Yönetmen Hirokazu Kore-eda Farklı Perspektiflerin Nüansından Yararlanmayı Anlatıyor

CanavarBeğenilen film yapımcısı Hirokazu Kore-eda’nın en son yönetmenlik çalışması, hem sayfada hem de ekranda hikaye anlatımında bir ustalık sınıfıdır. Ancak diğer filmlerinin çoğundan farklı olarak bu filmin ayrı bir senaristi var: Yûji Sakamoto (belki de en çok tanınan filmi) Güzel Bir Buket Yaptık Ve Evlilik Kaosu). Hirokazu’nun 2018 filmi HırsızlarYazıp yönettiği film, Oscar’larda Yabancı Dilde En İyi Film dalında aday gösterildi ve çalışmalarının daha geniş bir beğeni kazanmasına kapı araladı. Ayrıca 2022 yılı için birçok uluslararası ödülün de sahibi oldu. Komisyoncuve son projesi de aynı derecede güçlü.

Hikayesi Canavar Oğlu Minato’nun (Kurokawa Soya) tuhaf davrandığını fark eden bekar anne Saori’yi (Ando Sakura) konu alıyor. Çocuğunun öğretmeni Bay Hori (Naoayama Eita) tarafından kötü muameleye uğradığına inanarak okulla yüzleşir ancak sürekli özür dilemelerine rağmen fakülte tarafından açıklanamaz bir şekilde reddedilir. Film üç karakterin de bakış açılarını araştırırken, başka bir merkezi figür ortaya çıkıyor: Minato’nun zorbalığının kurbanı ya da okuldaki en yakın arkadaşı olan Minato’nun sınıf arkadaşı Yori (Hiiragi Hinata).

Ekran Rantı Hirokazu Kore-eda ile senaristle olan işbirliği hakkında röportaj yaptı Canavarkarakterlerinin ilişkilerinin hassas doğasını ele almak için çocuk oyuncularla nasıl çalıştığını ve hikayenin ortaya çıktığı perspektifleri farklılaştırmak için hangi yönetmenlik dokunuşlarını kullandığını anlattı.

Hirokazu Kore-eda Canavarla Konuşuyor

Ekran Rantı: Bunu biliyorum Canavar sizin yazdığınız bir senaryo değildi ama geliştirme sürecine yardımcı oldunuz. Yûji Sakamoto’yla son halini alması için yapılan işbirliği nasıldı?

Hirokazu Kore-eda: Aralık 2018’de yapımcım benimle iletişime geçerek Bay Sakamoto’nun benim yönetmenlik yapmak isteyip istemediğimi görmek için yazdığı bir senaryo incelemesine bakmamı isteyebileceğini söyledi, ben de onun konusunu okumaya başladım. tedavi. O andan itibaren üç bölümlü dizi zaten oluşturulmuştu: anne, öğretmen ve çocuklar. Ve sonra üç yıl boyunca, bu aynı zamanda COVİD dönemindeydi, yani ayda bir kez iki yapımcı ve Bay Sakamoto ve ben bir şekilde buluşup neyin yeniden yazıldığını ve senaryoyu nasıl ilerletebileceğimizi tartışırdık. oyuncu seçimi de tartışıldı.

Filmin çekim zamanı geldiğinde, senaryonun da gerçekten benim bir parçam olduğunu hissettim ve bana tamamlanmış bir senaryo olarak daha sonra yönetmem için verildiğini hissetmedim. Böylece film ve senaryo konusunda kendimi çok rahat hissettim ve hikayeyi filme almaya hazırdım ve bunun bana yabancı bir şey olduğunu hissetmedim.

İlk olarak Ando Sakura ile çalıştınız. Hırsızlar. Bir aktör olarak onun en çok neyi seviyorsunuz ve Saori rolüne belki de sayfada olmayan ne kattı?

Hirokazu Kore-eda: Sakura’yla Shoplifters’da çalıştığımda onun bu bölümde gerçekten harika olduğunu düşünmüştüm. Ancak o noktada onun yeteneklerinin derinliğine inemediğimi hissettim ve onun çok daha derin ve yoğun bir şeyler yapabileceğini düşündüm. Ve bu benim bir yönetmen olarak yeteneğimdi, belki de bunu onda ortaya çıkaramamıştım ve bu yüzden neler yapabileceğini gösterebilmek için onunla hemen tekrar çalışmayı gerçekten istedim ve o da bunu başardı. .

Bu filmde çocuklar gerçekten ana karakterler ama bence Minato’yu oynayan çocuğun bu kadar başarılı olmasını Sakura’yla yaptığı işbirliği sağladı. Özellikle arabadan düştüğü ve ardından kadının onu kendine doğru çekmeye çalıştığı sahnede. Ve sonra hastanenin dışındaki o sahne. Bence bunlar gerçekten anlamlı, anne-çocuk ilişkisini gösteren önemli sahnelerdi.

Filmin ele aldığı farklı perspektifler söz konusu olduğunda, sahneleri farklı perspektiflerden yönetirken üzerinde durduğunuz önemli noktalar var mı? Yoksa daha çok izleyicinin o süre içinde görebileceği anları karıştırmakla mı ilgiliydi?

Hirokazu Kore-eda: Oyuncularla birlikte, bunun üç farklı perspektiften, üç farklı bölümden oluşmasına rağmen farklı şekillerde performans göstermediğini çünkü aslında aynı hikayeyi anlattığımızı söyledim. Aynı kişi. Hikayenin farklı bir bölümünde çok farklı bir insanmışsınız gibi değil.

Ayrıca insanların “canavar”ı gördüklerindeki ifadelerini de aldığımdan emin olmak istedim; anlatılamaz ve bilinemez bir şey gördüklerini anladıklarında. Bu ifadeyi yakaladığımızdan emin olmak istedim ve bu çekimi yakaladığımızdan emin olmak için bir görüntü yönetmeniyle de bunun hakkında konuştum.

Kurokawa Soya ve Hiiragi Hinata, genç yaşlarına rağmen gerçekten filmin duygusal ağırlığını taşıyorlar. Karakterlerinin karmaşık ilişkisinin özüne ulaşmak ve bunun izleyici için nasıl ortaya çıktığını anlamak için onlarla nasıl çalıştınız?

Hirokazu Kore-eda: Son 20 yıl önce Shoplifters ve diğer filmlerde çocuklarla çalışırken yaptığım şey diziye iyi gelecek çocukları seçmek ve aynı zamanda onların ne yapacaklarını da yazmaktı. kişiliklerine uygun hareket etmek ve söylemek. Daha sonra sette onlara senaryonun ne olduğunu anlatıyordum, böylece bunu kendi sözleriyle diyaloglarında söyleyebileceklerdi.

Ancak bu sefer konu çok hassas olduğu için bu şekilde çalışmanın biraz tehlikeli olacağını düşündüm. Bu yüzden oyuncuları kişiliklerine göre seçmedim ya da senaryoyu kişiliklerine uydurmadım. Bu yüzden bu filme yaklaşımımı değiştirmem gerektiğini düşündüm. Senaryoyu yapımcılarla birlikte okuduğumuzda Minato ve Yori’yi oynayacak oyuncuların onları kendilerinden farklı karakterler olarak oynaması gerektiğini anladık.

Ayrıca LGBTQ çocuklara destek organizasyonundaki kişilerle de görüştük ve sadece oyuncularla değil, tüm personelle de görüştük, böylece meseleleri daha iyi anlayabiliriz. Japonya’da normalde sette yakınlık koordinatörlerimiz yoktur, ancak bu sefer senaryoyu okuyan ve sette bulunan bir yakınlık koordinatörümüz vardı, özellikle de iki çocuğun terk edilmiş bir alanda birbirlerine sarıldığı sahnede. tren arabası. Bu filmi yaparak onların psikolojik olarak sıkıntı yaşamamalarını veya zarar görmemelerini istedim, bu yüzden buna özellikle dikkat ettik.

Minato’nun babasının ölümüyle ilgili koşullar hakkında daha fazla ayrıntı verdiği ve “Babası gibi olamam” cümlesinin bağlamını veren bir bölüm var. Film boyunca bunun ona ne kadar yük olduğunu söyleyebilirsiniz ve bu, oyuncuyla tartıştığınız bir konu mu?

Hirokazu Kore-eda: Acaba bu ona yük olan bir şey mi, yoksa bir babanın varlığı olmadığı için annenin bazen baba gibi davranması mı gerekiyor, diye merak ediyorum. Babanın yönü çok erkeksi ve bir nevi şiddet içeriyor. Böylece, kendisini orada olmadığı için orada olmayan bir babayla karşılaştırmaya başlıyor ve bunun çocuğu büyüdükçe nasıl etkilediği benim tasvir etmek istediğim yönlerden biriydi, babanın orada olmadığı gerçeğinin önemi.

Vagonun çatısındaki sahnede oyuncuya bilerek önemli olanın neyi saklamak istediğini göstermek olduğunu söyledim. Duyguyu veya ifadenin kendisini göstermeyin, ancak bir şeyi saklamaya çalıştığınızı gösterin. Başkalarının sizin hakkınızda bilmesini istemediğiniz şey nedir? İfade etmemek, saklamak en iyisidir; bu en önemli dersti.

Canavar Hakkında

Bir anne (Ando Sakura), küçük oğlunun ani tuhaf davranışının arkasında bir öğretmenin zorbalığının olduğunu keşfettikten sonra bir açıklama istemek için okuluna hücum eder. Sürekli olarak tatmin edici yanıtlar alamadan ve giderek daha fazla strese giren bir çocukla bırakıldığında endişelerini öfkeyle okul yönetim kuruluna ve medyaya aktarıyor. Ancak hikaye anne, öğretmen ve çocuğun çok katmanlı bakış açıları aracılığıyla ortaya çıktıkça, gerçek gerçek yavaş yavaş ortaya çıkıyor ve herkesin beklediğinden çok daha karmaşık olduğu ortaya çıkıyor.