Ay’da, ay toprağını daha yoğun, katmanlı bir maddeye dönüştürerek lazerler kullanılarak yollar ve iniş alanları oluşturmak mümkün.
Her ne kadar deneyler Dünya’da ay tozunun bir benzeri kullanılarak yapılmış olsa da, sonuçlar bu yaklaşımın uygulandığını gösteriyor ve Ay’da da uygulama olasılığını ortaya koyuyor. Ancak yazarlara göre süreci iyileştirmek için daha fazla çalışmaya ihtiyaç duyulabilir.
Ay tozu, ay gezicileri için büyük bir sorun teşkil ediyor; çünkü düşük yerçekimi, yükselmeyi kolaylaştırıyor ve ekipmanlara zarar verebiliyor. Bu nedenle insanlı görevler için raylar ve iniş pistleri gibi altyapılara ihtiyaç duyulacaktır. İnşaat malzemelerinin Dünya’dan taşınması pahalı olduğundan Ay’daki mevcut kaynakların kullanılması önemlidir.
Gines-Palomares, Miranda Fateri ve Jens Günster, Ay’daki ay tozunun nasıl eriyebileceğini simüle etmek için karbondioksit lazeri kullanarak EAC-1A (ESA tarafından ay toprağının bir benzeri olarak geliştirildi) adı verilen ince taneli bir malzemeyi eritti.
Yazarlar, farklı güç ve boyutlarda (12 kilovat ve 100 milimetreye kadar) lazer ışınlarıyla deneyler yaptılar. Lazer ışınının yolunu kesmenin ve engellemenin, ortaya çıkan malzemede çatlaklara yol açtığını bulmalarına rağmen. Merkezi içi boş olan 250 milimetrelik üçgen şekiller oluşturmak için 45 milimetrelik bir lazer ışınını kullanma stratejisi geliştirdiler. Yazarlar, yol ve iniş alanı olarak kullanılabilecek bir yüzey oluşturmak için bu şekilleri birleştirmeyi öneriyorlar.
Benzer bir yaklaşımın Ay’da tekrarlanması için yaklaşık 2,37 metrekare alana sahip bir merceğin Ay’a ulaştırılması gerekecek.