Norveç ve Fransa’dan bir grup araştırmacı, çocukların Aydaki Adam hikayesini karakterize eden Ay’ın özelliklerinin başlangıçta inanılandan yaklaşık 200 milyon yıl daha eski olduğunu ortaya çıkardı.
Araştırmacılar, Ay’ın yüzeyini tarihlendirmek için birbiriyle çelişen iki sistemi koordine etmenin ve yeniden ayarlamanın bir yolunu buldular. Değerlendirme, bilim insanlarının Ay yüzeyinin evrimindeki olayların sırasını netleştirmesine olanak tanıyor.
Araştırmacılar, The Planetary Science Journal’da yayınlanan bir makalede, yeni değerlendirme yönteminin Ay’ın yaşı tahminlerini değiştirmediğini, sadece yüzeyinin tahminini değiştirdiğini vurguladı.
Yeni tarihleme sistemi, Ay’ın yüzeyinin tüm alanlarının yaşını değiştiriyor – tekdüze değil, ancak en eski yüzeyler en büyük değişiklikleri gösteriyor.
Örneğin, Dünya’dan Ay’ın yüzünün kuzeybatı çeyreğinde karanlık bir yama olarak görülen ve muhtemelen Sicilya büyüklüğünde bir asteroit çarpanının çarpışmasıyla oluşan Imbrium Havzası’nın yaşı 3,9 milyar yıl öncesine kadar gitmektedir. 4.1 milyar yıl öncesine kadar.
“Bu önemli bir fark. Bu, ‘Aydaki Adam’ modellerini oluşturan kapsamlı volkanik aktiviteden önce gerçekleştiğini artık bildiğimiz, uzaydan gelen yoğun bir bombardıman dönemini zamanda geriye itmeye izin veriyor – Mare Imbrium da dahil olmak üzere kısrak volkanik ovalar Norveç’teki Oslo Üniversitesi Gezegensel Yaşanabilirlik Merkezi’nden Profesör Stephanie Werner.
Werner, “Bu Ay’da olduğu için, Dünya’nın da bu önceki bombardımandan muzdarip olduğu neredeyse kesindi” diye ekledi.
“Ay’daki bu etkilerin işaretlerine bakmak, Dünya’da meydana gelen levha tektoniğinin jeolojik çalkalanması olmadan Dünya’nın nasıl olacağını gösteriyor. Yaptığımız şey, Ay kabuğunun büyük bölümlerinin yaklaşık 200 milyon yıl olduğunu göstermek. sanıldığından daha eski,” dedi Werner.
Araştırmacıların, Ay’ın yüzeyinin yaşını ölçmenin standart yönteminin – krater sayımı olarak bilinen bir sürecin – Apollo görevlerinden kayaları incelerken elde edilenden farklı sonuçlar verdiğini bilmeleri dikkat çekicidir.
Ekip, tutarsızlığı çözmek için 2014 yılında bir proje başlattı. Proje sırasında, tarihlendirilmiş Apollo örneklerini, örnek alanı çevreleyen alandaki kraterlerin sayısıyla ayrı ayrı ilişkilendirdiler.
FacebooktwitterLinkedin
makalenin sonu