Star Wars: Knights Of The Old Republic Serinin Asırlık İkili Dosyalarını Hem Bulanıklaştırıyor Hem de Destekliyor

Star Wars: Knights of the Old Republic bugün, 15 Temmuz 2023, 20. yıl dönümünü kutluyor. Aşağıda, Star Wars’ın en yaygın mecazlarından bazılarına nasıl meydan okuduğunu ve alt üst ettiğini inceliyoruz.

Star Wars, makine ve hafızanın yarattığı şeye, metal ve tenin kesişimindeki bulanık benliklere kafayı takmış durumda. Darth Vader bunun en net örneğidir. Anakin’in karanlık tarafa inişi, deforme olmuş vücudunda kendini gerçek kılıyor. Obi-Wan, kendisinin “insandan çok makine” olduğunu söylüyor, bu, kurtuluşunun belirtilen imkansızlığından yararlanan bir gerçek. Star Wars’taki kötülük, engelli bir bedenle, özellikle de bir zamanlar et, kas ve sinir olan, ancak şimdi devrelerle bağlantılı olan bir bedenle ilişkilendirilir.

Droidler, insanların yapabileceği şekilde “güce duyarlı” olamazlar ve bu nedenle metalin ahlaki ağırlığını taşımazlar. Ama yine de daha az görülüyorlar. Droidler köle işçiliği sağlar ve hem kahramanlar hem de kötüler tarafından sahiplenilir. Yeni Bir Umut, ilk 20 dakika içinde droidlerin hafızalarının rutin olarak silindiğini belirler. Luke’un amcası Owen, Luke’dan çöpü dışarı çıkarmasını ister gibi bir kayıtsızlıkla bunu önerir. Star Wars evreninde, hatırlama kapasitesi tamamen onlara sahip olan insanlara bağlı olan koca bir insan sınıfı vardır. Kurgusunun hem içinde hem de dışında, hissedebilen varlıkların algılanan kişiliği, sizin metalden yapılıp yapılmadığınıza bağlıdır.

Knights of the Old Republic’in anlatı motorunun çoğu, kendisini iyi ve kötü, makine ve insan gibi basit ikiliklere odaklasa da, onları da dürtüyor. Bu garip gelebilir, geriye dönüp bakıldığında KOTOR, Star Wars’ın eski güzel günlerine geri dönme girişimi gibi geliyor. Bu şekilde, kesinlikle yıkıcı değildir. Orijinal filmlerle aynı heyecan ve olay örgüsünün çoğunu sunuyor. Kaçak bir grup direniş savaşçısını tehdit eden şeytani bir imparatorluk yükseliyor. Kahramanınız iki cesur robot alıyor: bir astromech ve bir protokol droidi. Zirve, güçlü bir uzay istasyonunu yok etmeyi içerir. Elbette en ünlüsü, olay örgüsünün kimlikle ilgili bir bükülmeye dayanmasıdır.

Yine de KOTOR, yerleşik formülle oynuyor. Oyunun Han Solo’yu genç bir kız olarak ele alması, C-3P0’ı tuhaf kodlu bir uşak değil, öldürmeye takıntılı bir suikastçı robot: hayranların gözdesi HK-47. Onun kimlik bükümü mirasla ilgili değil, benlikle ilgilidir. Oyuncunun kendi kimliğinin hafızası silinmiş Sith Lord Revan olduğu ortaya çıkar. Daha önce öldüğü varsayılan Revan’ın beyni, Sith İmparatorluğu’nu yenmenin anahtarı olabileceklerini umarak Jedi’lar tarafından yıkandı.

Bu bükülme kesinlikle tuhaf bir karaktere sahip. Revan, karanlık tarafa dönene kadar hem Jedi hem de Sith’ten ayrı, seçilmiş bir isimdi. KOTOR’un dönmesini mümkün kılan bir cihaz olan Revan’ın maskesini düşünün, ama aynı zamanda Jedi’lar onu çıkarana kadar onları biçimsiz, temiz bir şekilde algılanamaz hale getiren bir şey. Oyun bunu hesaba katamaz “tuhaf korku,” bir deyim ve çerçeve ödünç alacak olursak. Aydınlık bir Revan’ın ihanete uğramış hissetmeye yeri yoktur, ne de karanlık taraf Revan’ın küçük bir intikamdan başka bir motivasyonu yoktur. Revan’ın seçimleri, onları reddeden sisteme yeniden asimile olmak veya uzay imparatorluğunun engereğinin başı olmak.

Aydınlık ve karanlık arasındaki fark parodinin eşiğinde olduğundan, bu pek de zorlayıcı bir seçim değil. Dükkan sahibini daha düşük bir fiyat için fiziksel olarak tehdit edin ya da etmeyin, Tusken Baskıncıları ile bir barış anlaşması takas edin ya da hepsini katletin, Korriban’da İmparatorluğa sadakat yemini edin ya da parçalanmış Cumhuriyet’e sadık kalın. Bununla birlikte, oyunun alt metninde gömülü olan karanlık ve aydınlık arasındaki fark çok az hissedilebilir. Oyunun dönüşünün pek çok tohumundan birinde, bir grup üyesi “anılarınızı silebilecek ve kimliğinizi yok edebilecek” “Kara Jedi sorgulama tekniklerini” anlatıyor. Ancak bu yöntemleri KOTOR’un hikayesinde gerçekten kullanan sadece sıradan Jedi’lar. Daha sonra, yoldaş Bastila karanlık tarafa katılması için işkence gördüğünde, hafızası ve benlik duygusu bozulmadan kalır. Yine de her iki taraf da saflarını baskıyla güçlendirmekten korkmadan diğerlerini yeniden şekillendirmek için gücü acımasızca kullanıyor.

Karanlık ve aydınlık arasındaki eşdeğerlik, öncekilerle paylaştığı bir şeydir. Hem stormtrooperlar (A New Hope’ta) hem de Jedi’lar (The Phantom Menace’de) kendi gizli amaçları için Tatooine’de belirir ve sonra ortadan kaybolur. Hiçbirinin köle azat etmeye niyeti yok. Mace Windu, Jedi’ların savaşçı olmadığını iddia ediyor; filmin çalışma süresinin bir buçuk saat sonra taburlara liderlik ediyor. Et ve metal arasındaki ikililer de benzer şekilde sorgulanır. Hem klonlar hem de droidler aynı amaca hizmet eder: İkisi de üretilir ve ikisi de yaratıcıları için ölür. Attack of the Clones, serinin en çarpıcı görsel şiir anlarından birini sunuyor: Etli klonlar tamamen soğuk ve doğal olmayan bir ortamda yapılırken, savaş droidleri bir dağın göbeğine, toprakla kaplı olarak inşa ediliyor.

Star Wars, en yetenekli bir kişilik mantığını desteklese de, aynı zamanda acımasızca makine ve insanı eş anlamlı kılar. Jedi’ın Dönüşü’nde Luke, onunki gibi robotik bir uzuv olan kopmuş, kıvılcımlar saçan elinde babasının insanlığını fark eder. KOTOR’da Revan, HK-47’nin hafızasını, daha sonra kendi hafızalarını yeniden oluşturdukları gibi geri yükler, ancak hafızalarını hiçbir zaman tam olarak geri kazanmazlar. Revan’ın zihni, bir droidinki kadar esnektir. Benzer bir yaklaşımla, KOTOR’un her iki sonu da temelde aynı, Revan bir kalabalığın önünde zaferlerini kutluyor. Birincil fark, dalgalanan bayrakların renkleri ve çalınan müziktir.

Son zamanlarda, Star Wars tamamen fantezisinin en muhafazakar ve onarıcı unsurlarına yöneldi. The Mandolorian ve The Book of Boba Fett aynı boş mitolojileştirme ve aksiyon figürü duruşuna öncülük ediyor. Muazzam, yersiz bir öfkeye yol açan ve yıkımıyla biraz büyük övgü alan The Last Jedi bile, nihayetinde serinin efsanevi ama yine de tüketimci gücünü onaylıyor. Film, çocukların filmin sahnelerinden birini el yapımı bir Luke Skywalker oyuncağıyla oynamasıyla sona erer.

Star Wars’u harika, ışıltılı bir tuzak olarak düşünmek kolaydır. Kültürel öneminin muazzamlığı, dünyasının sık sık kısırlığı ve kolay ikilikler üzerindeki uzlaşmacı ama inatçı ısrarı, kendisini kapana kısılmış hissetmesine neden olabilir. Star Wars adını taşısın ya da taşımasın, varsayımlarını aktif olarak sorgulayan ve ortadan kaldıran popüler bilim kurgu hayal etmek imkansız geliyor. Revan beni özlüyor. Onlar için, tüm Star Wars makine adamları için hafızanın ve benliğin şartlı olmadığı ve çalınamayacağı daha iyi bir dünya istiyorum. Ancak herkes gibi Revan için de tek bir kader vardır: başkalarının size verdiği rolü oynamak ve yapılması gerekeni yapmak.