Marvels inkar edilemez bir fiyasko. Captain Marvel’ın devamı çekildi $Yurt içi gişede 47 milyon açılış haftasonunda bu bir kamyon dolusu nakit gibi gelebilir, ancak bir Marvel Sinematik Evreni (MCU) filmi için şimdiye kadarki en düşük başlangıç hacimi olarak yer alıyor.
Süper kahramanların bir araya geldiği film, özellikle güçlü eleştirilerle bile kendini avutamıyor. Puanı %61 Çürük domates Bu, onu “Taze” kategorisine itmek için yeterlidir, ancak MCU’nun zirvede aldığı %90’ın üzerindeki puanlardan çok uzaktır. Harikalar’ Sinema SkoruDüzenli sinema izleyicilerinin görüşlerinin ortalamasını bir harf notuyla alan film, MCU filmleri arasında en düşük puana sahip olan ezici bir B notuyla geliyor.
Daha henüz Marvel’ın yorgunluğunu hissediyordum ve bunu kanıtlayacak tepkiler ve öfkeli yorumlara sahibim. Bu yüzden, büyük ölçüde kontrolden çıkmış gibi görünen bir seride The Marvels’ı bir başka tam anlamıyla felaket ilan eden seslerin korosuna katılmaya hazır olduğumu düşünebilirsiniz. Yine de, son dönemdeki tüm MCU projelerinin düşük performans gösterdiğini düşünmeden edemiyorum, The Marvels belki de böyle bir onursuzluğu en az hak eden proje. En üst seviye Marvel olmasa da kendine has cazibesi var.
Üçün gücü
Harikalar’ın kesinlikle hataları var (bazılarına bu makalenin ilerleyen kısımlarında değineceğim), ancak çekirdek kadrosu öyle değil. Carol Danvers (Brie Larson), Monica Rambeau (Teyonah Parris) ve Kamala Kham’dan (Iman Vellani) oluşan kendi adını taşıyan üçlü bir zevk ve yardımcı başroller arasındaki yoğun kimya, bazı oldukça bayat şakaları beni duyulabilir bir şekilde güldüren esprilere dönüştürüyor.
Kendini idolüyle galaksiler arası bir maceranın içinde bulan Kaptan Marvel süper hayranı Bayan Marvel rolündeki Iman Vellani, bulaşıcı iyimserliği ve mükemmel komedi zamanlaması sayesinde içinde bulunduğu her sahneyi çalıyor. Vellani, Disney Plus’taki Bayan Marvel şovunda harikaydı ve ona bu güçsüz karakter olarak beyazperdede parlama şansı verildiğini görmek harika.
Ayrıca Brie Larson’ın Kaptan Marvel’ını The Marvels’da, karakterin 2019’daki solo filminden veya Avengers: Endgame’deki kısa görünümünden daha çok beğendim. Şu ana kadar Carol Danvers, aşırı metanetli tavrı nedeniyle önemsenmesi zor bir karakterdi, ancak The Marvels’da Danvers’ın sadece daha kaygısız değil, aynı zamanda daha savunmasız bir yanını da görüyoruz. Gelecekte Kaptan Marvel’in bu versiyonundan daha fazlasını görmek istediğimi düşünün.
Dikenli ama sevimli Monica Rambeau’yu da ekleyin ve desteklemesi çok kolay harika bir ekibiniz var. The Marvels, en iyi anlarında (ki bunlar benim zevkime göre yeterince yok), kötü bir kötü adamla savaşmak ve her birini alt etmek için bir araya gelen uyumsuz uyumsuzlardan oluşan beklenmedik bir ekip olarak mükemmel Galaksinin Koruyucuları üçlemesinin aynı ruhunu yakalıyor. diğeri ciddi anlamda keyifli bir şekilde.
Sensizliğe teslim olmak
Marvels çok saçma bir film. Birkaç sosyal medya yorumcusunun bu yönü eleştiri için öne çıkardığını gördüm, ancak sürecin gülünçlüğüne teslim olduğumda, bunun çılgın tonunu şaşırtıcı derecede sevimli buldum.
Harikalar’ın, tüm sakinlerin şarkı söyleyerek iletişim kurduğu bir gezegene seyahat ettiği bir film ortası sahnesi benim kişisel olarak öne çıkanlarımdan biriydi. Aksine, karakterlerin gezegenin yüzeyinde biraz daha fazla zaman geçirmemesi beni hayal kırıklığına uğrattı, çünkü tüm oyuncu kadrosunun şarkıya girdiği daha da büyük koreografiye sahip bir müzikal numarası görmeyi çok isterdim. Ne yazık ki filmin nispeten kısa bir kısmı ama gözle görülür bir izlenim bırakıyor.
Büyük spoiler vermekten kaçınacağım ama filmin sonlarına doğru, kedigillere benzeyen bir grup Flerken’in yer aldığı ve beni neredeyse inanamayacak duruma getiren ikonik Cats müzikalinin “Memory” şarkısına notalandırılmış, eşit derecede absürd bir kısmı daha var. Bu, MCU’nun tamamındaki en saçma sahnelerden biri, ancak filmin bu son noktasına gelindiğinde, The Marvels’ın saçmalığını çoktan benimsemiştim ve tam bir patlama yaşıyordum.
Harikalar MCU’nun kurtuluşu değil
Yukarıdakilerin hepsi söylendiğinde, The Marvels’ın özellikle iyi bir film olduğunu söyleyemem. Çok sayıda yeniden çekim ve değişken düzenleme ile dağınık bir üretim döngüsünün tüm özelliklerine sahip – kötü karakterinin MCU’nun en zayıfları arasında olduğundan bahsetmiyorum bile (bu bir şeyler söylüyor). Ayrıca kredi sonrası iki dizi MCU’nun geleceği konusunda beni heyecanlandırmadı; ikincisi ise Marvel’ın çaresizliğini yansıtıyor.
Ancak Marvel’ın birbirine bağlı çizgi roman evreninin mevcut durumu göz önüne alındığında, The Marvels’a neredeyse sıfır beklentiyle girdim ve yerel sinemaya bir geziyi haklı çıkaracak kadar eğlenerek ayrıldım. Bu nedenle, Ant-Man ve Wasp: Quantumania ve Thor: Love and Thunder gibi isimler bu istenmeyen etiketi çok daha fazla hak ederken, The Marvels’ın MCU’nun en büyük bombası olma yolunda ilerlemesi biraz haksızlık gibi geliyor.
MCU’nun en yüksek noktasıyla karşılaştırıldığında Marvel hala önemli bir adım geride, ancak üç başrolü ve neşeli tonu, yazımı yetersiz kaldığında bile beni eğlendirdi. Film, MCU yorgunluğumu gidermemiş olabilir – ve Disney’deki yöneticilerin filmin gişe performansından büyük ölçüde endişe duyacaklarına şüphe yok – ama en azından doğru yönde atılmış mütevazı bir adım. Ve bu, açılış gecesinde sinema biletimi satın aldığımda almayı beklediğimden daha fazlasıydı.