Evrendeki en dramatik olaylardan bazıları büyük yıldızların ölümleridir. Güneşimizden çok daha büyük yıldızların yakıtları bittiğinde ve devasa süpernovalar halinde patladığında, bu olaylar yalnızca büyük enerji patlamalarına yol açmakla kalmıyor, aynı zamanda etraflarındaki ortamı da değiştiriyor. Patlamadan kaynaklanan şok dalgası uzaya doğru milyonlarca kilometre boyunca ilerleyip toz ve gaz bulutlarına çarptığında, süpernova kalıntıları adı verilen ayrıntılı ve güzel yapılar oluşturabilir.
En ünlü kalıntılardan biri, yaklaşık 120 ışıkyılı çapındaki kabarcık şeklindeki bir nesne olan Cygnus Loop’tur. Hubble, kalıntıyı 2020’de görüntüledi ve şimdi bilim insanları bu Hubble verilerini, bu kalıntıların zaman içinde nasıl değiştiğini incelemek için kullanıyor.
Yeni araştırmanın başyazarı Uzay Teleskobu Bilim Enstitüsü’nden Ravi Sankrit, “Hubble, balonun kenarında olup bitenleri bu kadar net bir şekilde izleyebilmemizin tek yolu” dedi. ifade. “Hubble görüntülerine ayrıntılı olarak baktığınızda muhteşemler. Bize süpernova şoklarının uzayda yayılırken karşılaştığı yoğunluk farklılıklarını ve bu şokların arkasındaki bölgelerdeki türbülansı anlatıyorlar.”
Şok, saatte yarım milyon milin üzerinde inanılmaz bir hızla ilerliyor; araştırmacılar, şok cephesinin zaman içinde genişlediğini görmek için Hubble’ın 2020 ve 2001 gözlemlerini karşılaştırarak bunu hesaplayabildiler. Sonuçlar bir şekilde görülebilir hızlandırılmış video Hubble’ın web sitesinde. Şaşırtıcı bir bulgu ise bu süre zarfında şokun hiç yavaşlamamasıdır.
Araştırmacılar, görüntünün bir filamana benzediğini, çünkü onu buruşuk bir çarşaf gibi yandan gördüğümüzü açıklıyor. Johns Hopkins Üniversitesi’nden William Blair, “Çerçevede yandan görülen dalgalanmalar görüyorsunuz, bu yüzden bükülmüş ışık şeritlerine benziyor” dedi. “Bu kıpırdamalar, şok dalgası yıldızlararası ortamda az ya da çok yoğun malzemeyle karşılaştığında ortaya çıkıyor.”
Şekil, yıldız sistemleri arasındaki ince toz ve gaz bölgesi olan yıldızlararası ortamda hareket eden şok tarafından yaratılıyor. “Hubble’ı Kuğu Döngüsü’ne yönelttiğimizde bunun, incelemek istediğimiz bir şok cephesinin ön kenarı olduğunu biliyorduk. İlk resmi elde ettiğimizde ve bu inanılmaz, hassas ışık şeridini gördüğümüzde bu bir bonustu. Bu tür bir yapıyı çözeceğini bilmiyorduk” dedi Blair.
Araştırma şu adreste yayınlandı: Astrofizik Dergisi.