Sanki bir asteroide uydu mermisi fırlatan geçen yılki muhteşem İkili Asteroit Yönlendirme Testi yeterli değilmiş gibi, şimdi araştırmacılar 1998 uzay felaketi filmi “Armageddon”da öngörülen nükleer sapma senaryosunun ayrıntılı simülasyonunu yapıyorlar.
Lawrence Livermore Ulusal Laboratuvarı’ndaMary Burkey liderliğindeki bir ekip (yukarıda), gerçekte oldukça aktif bir araştırma alanı olan bu konuda topu ileriye taşıyan bir makale sundu. Belirttikleri gibi, uyduyu füze olarak kullanmak her zaman pratik değildir ve aslında bir nükleer patlayıcı cihazı, gelen nesneye mümkün olduğu kadar yakın bir yerde patlatmak potansiyel olarak en iyi hareketimizdir.
Sorun şu ki, nükleer saptırmanın çok hassas bir şekilde yapılması gerekiyor, aksi takdirde bu durum (“Armagedon”da olduğu gibi) asteroit parçalarının Dünya’ya çarpmasına neden olabilir. Bu, 1998’deki uzay felaketi filmi “Deep Impact”te öngörülen yaygın yıkım senaryosuna yol açabilir.
Burkey ve arkadaşlarının makalelerinde açıkladığı gibi Planetary Science Journal’da yayınlandı:
Bir asteroitin karmaşık yapısı ve homojen olmayan malzeme özellikleri bir kenara bırakıldığında ve nesnenin tekdüze bir küre olduğu düşünüldüğünde bile gerekli fiziğin genişliği zorluklar yaratır.
Enerji birikiminin tam olarak simüle edilmesi, ayrıntılı malzeme modelleriyle donatılmış tam bir radyasyon-hidrodinamik kodu içinde parçacık taşınmasını gerektirir ve radyasyonun asteroit ile etkileşimini modellemek için zaman adımlarının küçük olması gerektiğinden hesaplama açısından çok pahalıdır. Bir simülasyonun 200-300 CPU’da bile çalıştırılması haftalar sürebilir.
Tek bir kod, farklı fizik paketlerinin tümünü doğru bir şekilde hesaba katarken 10 büyüklük düzeyinin tümünü kapsayamaz, bu nedenle sorunu aşamalara bölmek ve ilerlemeyi bir sonraki aşamanın ilgili fiziğini kapsayan kodlara aktarmak arzu edilir.
Nükleer bir patlamanın ürettiği enerjinin çoğu X-ışınları olduğundan (bunu bugün öğrendim), bunların bir asteroitin yüzeyiyle nasıl yayıldığını ve başlangıçta onunla nasıl etkileşime girdiğini simüle etmek kritik bir adımdır. Bu makale, “gelişen donukluklarla donatılmış tam bir rad-hidro simülasyonu kullanarak, bu tür bir çabanın daha eksiksiz ve kapsayıcı bir simülasyonunu sağlar; bu aynı zamanda, kesinti tarzı bir hafifletme işleminin gerçekleştirildiği yüksek akıcılık rejimini keşfetmeye yönelik ilk kapsamlı çaba olmasını da sağlamıştır.” Misyon çalışacaktır.”
Başka bir deyişle, eğer bir asteroide nükleer bomba atarsak, mikrosaniye mikrosaniye gerçekte ne olacağına ilk bakanlardan biri. Ve buraya bunun için geldiğine göre şuna benziyor:
Resim Kredisi: Burkey ve diğerleri
Zaman gösteriminden de görebileceğiniz gibi, bunların hepsi tek bir saniye içinde gerçekleşir (1e+06 mikrosaniye bunların bir milyonudur, bir tam saniyeyi oluşturur).
Makale, esas olarak bu simülasyon yönteminin asteroit nükleer saldırılarına ilişkin daha geniş ölçekli bir çalışma için ona güvenebileceğimiz kadar doğru olduğunu gösteren geçici bulguların ötesine geçmiyor:
Bu enerji biriktirme modelinin tamamlanması, büyük ölçekli hidrodinamik kodlar kullanılarak tamamlanabilecek çok çeşitli potansiyel çalışmaların önünü açıyor… Malzeme/yoğunluk dağılımı, dönüş, düzensiz şekiller, kayaların oluşturduğu gölgeler, yerçekiminin marjinal çekimi, ve hatta daha büyük ölçekteki kompozisyonun tümü, bunların bir görevin sonucu üzerindeki etkisine ilişkin daha ayrıntılı çalışmaları gerektirir. Özellikle, bir saptırma görevinin bir asteroiti parçalayıp parçalamayacağını anlamak, gezegen savunma camiasında uzun süredir devam eden bir sorudur.
Her ayrıntılı, yüksek doğruluklu simülasyon ve her geniş hassasiyet taraması, alanı nükleer azaltımın ne kadar etkili olabileceğini anlamaya daha da yaklaştırıyor.
Ekip ayrıca, belirli bir tehdide özel olarak gerçekleştirilebilecek ve yanıt süresini en aza indirebilecek daha hızlı çalışan simülasyonlar (bunun uzun zaman alması) çağrısında bulunuyor. Makine öğreniminin bu gibi bağlamlarda faydalı olduğu kanıtlandığından, belki de yapay zeka bir kez olsun insanlığı yok etmek yerine kurtarmak için kullanılabilir.