Yeni bir roket, kendi kendini yok etmek üzere tasarlandı ve yolculuğuna güç sağlamak için Dünya atmosferinde ilerlerken kendini yiyor.
Glasgow Üniversitesi’nden bir grup araştırmacı, plastik gövdesini eritmek ve yakıt olarak kullanmak için yanmadan kaynaklanan atık ısıyı kullanan ilk desteksiz otofaj roket motorunu yaptı. Tasarım şuydu: sundu Çarşamba günü Orlando, Florida’daki Amerikan Havacılık ve Uzay Enstitüsü SciTech Forum’da yapılan araştırma, 1938’de patenti alınan bir fikre dayanıyor.
Tasarımın geliştirilmesine öncülük eden Glasgow Üniversitesi keşif teknolojisi profesörü Patrick Harkness, “Konsept 1930’lardan bu yana, sonsuz aşamalı bir roketin yörüngeye ulaşmanın en etkili yolu olabileceği fikriyle ortaya çıktı” dedi. Gizmodo’ya bir e-postayla söyledi. “Zorluk, önemli ölçüde karmaşıklığa sahip olması ve yakın zamana kadar, otofaj tarafından en iyi şekilde sunulan küçük yükler için daha az ticari durum söz konusuydu.”
Motor, yakıt olarak ana itici gazlarla (sıvı propan ve gaz halindeki oksijen) yanan yüksek yoğunluklu polietilen plastik boru kullanıyor. Roket yörüngeye doğru fırlatıldığında, motorun yanma odasına beslenen plastik boruyu artık yok olana kadar yakar. Dünya’dan daha az itici gaz gerektirdiğinden, roket, benzer kütledeki diğer araçlara kıyasla uzaya yük taşımak için daha fazla alana sahiptir.
Roketin adı, eski Mısır’da kendi kuyruğunu yiyen ve yeniden doğmak için kendini yiyen yılan sembolünden esinlenerek Ouroborous-3 olarak adlandırıldı. Tasarımın arkasındaki araştırmacılar, prototip roket motorunu Machrihanish Hava Üssü’ndeki MachLab tesisinde ateşlediler ve bir dizi kontrollü deneyde 100 Newton itme kuvveti ürettiler.
İlk test 2018 yılında gerçekleştirildi. En son testle araştırmacılar, motor için daha enerjik sıvı yakıtların kullanılabileceğini ve plastik gövdenin onu motora beslemek için gereken kuvvetlere dayanabildiğini gösterdi.
Testler ayrıca roketin yanmasının kontrol edilebildiğini, kısılabileceğini, yeniden başlatılabileceğini ve açık ve kapalı bir düzende darbeli olarak çalıştırılabileceğini gösterdi. Araştırmacılar daha sonra uçuş ağırlıklı bir motor prototipi geliştirmek ve sıvı oksitleyiciler kullanmak istiyor.
Harkness, “Yaklaşık iki kat büyümeyi hedefliyoruz, ancak çok daha fazla değil çünkü bizim niş alanımız nanolauncher’lar.” dedi. Roket, geleneksel yakıtla çalışan roketlerdeki daha maliyetli görevlerin aksine, küçük nanosatellitleri doğrudan yörüngeye taşımak için kullanılabilir.
Roketin bir diğer temel avantajı ise yörüngeye ulaşmadan önce kendini yutması, böylece uzayda başıboş bir donanım yığını olarak kalmaması ve giderek büyüyen uzay enkazı sorununa katkıda bulunmasıdır.
Hayatınızda daha fazla uzay uçuşu için bizi takip edin X (eski adıyla Twitter) ve Gizmodo’nun özel Uzay uçuşu sayfası.