Gökbilimciler, Evrenin nasıl evrimleştiğini araştırmak amacıyla Büyük Patlama’dan günümüze kadarki en büyük bilgisayar modelini oluşturdular. Flamingo adı verilen proje, fizik yasalarına uygun olarak Evrenin tüm bileşenlerini (sıradan madde, karanlık madde ve karanlık enerji) hesaba katmayı başardı.
Simülasyon ilerledikçe ayrıntılı sanal galaksiler ve galaksi kümeleri ortaya çıkıyor. Öklid Uzay Teleskobu ve James Webb Teleskobu gibi gerçek Evreni gözlemleyen araçlar da galaksiler, kuasarlar ve yıldızlar hakkında veri topluyor. Bilim insanları güçlü teleskoplardan güncel ve detaylı verilere sahip oluyor. Ve bu verilerin bir kısmı ilk bakışta teorik modellere uymuyor. Araştırmacılar simülasyonların, sanal Evreni, yeni gelişmiş teleskoplar kullanılarak elde edilen gerçek Evren gözlemleriyle karşılaştırmalarına yardımcı olacağını umuyor.
Bu, bilim adamlarının, şu anda evrenin evrimini açıklamak için kullanılan standart kozmoloji modelinin gerçekliğin iyi bir tanımı olup olmadığını anlamalarına yardımcı olabilir.
Flamingo çalışması ve proje ortak yazarı Durham Üniversitesi Hesaplamalı Kozmoloji Enstitüsü Temel Fizik Profesörü Profesör Carlos Frenck şunları söyledi: “Kozmoloji bir dönüm noktasında. Güçlü teleskoplardan elde ettiğimiz inanılmaz yeni verilere sahibiz; bunlardan bazıları ilk bakışta teorik beklentilerimizle örtüşmüyor. Ya standart kozmoloji modeli yanlıştır ya da gözlemsel verilerde ince tutarsızlıklar vardır. Evrenin süper hassas simülasyonları bize bu cevabı verebilir.”
Evrenin gözlemleriyle karşılaştırılan geçmiş simülasyonlar, tüm evrenin yapısının önemli bir bileşeni olarak kabul edilen karanlık maddeye odaklanmıştı. Ancak gökbilimciler artık evrenin evrimini anlama çabalarının, evrendeki toplam maddenin yalnızca %16’sını oluşturan sıradan baryonik maddenin ve sıradan maddeyle nadiren etkileşime giren küçük parçacıklar olan nötrinoların etkisinin hesaba katılması gerektiğini söylüyorlar. .
Projenin baş araştırmacısı Leiden Üniversitesi’nden Profesör Joop Schaie şunları söyledi: “Karanlık madde yerçekimine en çok katkıda bulunan faktör olmasına rağmen, sıradan maddenin katkısı göz ardı edilemez çünkü bu, modeller ve gözlemler arasındaki tutarsızlıkları açıklayabilir.”
Araştırmacılar son iki yılını Durham’daki güçlü bir süper bilgisayarda simülasyonlar yürüterek geçirdiler. Simülasyonlar, Birleşik Krallık’taki Durham Üniversitesi Hesaplamalı Kozmoloji Enstitüsü’nde bulunan Cosmology Machine (COSMA 8) süper bilgisayarında 50 milyon işlemci saatinden fazla sürdü. Araştırmacılar simülasyonu, hesaplama yükünün binlerce CPU’ya (65.000’e kadar) dağıtılmasına yardımcı olan SWIFT dilinde uyguladılar.