Araştırmacılar, 14.300 yıllık antik ağaç halkalarında şimdiye kadarki en büyük güneş fırtınasını tespit ediyor

Uluslararası bir bilim insanı ekibi, Fransız Alpleri’nde bulunan antik ağaç halkalarını analiz ederek, 14.300 yıl önce radyokarbon seviyelerinde büyük bir artış keşfetti.

Radyokarbon artışına şimdiye kadar tespit edilenlerin en büyüğü olan devasa bir güneş fırtınası neden oldu.

Bugünkü benzer bir güneş fırtınası, modern teknolojik toplum için bir felaket olabilir; potansiyel olarak telekomünikasyon ve uydu sistemlerini yok edebilir, büyük elektrik şebekesi kesintilerine neden olabilir ve bize milyarlarca sterline mal olabilir.

Akademisyenler, gelecekte küresel iletişim ve enerji altyapımızı korumak için bu tür fırtınaları anlamanın önemi konusunda uyarıda bulunuyor.

Uluslararası bir bilim insanı ekibi tarafından yürütülen ortak araştırma, şu adreste yayınlandı: Kraliyet Cemiyeti’nin Felsefi İşlemleri A: Matematiksel Fizik ve Mühendislik Bilimleri ve güneşin aşırı davranışları ve Dünya için oluşturduğu riskler hakkında yeni bilgiler ortaya koyuyor.

Collège de France, CEREGE, IMBE, Aix-Marseille Üniversitesi ve Leeds Üniversitesi’nden bir araştırmacı ekibi, Güney Fransa Alpleri’ndeki Gap yakınındaki Drouzet Nehri’nin aşınmış kıyılarında korunan antik ağaçlarda radyokarbon seviyelerini ölçtü.

Alt fosil olan ve fosilleşme süreci henüz tamamlanmamış ağaç gövdeleri, tek tek ağaç halkaları halinde dilimlendi. Bu bireysel halkaların analizi, radyokarbon seviyelerinde tam olarak 14.300 yıl önce meydana gelen benzeri görülmemiş bir artışı tespit etti. Ekip, bu radyokarbon yükselişini Grönland buz çekirdeklerinde bulunan kimyasal bir element olan berilyum ölçümleriyle karşılaştırarak, bu yükselişin, Dünya atmosferine çok büyük miktarda enerjik parçacık fırlatan devasa bir güneş fırtınasından kaynaklandığını öne sürüyor.

Collège de France ve CEREGE’de İklim ve Okyanus Evrimi Profesörü ve çalışmanın baş yazarı Edouard Bard şunları söyledi: “Kozmik ışınların başlattığı bir reaksiyonlar zinciri yoluyla üst atmosferde sürekli olarak radyokarbon üretiliyor. Son zamanlarda bilim insanları, Güneş patlamaları ve koronal kütle püskürmeleri de dahil olmak üzere aşırı güneş olaylarının, yalnızca bir yıl boyunca meydana gelen radyokarbon üretiminde büyük artışlar olarak korunan kısa süreli enerjik parçacık patlamaları yaratabildiğini buldu.”

Araştırmacılar, bugün benzer büyüklükteki güneş fırtınalarının meydana gelmesinin modern teknolojik toplum için bir felaket olabileceğini, potansiyel olarak telekomünikasyonu, uydu sistemlerini ve elektrik şebekelerini yok edebileceğini ve bize milyarlarca sterline mal olabileceğini söylüyor. Bu gibi olayların gelecekteki risklerini anlamanın, hazırlıklı olmamızı, iletişim ve enerji sistemlerimizde dayanıklılık oluşturmamızı ve onları potansiyel hasarlardan korumamızı sağlamanın kritik önem taşıdığı konusunda uyarıyorlar.

Leeds Üniversitesi Matematik Okulu Uygulamalı İstatistik Profesörü Tim Heaton şunları söyledi: “Aşırı güneş fırtınalarının Dünya üzerinde çok büyük etkileri olabilir. Bu tür süper fırtınalar, elektrik şebekelerimizdeki transformatörlere kalıcı olarak zarar verebilir ve bu da çok büyük ve yaygın elektrik kesintilerine neden olabilir. aylarca sürecek. Ayrıca navigasyon ve telekomünikasyon için hepimizin güvendiği uyduların kalıcı hasar görmesine ve kullanılamaz hale gelmesine neden olabilirler. Ayrıca astronotlar için ciddi radyasyon riskleri de yaratabilirler.”

Miyake Olayları olarak bilinen bu türden dokuz aşırı güneş fırtınasının son 15.000 yılda meydana geldiği belirlendi. En son doğrulanan Miyake Olayları MS 993 ve MS 774’te meydana geldi. Ancak yeni tanımlanan 14.300 yıllık bu fırtına şimdiye kadar bulunanların en büyüğü; bu ikisinin kabaca iki katı büyüklüğünde.

Bu Miyake Olaylarının kesin doğası, araçsal olarak hiçbir zaman doğrudan gözlemlenmediğinden çok az anlaşılmıştır. Güneşin davranışı ve onun Dünya’daki toplum için oluşturduğu tehlikeler hakkında hâlâ öğrenecek çok şeyimiz olduğunun altını çiziyorlar. Bu tür aşırı güneş fırtınalarının oluşmasına neyin sebep olduğunu, ne sıklıkta meydana gelebileceklerini veya bir şekilde tahmin edip edemeyeceğimizi bilmiyoruz.

Profesör Bard, “Güneş aktivitesinin doğrudan araçsal ölçümleri ancak 17. yüzyılda güneş lekelerinin sayılmasıyla başladı. Günümüzde yer tabanlı gözlemevleri, uzay sondaları ve uydular kullanarak da ayrıntılı kayıtlar elde ediyoruz. Ancak tüm bu kısa vadeli araçsal ölçümler, Kayıtlar güneşin tam olarak anlaşılması için yeterli değil. Kutuplardaki buz çekirdeklerinde berilyumla birlikte kullanılan ağaç halkalarında ölçülen radyokarbon, güneşin geçmişteki davranışını anlamanın en iyi yolunu sağlıyor.”

Doğrudan gözlemlenen en büyük güneş fırtınası 1859’da meydana geldi ve Carrington Olayı olarak biliniyor. Dünya’da büyük bir aksamaya neden oldu; telgraf makineleri yok edildi ve geceleri o kadar parlak bir kutup ışığı oluştu ki, kuşlar güneşin doğmaya başladığına inanarak şarkı söylemeye başladı. Bununla birlikte, Miyake Olayları (yeni keşfedilen 14.300 yıllık fırtına da dahil) boyut olarak şaşırtıcı derecede büyük olurdu.

Profesör Heaton şunları söyledi: “Radyokarbon, Dünya’nın tarihini incelemek ve yaşadığı kritik olayları yeniden yapılandırmak için olağanüstü bir yol sağlıyor. Geleceğimizi doğru bir şekilde tahmin etmek ve potansiyel riskleri azaltmak istiyorsak, geçmişimizin kesin bir şekilde anlaşılması çok önemlidir. Hala öğrenecek çok şeyimiz var.” Her yeni keşif, yalnızca mevcut temel soruların yanıtlanmasına yardımcı olmakla kalmıyor, aynı zamanda yenilerini de üretebiliyor.”

Aix-en-Provence Üniversitesi, IMBE’de Paleoortamlar ve Paleoiklimler alanında Doçent olan Cécile Miramont şunları söyledi: “Böylesine korunmuş bir ağaç koleksiyonu bulmak gerçekten olağanüstüydü. Çoklu ağaç gövdelerindeki tek tek ağaç halkalarının genişliklerini karşılaştırarak, “dendrokronoloji adı verilen bir yöntemi kullanarak daha uzun bir zaman çizelgesi oluşturmak için ayrı ağaçları dikkatlice bir araya getirdik. Bu, geçmiş çevresel değişiklikler hakkında paha biçilmez bilgiler keşfetmemize ve keşfedilmemiş bir güneş aktivitesi dönemi boyunca radyokarbonu ölçmemize olanak sağladı.”