Bu, önce bir manga okuyucusu ve ikinci olarak bir anime izleyicisi olduğum zamanlardan biri. Suki na Ko ga Megane wo Wasureta (Sevdiğim Kız Gözlüğünü Unuttu) bu yıl şimdiye kadar okuduğum en şirin mangalardan biri. Gerçekten keyif aldığım çok tatlı bir hikaye ama bir anime uyarlaması bazen duygularınızı değiştirebiliyor. Yine de mangayı sevdiğim için animeyi görmek istedim ki o tatlılığı yeniden yaşayabileyim. Anime manganın hakkını verdi mi?
Hadi gidelim!
İlk Bölüm Özeti
Komura, Mie adında bir kıza aşıktır. Elbette, Komura okuldaki tipik kahramanın koltuğunda oturuyor ve sevdiği kişi hemen yanında. Gözlerini ondan alamıyor ve sık sık nasıl göründüğünü, hareketlerinin ne kadar sevimli olduğunu düşünüyor, bilirsiniz… birine aşık olduğunuzda beyninizin yaptığı tüm aptalca şeyler.
Küçük bir sorun var… Mie gözlüğünü unutmuş ve onlarsız hiçbir şeyi göremiyor! Bir ders kitabını paylaşmak zorunda kaldıklarında, bu Komura’yı gerçekten sinirlendiriyor! Dersten sonra yanlış dolabı açtığı için yanlışlıkla onun ayakkabılarını giymesi çok tatlıydı! Kahretsin, gerçek ayakkabılarının üzerinde bir kurbağa vardı ve hatta kurbağayı oynaması için bir seslendirme sanatçısı tuttular ve bu da çok tatlıydı. Bütün bu öncül gerçekten çok sevimli!
Ben fışkırmaya devam etmeden önce, ertesi gün Mie gözlüğünü tekrar “unuttu”… ya da daha doğrusu… üzerine bastı ve kazara kırdı. Sonra yorulur ve sınıfta uyuyakalır. Uyandığında, Komura’yı babası zanneder çünkü o hala yarı uykudadır… ve sonra Komura’nın üzerine çökerek tekrar uykuya dalar, bu da onu çileden çıkarır. Yine, daha fazla şirinlik!
Bölüm, onun üçüncü gün üst üste gözlüksüz okula gelmesiyle son bulur. Gözlerini kısarken çok yaklaşıyor ve “İşte böyle görünüyorsun” diyor. Lens taktığını ve gayet iyi görebildiğini ortaya koyuyor! Başka bir süper sevimli an!
Tüm bu hikaye sadece sevimliliğin kişileştirilmesidir!!!
İzlemeye değer?
HAYIR!! – Beklemek. Az önce bir değil İKİ ünlem işaretiyle “HAYIR” mı dedin? Josh… yukarıdaki dört paragrafı bu şovun ne kadar sevimli olduğu konusunda fışkırarak geçirdin! Ne oluyor? Bize şaka mı yapıyorsun?
HAYIR.
Şaka yapmıyorum.
Cidden bu şovu size tavsiye edemem.
The Outerhaven’la 9 yıldır birlikteyim. O 9 yılda, bu benim 136. İlk Tepkim. Uzun tarihimde ilk kez bir şova hikayenin kalitesinden dolayı değil… onu yapan stüdyodan dolayı HAYIR cevabı veriyorum.
Bu gösteri GoHands tarafından yapılıyor. Gösterinin ilk dört dakikası kesinlikle aşırı üretilmiş sıcak bir karmaşa. Yerinde olmayan CG, parlak, canlı renkli kaplamalar ve bazı kişilerin şikayet ettiği tuhaf kamera açıları ve kaydırmaları onlara hareket hastalığına neden oldu. Ardından, CG hançerlerini gözlerinize saplarsanız, gösteri geleneksel animasyon ve CG karışımına yerleşir.
Bazen bir CG gelenekseldir ve ardından hemen bir sonraki sahne CG’dir… bazen ikisini birleştirir. Bir stil arasında geçiş yapmak veya basitçe bunları birleştirmek, izleyiciyi fazlasıyla sarsıyor. Üstüne üstlük, saç animasyonu… ÇOK GEREKSİZ! Mesela… Mie’nin saçının her bir teli neredeyse her sahnede canlandırılmıştı.
Kısacası, sanat tarzı, çanta CG’si ve animasyon, hikayeden büyük bir dikkat dağıtma işlevi görüyor. Bölümün sonuna kadar sadık kaldım çünkü mangaya sadık olup olmayacaklarını bilmek zorundaydım ve şimdiye kadar da sadık kaldılar. GoHands’ın bu şovla yaptığı korkunç işe göğüs germek ve sadece hikaye için acı çekmek istiyorsanız, o zaman devam edin çünkü bir romantizm hayranı olarak hikaye mükemmel ve eminim onu seveceksiniz.
Ancak, hikayeye dalmayı ve bu şovu izlerken yaşayabileceğiniz asıl baş ağrısını atlamayı tercih ederseniz… sadece mangayı okuyun. Daha iyi durumda olacaksın.
Güven bana.