5 Kasım 2022’de, San Francisco’daki Chase Center’ı ziyaret eden hayranların arasında oturdum. League of Legends Dünyaları ilk elden son. Koltuğuma oturduktan kısa bir süre sonra ışıklar karardı ve açılış töreni başladı, bu da kalabalıkta bir endişe ve korku dalgasının yayılmasına neden oldu. Her şeyin zirvesinde, karizmanın, benzersizliğin, cesaretin ve yeteneğin insandaki vücut bulmuş hali olan Lil Nas X duruyordu.
Geçen yılın League of Legends Worlds şarkısı Star Walkin’ ses sisteminden bağırmaya başladığında, müzikal megastar sahnede gösterişli bir şekilde dans etmeye başladı – Lux cosplayi tam yerindeydi – bende tek bir düşünce bıraktı: ‘Esporu kim koydu? Lil Nas X konserinin ortasında final mi yapılacak?’
Performans büyüleyici ve MOBA’nın yaratıcı ekibinin ve Industry Baby’nin sahip olduğu sınırsız yeteneğin gerçek bir kanıtı olsa da, turnuvanın finaline giden yolda oybirliğiyle kabul edilen bir şey vardı: ne yazık ki, Star Walkin’ bir ‘Dünyalar şarkısı’ değildi.
Beni yanlış anlamayın, Star Walkin’ muhteşem bir parça ve geçen yılki Spotify Wrapped’ımın dayanak noktasıydı, ancak dünyanın her yerindeki League e-spor hayranlarının duygularını paylaşmadan edemedim – Riot listenin peşindeydi- gösteri durdurucular yerine toppers. Dürüst olmak gerekirse, turnuvanın taçlandıran etkinliğinin ruhunu gerçekten yakalayan bir piste sahip olmayalı uzun zaman oldu; en azından benim için Dünya Şampiyonası’nın mükemmel marşı olan 2018’deki Rise’dan bu yana değil.
Birkaç gün önce profesyonel takım Fnatic bir gönderi paylaştı: YouTube Kısa geçmiş ve şimdiki Dünya Şampiyonası şarkılarının tümünü sıralıyor. Şaşırtıcı olmayan bir şekilde Rise en üst sırada yer alırken, Star Walkin en altta yer aldı. Meslektaşlarla konuştuğumuz ve Reddit ve diğer sosyal medyadaki diğer birkaç seviye listesini araştırdığımızda, bu oldukça standartlaştırılmış bir yaklaşımdır. Fnatic listesinde Legends Never Die’ın hemen altında bu yılın teklifi, K-Pop’un en gözde özelliklerinden biri olan kız grubu NewJeans’ten gelen Gods yer alıyor.
Yalnızca 2022’den beri aktif olan beş parçalı grup, OMG, Ditto ve Super Shy gibi şarkılar sayesinde hızla yıldızlığa yükseldi. Fin de siecle pop ve R&B unsurlarının yanı sıra eski tarz garajın harmanlanması – İngiltere’deki herkes bunu beğendi – NewJeans’ın şu anda Spotify’da aylık 24 milyon gibi muazzam bir dinleyicisi var. Yükselişlerini perspektife koymak gerekirse, şu anda uluslararası sulara çıkan en başarılı K-pop kız grubu olarak kabul edilen Blackpink’ten daha fazla insan NewJeans dinliyor.
Riot kesinlikle bir kez daha büyük bir başarıya imza attı, ancak Star Walkin’ Gods’ın aksine, en iyiler arasında sayılmayı hak ediyor çünkü klasikleri bu kadar ikonik kılan her şeyin bir karışımı.
Konu Lig Marşları 101’e gelince, bence zamansız bir patlama yaratan çok sayıda faktör var; ‘hayranlık’ ve ‘endişe’ başlıca etkenlerden ikisi. Eklemeyi düşündüğüm diğer anahtar kelimeler ‘bahisler’, ‘güçlendirme’, ‘dinamizm’ ve şaşırtıcı olmayan bir şekilde ‘marş’tır. Ekteki videonun da enstantane olması gerekiyor.
Güçlendirici şarkı sözleri, büyük koro korosu ve yıldız gücünün bolluğu arasında Gods, tüm bu unsurları abartılı maçalara taşıyor, ancak Star Walkin’le aynı ticarileştirilmiş tuzağa düşmeden. Warriors ve Rise gibi hayranların favorilerinin etkisinin tazelik katmanıyla birlikte geldiğini hissettiğim pek çok an var; Riot sonunda içerikten ödün vermeden formülünü modernleştirmenin bir yolunu buldu.
Daha da etkileyici olanı, Gods’ın NewJeans’in tipik ses stilinden belirgin bir ayrılığı temsil etmesidir. Piyasaya sürülmesinden önce birçok kişi, grubun bu görevi yerine getirip getiremeyeceğini veya Worlds Collide ve Take Over gibi daha az popüler tekliflerin yıllar içinde yaptığı gibi başarısız olup olmayacağını merak etti. Sonuçta, hepsi de mutlak güç sahibi olan Dan Reynolds (Imagine Dragons), Chrissy Costanza (Against The Current) ve Lynn Gunn’ın (PVRIS) vokal gücüyle yarışıyorlar.
Neyse ki grup, marşı söyleyen Tanrılar (kusura bakmayın) arasında kolaylıkla ayakta durarak bu duruma yükselebileceğini fazlasıyla kanıtladı. Ek olarak, mükemmel vokal katmanlaması parçanın dinamik bir aralığını yaratıyor ve bu da özellikle “Go-Go-Go-Go-Go-Gods” nakaratta çınladığında parçanın gerçekten başarılı olmasına yardımcı oluyor; prodüksiyon ve vokalistler arasındaki sinerji tam yerinde .
Ve sonra video var. Dürüst olmak gerekirse, 2022 Dünya Şampiyonası’nın uluslararası sahnede şimdiye kadar gördüğümüz en harika hikayeyi sunduğunu düşünürsek, kavramsallaştırma aşamasının özellikle uzun süreceğini hayal edemiyorum: Lee ‘Faker’ Sang-hyeok ve Kim ‘Deft’ Hyuk-kyu – e-spor Mapo Lisesi’nin baş mücevherleri – DRX’in Play-In’lerden Dünya Şampiyonası zaferine uzanan rüyasının pastasındaki kremayla karşı karşıya. Titreme.
Gerçekleştirilmesi de aynı derecede fantastik. Faker’ın başlangıçta Baron’u tek başına oynaması sırasında Deft’ın Mavi Nöbetçi ile dövüşmesinin metaforik kullanımı, ikisinin kendi kariyerlerinde başladıkları yerdeki farkı görselleştirmeye gerçekten yardımcı oluyor ve baştan sona LoL e-spor tarihine dair pek çok harika geri çağrı var – Üzgünüm, Ryu ‘Keria’ Min-seok, ama bu sefer işin kısa ucundasınız… Heo ‘ShowMaker’ Su bir kez daha Syndra üzerinde Serbest Bırakılmış Gücünü sergilerken 2021’deki Burn It All Down’a bir süreklilik geri dönüşü bile var.
Geçen yılki turnuvanın dramatik sonucundan sonra, Dünya Şampiyonası’na giderken hiç bu kadar heyecanlanmamıştım; eminim ki senaristler işlerini onlar için hazırlayacaklardır. JDG baskın koşusuna devam edecek mi? Faker nihayet kendi topraklarında Dünya Şampiyonası kupasını kaldırabilecek mi? Yoksa G2 Esports’un sonunda ortaya çıkan copium koması sonunda onu EMEA’ya mı getirecek? Kimin eli boş döneceğini ve kimin Tanrı statüsüne yükseleceğini yalnızca zaman gösterecek. Ancak şimdilik, başka bir dereceli oyun için sıraya girerken bu yılki Dünya Şampiyonası şarkısını tekrar tekrar dinlemeye döneceğim; belki bu, Altından kaçışımın müziği olur.