Yazan, yöneten ve yapımcılığını üstlenen Brooklyn Dokuz Dokuz şap Chelsea Peretti, İlk Kez Kadın Yönetmen mümkün olduğunca az destekle bir kadının kariyerinde ilerleme fırsatına bir bakış sunuyor. Peretti ayrıca ilk uzun metrajlı filminde, erkek meslektaşı uygunsuz davranış nedeniyle kovulduktan sonra yönetmen rolünü devralan oyun yazarı Sam’i canlandırıyor. Oyuncu kadrosunun görüşlerine ve tereddütlerine maruz kalmanın yanı sıra tiyatroda kendini kanıtlamak zorunda kalan Sam’in tiyatrodaki ilk çıkışı, düşündüğünden daha zorlu bir hal alır. Hiciv ve sahte belgesel karışımı, İlk Kez Kadın Yönetmen başarılı olacak malzemeye sahipti, ancak can sıkıcı mizah, önemli mesajını gölgede bırakıyor.
Peretti’nin bu hikayeyi paylaştığı benzersiz bir bakış açısı var. İlk Kez Kadın Yönetmen. Karakteri yerel Glendale tiyatrosunda ilk yönetmenlik deneyimini yaşarken, Peretti de ilk uzun metrajlı filminde öyle. Neredeyse bunun Peretti’nin deneyimi olup olmadığını sormanızı gerektiriyor (şimdi mi yoksa geçmişte mi): Destek eksikliği, onun her hareketinden şüphe duyan muhalifler, çok az güven. Özellikle filmdeki pek çok şeyin işe yaramadığı düşünüldüğünde, neredeyse biyografik bir film çekmeyeceğine inanma eğilimindeyim. Ama dışarıdaki biri Sam’e benzer bir deneyim yaşadı ve bu da kadınlara başarı için sağlanan desteğin eksikliği konusunda daha büyük bir sorunu gündeme getiriyor.
Senaryo bir tür odaklanmayı sürdürmüş olsaydı, bu keşfetmek için mükemmel bir tema olurdu. Bununla birlikte, sağlam yorum ve çekici bir hikaye yapma pahasına hiciv olarak maskelenen komedi, aptallık ve tuhaf sahneler için büyük bir baskı var gibi görünüyordu. Tabii ki, tiyatro ve beraberinde gelen – büyük prodüksiyonlar, süslü oyunculuklar, renkli karakterler – hepsi de dahil olmak üzere tartışılırken belli bir üslup var. İlk Kez Kadın Yönetmen. Ancak özelliğinin bu unsurları, fırsat söz konusu olduğunda kadın deneyimi hakkında söylemeye çalıştığı her şeyi gölgede bırakıyor. Ve ne yazık ki, sinir bozucu bir izleme deneyimi ile sonuçlanıyor.
Hikaye ilerledikçe, Sam’in tiyatro yönetmeni olarak haddini aştığı anlaşılır. Bireysel iş arkadaşlarını etkilemek için liderlik tarzını sık sık değiştirir ve oyununun artık çok az anlam ifade etmeye başladığı zamanlar vardır. Bu sekanslar sırasında, bu anlar beceriye karşı arzuyu eleştirirken, kırılmak için can atan iyi bir film var. Sam iyi bir oyun yazarı ve yönetmen mi? Yoksa sanat yönetmeninin (Andy Richter) üçüncü tercihi bile olmadığı gerçeği haklı mı? Argümanın bu diğer tarafını keşfetmek – Sam’in iş için berbat olmaya karşı başarıya hazır olmadığı – senaryoya zorunlu komedi nedeniyle eksik olan heyecan verici katmanlar katardı. Ne yazık ki, tüm film bunun için acı çekiyor ve karşılamalarını aşan bir sürü komik eskiz olarak ortaya çıkıyor.
Bir şey İlk Kez Kadın Yönetmen Doğruyu yapma girişimi, tiyatro içindeki rekabetçi doğaya bir bakış sunuyor. Spesifik olarak, Peretti’nin karakteri Sam, meslektaşının (Xosha Roquemore) kendi yapımında parladığını gördüğünde, bu onu aşağı doğru bir güven ve kargaşa sarmalına sokar ve Sam’in zaten acayip olan bir senaryoda son dakika değişiklikleri yapmasına neden olur. Bununla birlikte, bu durum aynı zamanda Peretti’nin uzun metrajlı filminin yorumdaki potansiyeline ulaşamadığı noktadır, özellikle rakip oyunun yapımcılığını Siyah bir kadın üstlendikten sonra söz konusu olduğunda. Sam kendi sesini bulmak yerine, siyahi bir kadından fikirler ödünç alıyor ama sefil bir şekilde başarısız oluyor. Ve ne yazık ki, bu keşiften, filmin halihazırda muzdarip olduğu uzun negatifler listesine ek olarak önemli bir şey gelmiyor.
Söylemesi tuhaf olsa da, filmin tiyatro prodüksiyonları üzerine kurulu olması sayesinde, İlk Kez Kadın Yönetmen perdeleri ne zaman indirmesi gerektiğini bilmeyen bir tiyatro oyunu gibi akıp gidiyor. Sonsuz, komik olmayan mizahı yorucu ve iğrenç, yorumları kısa ömürlü ve Sam’in hazırlıksızlığıyla ilgili şakalar tekrarlayıcı. Peretti, ilk uzun metrajlı filminin bu üç öğesinin satış noktaları haline gelmesi için elinden gelenin en iyisini yapıyor (başlık bunu tek başına yapamıyorsa), ancak bunlar geniş bir izleyici kitlesine ulaşacak kadar düzgün uygulanmıyor. Bu maket belgesel tarzı özelliğin bir yerlerde izleyicisini bulacağına eminim ama içinden çıkılması zor.
İlk Kez Kadın Yönetmen prömiyerini 2023 Tribeca Film Festivali’nde yaptı. Film 97 dakika uzunluğunda ve henüz değerlendirilmedi.