NGC 346’nın NASA’nın James Webb Uzay Teleskobu’nun Orta Kızılötesi Aygıtından (MIRI) alınan bu yeni kızılötesi görüntüsü, soğuk gaz ve tozdan kaynaklanan emisyonları izliyor. Bu görüntüde mavi, polisiklik aromatik hidrokarbonlar veya PAH’lar olarak bilinen silikatları ve isli kimyasal molekülleri temsil eder. Bölgenin merkezindeki en parlak ve en büyük yıldızların ısıttığı sıcak tozdan daha dağınık kırmızı emisyon parlıyor. Parlak lekeler ve filamentler, bol miktarda önyıldızın bulunduğu alanları işaretler. Katkıda bulunanlar: NASA, ESA, CSA, STScI, Nolan Habel (NASA-JPL), Patrick Kavanagh (Maynooth Üniversitesi)
MIRI’den Alınan Yeni Kızılötesi Görüntüde Bu Yıldız Oluşturan Bölgede Toz ve Gaz Filamanları
Küçük Macellan Bulutu (SMC) olarak bilinen komşu cüce galakside, burada gösterilen NGC 346 adlı dramatik bir yıldız doğum bölgesi yer alıyor. SMC’deki en parlak ve en büyük yıldız oluşum bölgesi olduğundan, çeşitli teleskoplar tarafından yoğun bir şekilde incelenmektedir. NASA‘S Hubble uzay teleskobu bir gösterdi görünür ışık görünümü binlerce yıldızla dolu. Yakın zamanda NASA’nın James Webb Uzay Teleskobu hem soğuk hem de sıcak tozu vurgulayan yakın kızılötesi bir manzara sundu. Webb şimdi orta-kızılötesi bakışını NGC 346’ya çevirerek genç önyıldızlarla dolu parlak lekelerle süslenmiş gaz ve toz şeritlerini ortaya çıkardı.
Bu video, NGC 346 yıldız oluşum bölgesinin görünür ışıkta Hubble Uzay Teleskobu’nun ACS cihazıyla, yakın kızılötesinde James Webb Uzay Teleskobu’nun NIRCam cihazıyla ve orta-kızılötesinde Webb’in MIRI cihazıyla alınan görüntülerini karşılaştırıyor. Hubble’ın görünür ışıktaki görüntüsü binlerce yıldızın yanı sıra mavi renkli hidrojen ve oksijen gazı perdeleriyle doludur. Webb’in yakın kızılötesi görüntüsünde pembe, enerjilendirilmiş hidrojeni, turuncu ise yoğun, moleküler hidrojeni temsil ediyor. Webb’in orta-kızılötesi görüntüsü, yıldız oluşumunun parlak parçalarını, sıcak tozdan yayılan pembe emisyonu ve tozlu ve isli malzemeden oluşan mavi filamentleri vurguluyor. Katkıda bulunanlar: NASA, ESA, CSA, Alyssa Pagan (STScI)
NASA’nın Webb Uzay Teleskobu, NGC 346’nın Ruhani Görünümünü Yakaladı
NASA’nın James Webb Uzay Teleskobu’nun en güçlü yönlerinden biri, gökbilimcilere yeni yıldızların doğduğu alanların ayrıntılı görüntülerini verebilme yeteneğidir. Burada Webb’in Orta Kızılötesi Aygıtından (MIRI) alınan yeni bir görüntüde gösterilen en son örnek, Küçük Macellan Bulutu’ndaki en parlak ve en büyük yıldız oluşum bölgesi olan NGC 346’dır.
Küçük Macellan Bulutu (SMC), Dünya’nın bir uydu gökadasıdır. Samanyolugüney takımyıldızı Tucana’da çıplak gözle görülebilmektedir. Bu küçük yoldaş galaksi, kendi galaksimizle karşılaştırıldığında nükleer füzyon ve süpernova patlamaları yoluyla yıldızlarda oluşan daha az ağır elemente sahip olması nedeniyle Samanyolu’ndan daha ilkeldir.
NGC 346’nın Webb’in Orta Kızılötesi Aleti (MIRI) tarafından çekilen bu görüntüsü, referans amacıyla pusula oklarını, ölçek çubuğunu ve renk anahtarını göstermektedir. Kuzey ve doğu pusula okları görüntünün gökyüzündeki yönünü gösterir. Bu görüntüde gösterilen görüş alanı yaklaşık 150 ışıkyılı genişliğindedir. Bu görüntü, görünür ışık renklerine dönüştürülmüş görünmez orta kızılötesi ışık dalga boylarını göstermektedir. Renk tuşu, ışığı toplarken hangi MIRI filtrelerinin kullanıldığını gösterir. Her filtre adının rengi, o filtreden geçen kızılötesi ışığı temsil etmek için kullanılan görünür ışık rengidir. Katkıda bulunanlar: NASA, ESA, CSA, STScI, Nolan Habel (NASA-JPL), Patrick Kavanagh (Maynooth Üniversitesi)
Kozmik toz, silikon ve oksijen gibi ağır elementlerden oluştuğu için bilim insanları, SMC’de önemli miktarda toz bulunmamasını bekliyordu. Ancak yeni MIRI görüntüsü ve NGC 346’nın Webb’in Yakın Kızılötesi Kamerasından Ocak ayında yayınlanan önceki görüntüsü, bu bölgede bol miktarda toz olduğunu gösteriyor.
Bu temsili renkli görüntüde mavi dallar, polisiklik aromatik hidrokarbonlar veya PAH’lar olarak bilinen tozlu silikatlar ve isli kimyasal moleküller içeren malzemeden kaynaklanan emisyonun izini sürüyor. Bölgenin merkezindeki en parlak ve en büyük yıldızların ısıttığı sıcak tozdan daha dağınık kırmızı emisyon parlıyor. Sol merkezdeki yay, yayın merkezine yakın yıldızdan gelen ışığın yansıması olabilir. (Benzer, daha sönük yaylar, sol alt ve sağ üstteki yıldızlarla ilişkili olarak görülüyor.) Son olarak, parlak lekeler ve filamentler, çok sayıda önyıldızın bulunduğu alanları işaretliyor. Araştırma ekibi en kırmızı yıldızları aradı ve 1.001 nokta nokta ışık kaynağı buldu; bunların çoğu hâlâ tozlu kozalarının içinde gömülü olan genç yıldızlardı.
Bu yakınlaştırılmış video, NGC 346’nın gökyüzündeki göreceli konumunu göstermektedir. Merhum astrofotoğrafçı Akira Fujii’nin yerden çekilmiş bir fotoğrafıyla başlıyor. Gökyüzünün daha küçük bölümlerine yaklaştıkça, Avrupa Güney Gözlemevi’nin (ESO) Vista teleskopu ve ardından ESO’nun La Silla Gözlemevi. NASA’nın James Webb Uzay Teleskobu üzerindeki MIRI’den (Orta Kızılötesi Cihaz) alınan NGC 346 görüntüsüne çapraz geçişle sona eriyor. Katkı Sağlayan: NASA, ESA, CSA, Alyssa Pagan (STScI), Teşekkür: ESO, Akira Fujii
Gökbilimciler, Webb’in hem yakın kızılötesi hem de orta kızılötesi verilerini birleştirerek, bu dinamik bölgedeki yıldızların ve ön yıldızların daha kapsamlı bir sayımını yapabiliyor. Sonuçlar, SMC’de görüldüğü gibi, yıldız oluşumunun zirvede olduğu ve ağır element konsantrasyonlarının daha düşük olduğu, evrende “kozmik öğlen” olarak bilinen bir çağda, milyarlarca yıl önce var olan galaksilere ilişkin anlayışımız için ipuçları taşıyor.
James Webb Uzay Teleskobu dünyanın önde gelen uzay bilimi gözlemevidir. Webb, güneş sistemimizdeki gizemleri çözüyor, diğer yıldızların etrafındaki uzak dünyalara bakıyor ve evrenimizin gizemli yapılarını ve kökenlerini ve onun içindeki yerimizi araştırıyor. Webb, NASA’nın ortakları ESA ile birlikte yürüttüğü uluslararası bir programdır (Avrupa Uzay Ajansı) ve Kanada Uzay Ajansı.