Yeniden yapımlar çetrefilli bir iştir ve artık “saf” bir yeniden yapımın ne anlama geldiğini tanımlamak zor. Temel olarak aynı oyunun görsel açıdan büyük iyileştirmeler içeren yeniden yapımları veya neredeyse yeniden tasarlanmış olan Resident Evil 4: Remake gibi bir şeyimiz var. Şu ana kadar oynadıklarıma göre Brothers: A Tale of Two Sons Remake birinci kategoriye giriyor. Daha eski bir başlığı alıyor, ona güzel bir yeni kat katıyor ve onu daha yeni bir izleyici kitlesi için erişilebilir kılıyor.
Hala İki Oğul’un Hikayesi
Brothers: A Tale of Two Sons, ölmekte olan babalarına bir çare bulmak için maceraya atılan itibarlı kardeşlerin hikayesini anlatıyor. Bu, büyük ölçüde oyunun zorlukların ve çeşitli engellerin üstesinden gelmek için kardeşleri nasıl kullandığından dolayı bugüne kadar etkili olan basit bir önermedir. Anlamlı etkileşimler yoluyla bir hikaye anlatmak için ortamı tamamen kullanan nadir video oyunlarından biridir.
Remake’e geçmeden önce 2013’teki orijinal sürümü başlattım ve açılışına kadar oynadım. Büyük ölçüde sanat yönetmenliği nedeniyle ayakta kaldığını düşünüyorum. Bireysel varlıklar biraz kötü görünebilir ve bazı animasyonlar o kadar da iyi değildir. Bununla birlikte, bu tam olarak yeniden yapılanmaya ihtiyaç duyan bir oyun değil, ancak özellikle modern konsollar için büyük ölçüde sadece büyük bir görsel iyileştirme olduğunda, bir tane alması umurumda değil.
Remake’in yaklaşık 60 dakikasını oynadım ve hala devam eden bir çalışma olmasına rağmen, gelişmelerden büyük ölçüde etkilendim. Görsel iyileştirmelere rağmen oyunun canlı renkler ve stilize doku çalışmasıyla orijinal sürümün sanat tarzını koruduğuna inanıyorum.
Karakter modelleri eskisinden çok daha fazla ayrıntıya sahip ve tepkileri orijinaline göre biraz daha abartılı olduğundan daha “animasyonlu” görünüyorlar. İç mekan ortamları, daha inandırıcı ve yaşanılan bir dünya yaratmak için aynı alanların ve nesnelerin kullanılmasına genel olarak odaklanılarak, alan hissi verecek daha fazla öğeye ve daha iyi efektlere sahiptir.
Kontroller ve Oynanış
Burada hem kontroller hem de oynanış büyük ölçüde aynı ve her iki versiyon arasında geçiş yaptıktan sonra bu daha belirgin hale geldi. Orada burada güzel küçük dokunuşlar var ve genel olarak animasyon çalışması gelişti, ancak geliştiriciler temel deneyimi aynı tutmak için harika bir iş çıkardılar. Bu aynı zamanda, her iki karakterin hareketi için analog çubukların kullanıldığı bu benzersiz kontrol şemasına alışmanın biraz zaman alacağı anlamına da geliyor.
Orijinalin en büyük güçlü yönlerinden biri kusursuz ilerleme hızıdır. Her zaman bir şeyler oluyor ve esasen bir bulmacadan, etkileşimden, engelden veya platform oluşturma mücadelesinden diğerine akıyorsunuz. Her iki karakterin de kullanılması ilerleme için hayati önem taşıyor ve yeniden yapım, bu temel deneyime gölge düşürmüyor.
Kapanış Düşünceleri
Şu ana kadar oynadıklarıma dayanarak bunun çok sadık bir yeniden yapım olduğunu düşünüyorum ve geliştiriciler orijinal sürüme büyük saygı duyuyor. Görsel yükselişe rağmen sunumda sanat yönetimi korundu ve bu hâlâ 2013’te kalplerimizi etkileyen oyunun aynısı. Oynanışa neredeyse hiç dokunulmamış ve yeni gelenler için oyunu deneyimlemenin en iyi yolu olabilir.
Yeniden yapımın gerekli olup olmadığı hâlâ tartışılıyor ancak Josef Fares’in yarattığı bu dünyayı yeniden ziyaret etmek güzel bir duygu.
Bu önizleme şuna dayanmaktadır: PC versiyonu ile ilgili Kardeşler: İki Oğulun Hikayesi Yeniden Yapım. Anahtar tarafından sağlandı 505 Oyunlar.