İntihar Kadrosu: Adalet Birliği’ni öldür Rocksteady Studios’un 2015’teki Arkham Knight’tan bu yana ilk yeni oyunu. Stüdyonun önceki çalışmalarının ve bu yeni oyunun Arkham evreninde geçmesi gerektiği gerçeğinin sıkı bir hayranı olarak hem heyecanlı hem de kaygılıyım. Yeni oyun öncekilerin yüksek itibarını yakalayabilecek mi, yoksa geliştirici son çabasıyla yoldan çok mu uzaklaştı? Suicide Squad: Kill the Justice League’de çok şey var ve bunlar Rocksteady’nin doğru yapması gereken şeyler.
Öncelikle Suicide Squad’ın inandırıcı boss dövüşlerine ihtiyacı var. Uyumsuzlardan oluşan ekip, DC Evreninin en güçlü vurucularından bazılarıyla karşı karşıya ve ekibin inanılmaz becerileri olmasına rağmen, bunların Adalet Ligi için gerçek bir tehdit oluşturacağına inanmak hala zor; özellikle de halihazırda iki kişiyle karşı karşıyayken Bunlardan daha önce Batman rolündeydiler ve ne Deadshot ne de Harley Quinn’in Caped Crusader’a karşı şansı yoktu.
Bildiğimiz kadarıyla Lig en azından Superman, Batman, Green Lantern ve Flash’tan oluşuyor. Suicide Squad, ışık hızından daha hızlı hareket edebilen ve gerçek anlamda dağları çıplak elleriyle hareket ettirebilen insanlarla yıkılmayı nasıl başaracak? Her zaman zayıf olanı desteklersiniz, ancak Rocksteady’nin takımın inandırıcı bir şekilde kazanabileceği makul bir senaryo ortaya koyması gerekiyor.
Rockstar, grubun, en sevdiğimiz şemsiye sahibi suç patronu Oswald ‘The Penguin’ Cobblepot’un izniyle, metahumanları alt edebilecek silahlara sahip olacağını zaten belirledi. Belki de doğru tipte bir cephanelik işe yarayacaktır. Daha önceki Arkham oyunları, Killer Croc’tan Mr. Freeze’e kadar bazı unutulmaz patron dövüşleriyle övünüyordu, ancak Suicide Squad’ın büyük kötülerinin muhteşem ve inandırıcı savaşlarla birlikte gelmesi gerekiyor.
Başka bir endişe: Güneşli bir Metropolis, kasvetli bir Gotham kadar ilginç olabilir mi? Fortnite harita oyun alanı değil de gerçek bir şehir olarak ikna edici olacak mı? Arkham Asylum, Arkham City ve Gotham, önceki oyunlarda mükemmel bir şekilde tasvir edilmiş, animasyon dizilerine ve çizgi romanlara geri dönerken kendi kimliklerini ve yer duygusunu geliştirmişlerdir.
Acımasız estetik, serinin belirleyici özelliklerinden biri haline geldi ve gördüğümüz kadarıyla Suicide Squad: Kill the Justice League daha renkli, enerjik bir yöne doğru gidiyor. Aksiyon Superman’in kendi sahası Metropolis’te geçiyor ve ortam ve ton, daha önceki Arkhamverse oyunlarından son derece farklı görünüyor. Temiz, fütüristik bir görünüme sahip olan şehir ile yeni başlayanlar için her zaman gündüzdür.
Bu da benim ortamla ilgili temel endişemi özetliyor: Metropolis hiçbir zaman bu kadar ilginç bir ortam olmamıştı, oysa Gotham doğası gereği öyle. Rocksteady’nin Metropolis’i Arkhamverse’in doğal bir uzantısı gibi hissettirmesi gerekiyor, ancak aşırı derecede video oyunu benzeri bir oyun alanı ve dolayısıyla öncekilerden bağlantısız bir ortam olarak karşımıza çıkma riski var.
Ancak Rocksteady büyüleyici bir ortam yaratmayı başarsa bile, eğer oyunda çeşitli ve eğlenceli aksiyon yoksa bunun pek bir anlamı yok. Rocksteady, orijinal oyunlarla, gizlilik ve araştırma bölümleriyle karıştırılmış yeni bir tür dövüş sistemi icat etti ve geliştirdi. Suicide Squad yalnızca silah oyununa ve geçişe odaklanırsa, benim zevkime göre fazla tek taraflı olabilir. Korunması gereken bir denge var. Şansımız yaver giderse oyunun daha yavaş tempolu kısımlarına da sahip olacağız, burada rahatlayıp çevreyi keşfedebilirsiniz.
Son olarak – ve muhtemelen benim en önemli noktam da budur – herhangi bir ‘hizmet olarak oyun’ unsurunun mümkün olduğu kadar göze çarpmaması gerekir. Oyun ilk piyasaya sürüldüğünde, savaş bileti, ‘her zaman çevrimiçi’ internet gereksinimi ve ortaklaşa çok oyunculu oyun dahil olmak üzere GAAS öğelerinin varlığı, derin ve ilgi çekici bir tek oyunculu oyun umuduyla daha fazla oyun bekleyenlerin bazı tepkilerine yol açtı. stüdyonun daha önce yayınladıklarıyla aynı doğrultuda.
Ancak yakın zamanda Rocksteady, çevrimdışı modun eninde sonunda mevcut olacağını ancak battle pass ve co-op çok oyunculu modun hala mevcut olduğunu açıkladı. GAAS modeli ideal değil – en azından Gotham Knights’ı takip etmek için – ama bunun zorba, sıkıcı ve anlatıya zarar verici olmadığını ummam gerekiyor. Kozmetik eklentilerle pek ilgilenmiyorum, ancak mikro dönüşümlerin ne kadar rahatsız edici olabileceğine bakılmaksızın GAAS modelinin bu noktada oyun tasarımının her öğesine bulaştığını biliyoruz.
Parmaklar çapraz Rocksteady onu parkın dışına çıkaracak, ancak bu kadar güçlü bir mirasla tehlikede olan çok şey var. Stüdyonun mizah anlayışı ve detaylara gösterdiği özen sağlam görünüyor ve bu kadar uzun süren bir geliştirme döngüsünün sonuçlarını görmek ilginç olacak. Ben şahsen 2024’ün en iyi yeni PC oyunlarından biri olacağını umduğum bu oyuna dişlerimi geçirmek için sabırsızlanıyorum.