Doctor Who 60. Yıldönümü Özel İncelemesi – The Star Beast – Tekrar Hoş Geldiniz Doctor-Donna!

Doctor Who’yla çok ilginç bir geçmişim var. Matt Smith ve David Tennant’ın oynadığı belirli sezonların reklamlarını görmek de dahil olmak üzere, diziyi yıllardır belirli yerler ve öğeler aracılığıyla duymuştum. Ancak ailemin kablolu yayın sistemi nedeniyle izleyemedim. Sonra ne zaman netflix NuWho’nun tamamını aldım ve BBC America’ya erişimim olduğunu öğrendim, büyük bir içkiden sonra Whovian oldum! Biraz ileri sardım ve Capaldi ve Whittaker koşusunu (az çok) beğendim ve şimdi bu Doctor Who 60. Yıldönümü Özel İncelemesi aracılığıyla eski bir arkadaşımın tadını çıkarabiliyorum! Allons-y!

Özetlemek gerekirse, Jodie Whittaker’ın koşusunun sonunda Doktor yeniden canlandı ve kendilerini “eski bir yüze” bakarken buldu. 14. Doktor, 10. Doktor’un daha eski bir versiyonuydu! Ama neden? Yenilenmeyi böyle bir şey yapmaya iten şey nedir? Biz bilmiyoruz, Doktor da bilmiyor. Ancak bazı küçük maceralardan sonra (bunu resmi siteden öğrenebilirsiniz) Youtube kanalı), kendini Londra’da buluyor ve bir daha asla görmeyeceğine yemin ettiği kişinin hemen yanında buluyor: Donna Noble.

Giriş bölümünde hayranlara hatırlatıldığı gibi Donna’nın, Doktor’u ve maceralarını hatırlaması halinde ölümüyle sonuçlanacak bir “sorunu” var. Donna’nın kızı Rose da dahil olmak üzere tüm ailesiyle tanışmakla kalmayıp, bir uzay gemisinin onların yakınlarına düşmesiyle işler daha da kötüleşir! Pek çok hayranın keyif alacağı klasik bir Doctor Who kurgusu.

“Yıldız Canavarı”nda işler ancak Rose’un o gemideki Meep’le karşılaşmasıyla ve diğer uzaylıların onu yakalamaya çalışmasıyla daha da vahşileşir. Bunlar olurken, Birim askerlerinin beyinleri yıkanıyor ve Noble ailesi (çünkü tabii ki Donna kocasının adını ya da ikisinin bir melezini bile almıyordu… Kelime oyunu nedeniyle) kendilerini neler olup bittiğini anlamaya çalışırken buluyorlar. Doktor ise kesinlikle ihtiyaç duyulana kadar pek çok konuda sessiz kalıyor.

Dizinin Disney ortaklığı sayesinde bütçe artışı sağladığı ve diziyi 2008 Tennant dönemi görünümüne ve prodüksiyon değerine geri getirdiği hemen anlaşılıyor. Platform ilk çıktığında bingo kartımda olmayan bölümü Disney+’ta izledim! Yeni bütçe nedeniyle, uzaylıların görünümü ve Sonic Tornavida’nın yapabileceği yeni şeyler (eminim ki bazı Doktorlar maceralarında kullanmak isterdi…) ve hatta yeni giriş! İşlerin buradan itibaren görsel olarak nereye gideceğini göreceğiz, ancak şu ana kadar iyi bir göze çarpıyor.

Övülmesi gereken bir diğer şey ise David Tennant ve Catherine Tate’in performansları. Bu ikisi, 10. Doktor’un ayrılışından bu yana sesli dramalar aracılığıyla birlikte çalışıyorlar, ancak bu, 15 yıl sonra ekranda ilk kez birlikte çalışıyor… Eski ritimlere ve kalıplara ne kadar kolay düştükleri göz önüne alındığında, bunu asla fark edemezsiniz. Birlikte çok iyiler ve bu bana Tennant’ın ilk koşusu sırasında birlikte yaşadıkları maceraların ne kadar eğlenceli olduğunu hatırlattı.

Ayrıca, diğer Doktor’un hayatlarına ve geçmiş maceralarına yapılan tüm referansları görmek eğlenceliydi ve kesin bir geri dönüşün çok yakında geleceğini BİLİYORUZ.

Ne yazık ki, Doctor Who’nun SONUNDA geri dönmesi ve Tennant’ın koşusu sona erdiğinden beri hayranların beklediği anları yaşamak heyecan verici olsa da, şunu söylemeliyim ki, bu Doctor Who 60. Yıldönümü Özel İncelemesi, Doctor Who’nun bile anlayabileceği bir dönüşüme uğramak zorunda. kızmak.

Olay şu: Tennant ve Tate’in sanki hiç ayrılmamışlar gibi geri döndüğünü görmek keyifli olsa da, performanslarını bir kenara bırakırsanız bölümün geri kalanı gerçekten unutulabilirdi. Ayrıca, Russel T. Davies’in geri dönmesine rağmen (Matt Smith’in yarışına kadar NuWho’nun dizi sorumlusuydu), bazı şüpheli hikaye unsurları, dramatik hissettirmek yerine bazılarının belirli bir sona doğru koştuğunu hissettirecek.

Doktor-Donna probleminden bahsediyorum. Meep’in kötü olduğu ortaya çıktıktan sonra (kötü bir değişiklik değil, ama kısa sürede anlamsız hale geldi), Doktor, günü kurtarabilmeleri için Donna’ya anılarını ve Zaman Lordu güçlerini geri vermek zorunda kalır. Ancak anılarını geri kazandığında “sadece Doktor-Donna”nın yapabileceği hiçbir şey yapmadı.

Yaptığı tek şey, anahtarları çevirmeye devam etmek ve geminin yaptığını tersine çevirmekti. Unutmayın, Doktor-Donna “Zaman Lordu’nun tüm anılarına” sahipti, bu da onun ve Doktor’un aynı düşünce tarzına sahip olduğu (az ya da çok) anlamına geliyor ve bu nedenle, bunu yapmamak için bir şeyler bulması gerekiyordu. ya da bölümün analizinde başka bir kişinin belirttiği gibi, durum çözülene kadar daha önce yaptığı gibi Donna’ya rehberlik etmeye devam edebilirdi. Sonuçta bu, karmaşık denklemleri nanosaniyeler içinde gerçekleştiren (son Ölüm Savaşı bölümünde gösterilen) Doktor’du ve yine de burada şaşkına dönmüştü… “en iyi arkadaşı” tehlikede olmasına rağmen. Kulağa tuhaf geliyordu.

Daha sonra, “ölümün eşiğindeyken” o ve Rose sadece üreme nedeniyle Zaman Lordu’nun güçlerini paylaşmakla kalmadılar (…tamam), aynı zamanda “bu işi bırakabilirlerdi” ve hatta bunu düşünmediği için Doktor’u bile suçladılar çünkü ” o bir erkek.” Ben de buna “Ne?!” diyorum. Bahsetmeye bile gerek yok, eğer bu “kadın zihnine” sahip olmak kadar basitse, neden Jodie Whittaker’ın Doktoru bunu fark edip gidip Donna’yı kendisi kurtarmadı? Sanki dizi sorumlusu en büyük olay örgüsünü en tuhaf deus ex machina tarzı bitişlerden biriyle tamamlamaya çalışmış gibi geldi… Ve bu Doctor Who, tuhaflığın burada norm olması gerekiyor!

Bu GERÇEKTEN, Donna’yı bu özel etkinlikler için tam olarak geri alabilmeleri için bir sorunu çözmenin aceleci bir yolu olarak ortaya çıktı. Ve ben Donna’yı seviyorum. İlk beşten biri olmasa bile kolaylıkla ilk on arkadaştan biri! Ancak Doctor Who’yu geri getirmek için verilen uzun aradan sonra bu iş aceleye geldi ve Whovian’lar “Hayır! Bu rastgele sebep yüzünden ölmeyecek!” Sadece söylüyorum.

Ah, bunun “yenilenme sonrası karışık beyinler” yüzünden olduğunu söyleyemezsiniz çünkü Donna’nın kendisiyle olan geçmişine, geçmiş yaşamlarına ve daha fazlasına dair HER ŞEYİ açıkça hatırlıyordu.

Bunun ötesinde, Doktor’un Birim’den (gerçekten harika) bir kişiyle rastgele tanışması ve ona TÜM Doktor-Donna hikayesini … nedenlerden dolayı açıklaması gibi başka tuhaflıklar da vardı.

Ya da The Meep’in gemisinin Londra’yı yok etmesine tam anlamıyla saniyeler kaldığını ve Doktor-Donna’nın planı nedeniyle, sadece kutupları tersine çevirerek (Doktor Who standartlarına göre bile bu çok zor) TÜM HASARI tam anlamıyla tersine çevirdiğini ve sanki hiçbir şey yokmuş gibi görünmesini sağladığını. olmuş.

Bölümün başlangıcı bile tuhaftı, çünkü “Bir Zamanlar Lordu” açılışı, kötü bir bilim kurgu filminin “ruh halini ayarlamak” için yapabileceği bir şey gibi geldi. Doktor neden bu şekilde anlatıyordu? Donna Noble kiminle konuşuyordu? Ve mesele şu ki, tartıştıkları her şey, tam da dahil olmak üzere oldukları bölümde TEKRAR GÖSTERİLDİ veya hakkında konuşuldu! Bunu tamamen kesebilirlerdi ya da görüntülerle dolu kısa bir özet verip aracıyı kesebilirlerdi.

Ve sonra, dökülen kahvenin yeni Tardis’i altüst ettiği bölümün gerçek sonu vardı. Evet, “buna neden olanın aslında kahve olmadığını” açıklayabilirlerdi ama öyle olmasa bile bölümü bitirmenin gerçekten aptalca bir yoluydu. Unutmayın, Tardis “ihtiyaç duyulan yere” gider ve Doktor ile Donna’yı garip ve vahşi bir yere götürmek için kahve dökülmesine gerek yoktu.

Ancak Doctor Who 60. Yıldönümü Özel İncelemem moral bozucu gibi görünse de, bölümün büyük bir kısmından keyif aldım. Tennant ve Tate bir kez daha en iyi şekilde parladılar ve 15. Doktor gelmeden işlerin GERÇEKTEN iyiye gitme potansiyeli var. Ayrıca bu bölümde diğer dizilerin de dikkate alması gereken çok sayıda ilerici an var.

Ancak bu kadar önemli noktalara rağmen tuhaf olay örgüsü, unutulabilir yaratıklar ve çok net olay örgüsü boşlukları, bazı Whovian’ların kafalarını kaşımasına ve yalnızca iyi noktalara odaklanmaya çalışmasına neden olacak.

Biri bitti, iki tane daha kaldı…