Geçtiğimiz birkaç ayda bir sinemaya gittiyseniz, bu ihtimal çok yüksektir. fragmanını gördün Argille. ‘dan son film yönetmen Matthew Vaughn (Kingsman, Kıçına Tekme) o kadar çok tanıtıldı ki, memeye değer hale geldi, özellikle de “Gerçek ajan Argylle kim?” sorusu. Filmin bu soruyu uygun bir şekilde eğlenceli bir şekilde yanıtladığını bildirmekten mutluyum, ancak bunu yaparken izleyicilere kafa yoracak o kadar çok şey veriyor ki, eğlenceli olması gereken, anlamsız bir inişli çıkışlı süreç dengesiz bir zorluğa dönüşüyor. Bazıları iyi – aslında oldukça iyi – ama bu, dağlar kadar sergilenme ve hepsini baltalayan devasa ton değişimleriyle dengeleniyor.
İçinde ArgilleBryce Dallas Howard (Jurassic Dünya, Mandaloryalı), kitaplarında Argylle adında kurgusal bir süper casusun rol aldığı ünlü, kedi seven, casus romancı Elly Conway’i canlandırıyor. Henry Cavill (Çelik Adam, Witcher) filmin sayısız fantastik sahnesinde Argylle’i canlandırıyor ve John Cena’nın canlandırdığı karakterlerle birlikte çalışıyor (Engelleyiciler) ve Ariana DeBose (Batı Yakası Hikayesi). Elly’nin romanları sadece popüler olmakla kalmıyor, aynı zamanda gerçekte olup bitenlere tüyler ürpertici derecede benziyorlar, bu yüzden Aidan adında gerçek hayattaki bir casus (Galaksi Görevi‘den Sam Rockwell) Elly’yi ele geçirmeli ve Bryan Cranston liderliğindeki şeytani bir organizasyondan korumalıdır (Kötü kırma) kim onu istiyor ki bundan sonra ne olacağını öğrenebilsinler.
Kulağa biraz kafa karıştırıcı gelebilir elbette ama Vaughn’un yönetmenliği ve kurgusu, özellikle de filmin açılış sahnesinde, birden fazla dünyayı kolaylıkla birbirinden ayırıyor ve geçişlerin güzel kullanımı herkesin aynı fikirde olmasını sağlıyor. O da çok özel bir üslup belirliyor. ArgilleÖrneğin açılışı, filmin hiç olmadığı kadar aptalca olacağını düşündüren çılgın, abartılı bir kovalamaca sekansı. Bazen öyle oluyor. Bazen çok komik. Ancak film ilerledikçe bu anlar çok azdır. Argille daha az tekil hale geliyor ve daha çok en büyük hitlerin müzik kutusuna benziyor. Silah sesleri arasında atlıyor John Wickdevasa gösterileri İmkansız görevhiper-gerçekliği Hızlı ve Öfkelive uzun, uzayıp giden açıklamalar… uzun, uzayan açıklamalara sahip bir şey.
Çünkü yukarıda anlattığım olay örgüsü, sizin de fark etmiş olabileceğiniz gibi, hikayenin yalnızca ilk kısmıdır. Argille‘nin bulmacası ve tahmin edebileceğinizden daha fazla parça var. Hatta filmin ortasında bir noktada, aksiyon sahnelerinin neredeyse yerini büyük, şok edici gösterilerin aldığı ve her birinin filmi tamamen değiştirdiği bir nokta var. Değişim, açıklama anlamına geliyor ama film bunu çoğunlukla “Anlat, Gösterme” tarzında sağlıyor. Bu bir veya iki kez ilginç olabilir, ancak bir süre sonra bilgi çığından bıkıyorsunuz ve filmin bir şerit seçip ona bağlı kalmasını diliyorsunuz.
Daha da çıldırtıcı olan şey, filmdeki dönüm noktalarının çoğunun meşru bir şekilde şaşırtıcı olması ve inanılmaz derecede iyi işlenmiş olmasıdır. Neredeyse fazla Peki. Yazar Jason Fuchs ve ekibine gerçekten şunu söyleyebilirsiniz: Gerçekten Bu anların her birinin nasıl anlam ifade edeceğini en ince ayrıntısına kadar belirledim. Ve bunu biliyorsun çünkü Argille Ekrandaki bu ayrıntıların her birine girdiğinizden emin olun. Bu tür bir netlik normalde olumlu olurdu ve şu anda öyle de olabilir. Ancak bunun mantıklı olması için iki karakterin sizinle beş dakika boyunca konuşması gerektiğini ve bir süredir kimsenin silah çekmediğini veya trenden atlamadığını anladığınızda, belki de bu görünüşte pek işe yaramıyor olabilir. bir aksiyon-casus-kurgu filmi.
Ama sonra birisi yapmak silahını çek veya yapmak Çoğu zaman beklediğiniz kişi olmadan trenden atlarsınız ve orada oturup kıkırdarsınız ve “Hey, bu o kadar da kötü değil” diye düşünürsünüz. Bu, filmin son perdesinde daha da fazla oluyor; filmin geri kalanıyla karşılaştırıldığında inanılmaz derecede abartılı, ilk başta garip ama sonra bir nevi sevimli. Argille çitler için o kadar çılgınca sallanan bir film ki, ıskaladığında bile ona biraz kredi vermek zorundasın.
Böyle bir film, ciddiden aptala dönüşen, aksiyondan anlatıma giden ve her sürprizle sizi etkileyen bir film hiç işe yaramamalı. En ufak bir şekilde bunu yapıyor çünkü filmdeki her bir oyuncu çok karizmatik ve izlemesi eğlenceli. Sam Rockwell temelde Sam Rockwell’i oynuyor, ancak kim dövüş sanatlarını yapabilir ve insanları öldürebilir ki bu harika. Bryce Dallas Howard, gittikçe zorlaşan bir rolü yürekten ve mizahla ustalıkla yönetiyor. Cavill’in güler yüzlü casusu, başka hiçbir şey olmasa bile muhteşem bir şekilde şaka yapıyor. Cranston süpervizör rolünden keyif alıyor. Ve ayrıca Dua Lipa, Samuel L. Jackson, Catherine O’Hara ve birkaç kişi daha burada ve orada ortaya çıkıyor. Filmdeki yeteneğin şüpheli malzemeyi öne çıkardığına şüphe yok.
Peki gerçek ajan Argylle bunlardan hangisi? Bunu bozmayacağım. Ancak asıl soru hangi filmin gerçek olduğudur. Argille? Henry Cavill ve John Cena’nın fantastik dünyası mı? Sam Rockwell ve Bryce Dallas Howard’ın meta-gerçekliği mi? Filmin arsız olması mı gerekiyor? Arsız mı yeterli? Gerçekten akıllı mı? Yoksa kendi iyiliği için fazla mı akıllı? Ve orada çok değerli bir kedinin de olduğunu unutmayın! Bunların hepsi ve daha fazlası.
Ah! Eğer bu size bir veya altı ters atış yapmak için yeterli değilse, sonuçta -izleyiciyi şok edecek büyük, son bir değişiklikten sonra- Vaughn, az önce gördüğünüz her şeyi karıştıran bir kredi sonu sahnesine değiniyor. Sonu beni önce heyecanlandırdı, sonra hayal kırıklığına uğrattı ve en sonunda da biraz hayal kırıklığı yarattı. Argille Özetle: hiçbir zaman tam anlamıyla bir araya gelmeyen iyi fikirlerle dolu cesur bir çaba.
Argille bu hafta sonu sinemalarda açılıyor.
Daha fazla io9 haberi mi istiyorsunuz? En son gelişmeleri ne zaman bekleyeceğinizi öğrenin hayret, Yıldız SavaşlarıVe Yıldız Savaşları yayınlanıyor, sırada ne var Film ve TV’de DC Universeve geleceği hakkında bilmeniz gereken her şey Doktor Kim.