Parker Solar Probe, 17. yaklaşımında güneşin fotosferine 7,26 milyon kilometre yaklaştı. Özellikle 13. yaklaşımı sırasında koronal kütle atılımını (CME) geçen ilk uzay aracı oldu. Katkıda bulunanlar: NASA GSFC/CIL/Brian Monroe
Parker Güneş Sondası Güneş’e 17. yakınlaşmasını gerçekleştirdi ve koronal kütle püskürmesini başarıyla geçti. 2025 yılına kadar devam edecek misyonu, Güneş’in gizemlerini çözmeyi ve güneş olaylarına dair önemli bilgiler sağlamayı amaçlıyor.
Parker Solar Probe, Güneş’in yanından geçip giden küçük bir motordur. 27 Eylül’de 17. yakın yaklaşımını gerçekleştirdi ve güneşin “yüzey” katmanının (fotosfer olarak adlandırılır) yalnızca 7,26 milyon kilometre (4,51 milyon mil) üzerinde süzüldü.
Bu, aynı zamanda koronal kütle atımının içinden geçen ve hikayeyi anlatmak için hayatta kalan ilk uzay aracı olan sondanın en son başarısı. Bu CME geçişi, 5 Eylül 2022’de Güneş’e 13. yaklaşımı sırasında meydana geldi.
Uzay aracının en son başarısı, yerçekimi destekli bir uçuşla sağlandı. Venüs ağustos ayının sonlarında. En yakın yaklaşım sırasında Parker Güneş Probu saatte 635.266 kilometre (saatte 394.735 mil) hızla hareket ediyordu.
Sanatçının güneşe yaklaşan Parker Solar Probe uzay aracı konsepti. Katkıda bulunanlar: NASA/Johns Hopkins APL/Steve Gribben
Hem yakın yaklaşım hem de CME karşılaşması, Güneş ve güneş ortamına ilişkin çalışmalarını 2025’in ortalarına kadar sürdürmesi planlanan bir misyonun öne çıkan birçok özelliğinden sadece ikisi. Görev sırasında yaşadıkları göz önüne alındığında, uzay aracı şu ana kadar oldukça iyi durumda. Parker tüm bunları 1400 C’ye varan sıcaklıklarla karşı karşıyayken yapıyor. Ana cihazları, normale yakın oda sıcaklığında çalışmalarına olanak tanıyan korumayla korunuyor.
Parker ve Güneş Enerjisindeki Başarıları
Güneş bilimciler, yıldızımızın etkinliklerinin en şaşırtıcı yönlerinden bazılarını anlamalarına yardımcı olması için Parker’ı gönderdiler. Ana hedefi güneş koronasıdır. Güneş atmosferinin en üst kısmını ısıtan enerji akışını takip ederek koronayı neyin ısıttığını bulmak istiyorlar. Ayrıca anlamak istiyorlar Güneş rüzgarı nasıl ve neden hızlanıyor? Güneş’ten ayrılırken.
Sanatçının güneşten gelen güneş rüzgârının (solda) Dünya’nın manyetosferiyle (sağda) etkileşime girmesine dair izlenimi. Parker Solar Probe bu rüzgarı kaynağında inceliyor. Kredi bilgileri: NASA/SOHO
Güneş büyük ölçüde olduğundan plazma, onun yapısını ve var olan ve Güneş’ten gelen plazmanın güneş rüzgarı yoluyla akışını etkileyen manyetik alanları anlamak istiyorlar. Son olarak görev, Güneş’ten gelen enerjik parçacıkları incelemek ve bunların taşınma mekanizmalarını belirlemek için gerekli donanıma sahip.
Koronal Kütle Atımı Hakkında
Biz Dünya’da, Güneş Sistemi’nden geçerken Güneş’ten geçerken koronal kütle püskürmeleri yaşıyoruz. Bu güçlü olaylar, saniyede 100 ila 3.000 kilometre hızla hareket eden devasa plazma kütlelerini uzaya fırlatıyor. Birçok CME gezegenimizle karşılaşmaz, ancak karşılaştıklarında gezegenimizin manyetik alanını büker ve uzatır. Sonuçlar, aurora borealis’in güzel görüntülerinden iletişim ve elektrik şebekelerinin bozulmasına kadar değişebilir.
Güneş fizikçileri bu müthiş güneş fırtınalarını tahmin edebilmek istiyorlar. Uzun zamandır CME’leri harekete geçiren güçleri ölçmek istiyorlardı. Özellikle patlamalarda yüklü parçacıkları neyin yüksek hızlara çıkardığını bilmek istiyorlar. Parker’ın onlara Güneş oluşurken neler olduğuna dair veri sağlayabileceğini umuyorlar.
Parker Solar Probe’un koronal kütle atımından geçtiği andaki geniş alan görüntülerini gösteren bir video. Kredi: NASA/Johns Hopkins APL/Deniz Araştırma Laboratuvarı/Brendan Gallagher/Guillermo Stenborg/Emmanuel Masongsong/Lizet Casillas/Robert Alexander/David Malaspina
5 Eylül 2022’de Parker, Güneş’in uzak tarafında geziniyordu. Yüzeyden yaklaşık 6 milyar kilometre yüksekte uçtu. İşte o zaman CME’yi oluşurken tespit etti. Daha sonra uzay aracı fırlatma yapısından geçti, ön kenarını deneyimledi ve ardından malzemeden çıktı. Oldukça aşırı bir CME’ydi ve Parker’ın şok dalgasının hızı ve yoğunluğu hakkında veri toplamasına olanak sağladı. Şans eseri bu Dünya’ya çarpmadı. Ancak eğer olsaydı, olay iletişim sistemlerine ciddi şekilde zarar verecek ve muhtemelen yaygın elektrik kesintilerine neden olacaktı.
Uzay aracını NASA’nın zaman çizelgesine uygun olarak inşa eden Maryland, Laurel’deki Johns Hopkins Uygulamalı Fizik Laboratuvarı’nda (APL) Parker Solar Probe proje bilimcisi Nour Raouafi, “Bu şimdiye kadar gözlemlediğimiz Güneş’e en yakın CME’dir” dedi. bütçe ve şu anda misyonu yönetiyor ve işletiyor. “Hiç bu kadar uzakta bu büyüklükte bir olay görmemiştik.”
Parker ve Güneş
Koronayı ve CME’leri anlamak için bilimsel bilgi elde etmek için bilim adamlarının esasen Güneş’in (veya en azından koronanın) içinden geçebilecek bir uzay aracına ihtiyacı vardı. Parker’ın devreye girdiği yer burası. Isı kalkanı, yerleşik radyatörler ve termal koruma sistemi onu CME’lerden ve güneş rüzgarından korur. CME sırasında uğradığı tek etki küçük bir “tork”tu; küçük bir dönme hareketiydi ve bunu hemen telafi etti.
Bu yılın geri kalanında ve 2024’e kadar Parker, Güneş etrafındaki yakın yörüngeleri takip edecek. 2024’ün sonlarında, son üç günberi geçişini 2025’e ayarlayacak olan son Venüs geçişini gerçekleştirecek. Bilim insanları, görev sona ermeden önce toplamda 24 günberi geçişi planlıyor. Sağladığı veriler, güneş rüzgarı ve onu Güneş Sistemi boyunca başlatan süreçler hakkında yeni anlayış pencereleri açmalıdır.
Orijinal olarak yayınlanan bir makaleden uyarlanmıştır. Bugün Evren.