilde elde etmenin ne kadar zor olabileceğini bir kez daha vurguladı.
Üçüncü şahıs dövüşü hızlı ve akıcı, ben de onu çabuk kavrayabildim. Her ne kadar Harley Quinn, Deadshot, King Shark ve Captain Boomerang ne yazık ki oldukça benzer şekilde oynasalar da, dünyayı geçme biçimleriyle öne çıkıyorlar. Şu ana kadarki favorilerim Deadshot, çünkü onun jetpack’iyle uçabiliyorum ve Harley Quinn, çünkü o, bir Yarasa Drone kullanarak Örümcek Adam gibi keyifle etrafta sallanıyor.
Tamamen hareket etmeye ve tüm agresif mor şeyleri vurmaya odaklandığımda, özellikle çok oyunculu modda oldukça keyif alıyorum. Ne yazık ki bu, stüdyo için bir geri adım gibi hissettiren kötü görev tasarımı nedeniyle hayal kırıklığına uğradı. Batman’in Arkham oyunlarında üstlendiği hemen hemen her görev, en sürükleyici Batman deneyimini yaratmak için ustaca el yapımı ve ince ayar yapıldı. Burada hedefler çok daha sıkıcı ve basit; belirli ilgi çekici noktaları savunmak veya saldırmak gibi tür klişelerine giriyor.
Sekiz saat geçmesine rağmen görev tasarımından şimdiden sıkıldım. Bu, oyunun anlatımının arka yarısı ve oyun sonu içeriği için pek de cesur değil. Ayrıca, oyuncuların herhangi bir görevi tamamladıktan sonra neredeyse bir dakikalık menüler arasında sürüklenmesine de yardımcı olmuyor, bu da deneyimin hızını bozuyor. Umarım patron, Justice League üyelerine karşı savaşır ve oyun sonrası görevler çok daha ilgi çekici olur. Ayrıca, yakın zamanda her satıcının kilidini açtığım için, yağma ve güçlendirme sistemlerinin inceliklerini henüz tam olarak öğrenmedim.
Ayrıca bu konuda nasıl hissedeceğimi de bilmiyorum İntihar Kadrosu: Adalet Liglerini Öldürün henüz hikaye yok. Rocksteady’nin burada Arkham oyunlarının cesur hikaye anlatımına devam etmesini, Justice League’i kötü hale getirerek ve onlara içler acısı şeyler yaptıklarını göstererek büyük bir darbe almasını takdir ediyorum. Kevin Conroy ayrıca karakter olarak belki de son performansında Batman’in kötü bir versiyonunu canlandırırken her ses hattını nefis bir şekilde yumuşatıyor. Henüz Superman ya da Brainiac’la tanışmadım, bu yüzden zaten birkaç bölümde olmama rağmen ana tehdit garip bir şekilde hala ezoterik geliyor.
Benziyor İntihar Kadrosu: Adalet Liglerini Öldürün Hikaye, ister yozlaşmış Justice League’den ister Amanda Waller’ın aceleciliğinden olsun, otoritenin başarısızlığıyla ilgili. Bu yüzden şu ana kadar oyunun, bu stüdyonun veya evrenin önceki güçlü yönlerini hesaba katmayan kurumsal bir emir üzerine yapılmış gibi hissettirmesi ironik geliyor. Başarı, mirası ve beklentiyi doğurur ve Rocksteady her ikisini de gerektiği gibi ele almayı başaramadı. Bu oyun ne olursa olsun tartışmalı olacaktı, bu yüzden övülen bir stüdyo oyununun beklenen eleştirilerle karşı karşıya olduğunu görmek hayal kırıklığı yaratıyor.
İntihar Kadrosu: Adalet Birliği’ni öldür Arkham’ın mirasına meydan okuyor ama şimdiye kadar bunu yapmış olmayı haklı çıkarmakta zorlanıyor. Şu anda bu oyun daha çok Rocksteady’ninkine benzeyecek şekilde şekilleniyor All Star Batman ve Robin onun yerine Batman: Birinci Yıl.