Pasifik Okyanusu’nun ışıltılı yüzeyinin derinliklerinde, Meksika ile Hawaii arasındaki uçsuz bucaksız enginlikte, “The” olarak bilinen bir bölge bulunur. Clarion-Clipperton Bölgesi (CCZ). Bu deniz bölgesinin tabanında, deniz seviyesinden 12.000 ila 18.000 fit arasında, deniz dağlarıyla noktalı, yaklaşık 1,7 milyon mil karelik geniş ve çamurlu bir abisal düzlük var. Orası çok soğuk ve fazlasıyla karanlık. Hiçbir ışık bu kadar derine ulaşmaz. Sıcaklıklar 40 Fahrenheit derecenin altında seyrediyor. Yiyecek kıt. Yine de, CCZ’nin tortuları çorak olmaktan çok uzak.
Bazen bir deniz çölü olarak anılsa da, “deniz yaşamı açısından şaşırtıcı derecede zengin” dedi. adrian glover, Londra’daki Birleşik Krallık Doğal Tarih Müzesi’nde bir derin deniz araştırmacısı olan Gizmodo ile yaptığı bir video görüşmesinde. Glover’ın hesabına göre, CCZ’yi ziyaret etmek ve araştırmak için altı ya da yedi sefere çıkmış. Toplandığını, teknede uzun bir tel ile çekildiğini veya bir gezici tarafından toplandığını gördüğü her örnekte her zaman hayat vardır. “Güvertede çamurlu numuneleri inceliyoruz, uzaktan kumandalı bir araçla (küçük bir robot denizaltı) yakaladığımız hayvanlara bakıyoruz veya video ve görüntü çalışması yapıyoruz.” Görülecek benzersiz yaratıklar asla eksik olmaz.
Şimdi, yeni araştırma aynı anda CCZ’nin ne kadar biyolojik çeşitlilik gösterdiğini ve yeterince anlaşılmadığını gösteriyor. Orada ne olduğunu pek bilmiyoruz, ancak derin deniz için yenilenmiş bir baskı madencilik kalıcı olarak zarar verebilir biz daha anlamadan ekosistem.
Görüyorsunuz, CCZ’de sadece çamur ve deniz yaşamı yok. Ayrıca çökeltiler arasında sualtı polimetalik nodüller. Bu metalik, patates büyüklüğündeki topaklar, mineral birikintileri bir araya toplandıkça, derin okyanusun bu bölümünde milyonlarca yıl boyunca doğal olarak oluşur. Özel deniz kayaları bakır, nikel, kobalt, lityum ve nadir toprak metalleri açısından zengindir.anahtar ve aksi takdirde kıt kaynaklar içinde pil yapımı ve elektronik. İnsanlar bu nodülleri onlarca yıldır biliyorlar ve o zamanlar onları madencilikle ilgili pek çok tartışma yapılıyordu. Ancak şimdi bu tür madenciliğin ilerleme olasılığı her zamankinden daha yüksek.
CCZ’nin uluslararası sularını denetleyen küresel kuruluş olan BM’ye bağlı Uluslararası Deniz Yatağı Otoritesi, madencilik şirketlerinden başvuruları kabul etmeye başlayacağını söyledi. Temmuzda. Bu şirketler yıllar önce bölgeyi keşfetmeye ve hak iddia etmeye başladılar. CCZ zaten arasında bölünmüş farklı şirketler. Şimdi ISA, nodül çıkarma için özel planları gözden geçirmeye başlayacak.
Madenciliğin ilerleyeceği veya zaman çizelgesinin ne olacağı %100 kesin değil. Ama eğer yaparsa neyin tehlikede olduğu daha da az kesin. Bir araştırmaya göre, CCZ’deki türlerin yaklaşık %90’ı bilim tarafından resmi olarak bilinmiyor. bir çalışma Current Biology dergisinde Perşembe günü yayınlandı. Bu tahmin genellikle diğer analizlerle aynı fikirde ve kendi gezegenimizin ne kadar opak kısımlarının kaldığını vurguluyor.
Deniz bilimcileri ve madencilik şirketleri, CCZ’de çok sayıda biyolojik araştırma ve koleksiyon gerçekleştirdiler; bu, 1870’lerdeki The Challenger keşif gezisine kadar uzanan bölgeden veri ve örnekler topladı. Yine de, orada olanların hepsini kataloglamaktan hâlâ çok uzağız. Yeni araştırmada, bilim adamları – Glover dahil – bölgeden halka açık tüm tür kayıtlarını incelediler. Verilerde kaydedilen 5.580 farklı organizmadan sadece 436’sı zaten biliniyor ve tür olarak adlandırılıyordu. Geri kalanlar gizemli, potansiyel olarak daha önce hiç keşfedilmemiş yeni organizmalardı.
Londra Doğa Tarihi Müzesi’nde küratör ve derin deniz sistematisti olan Muriel Rabone, “Bolluk az, ancak yüksek biyolojik çeşitlilik sistemi” dedi. Rabone, yeni çalışmanın baş yazarıdır. Glover ve diğer ortak yazarlarının yardımıyla verileri taramak için yaklaşık iki yıl harcadı. Araştırmacılar birlikte, kayıtlarda karides, süngerler, kabuklular, solucanlar ve balıklar dahil olmak üzere çok çeşitli yaratıklar buldular. Ancak her tür seyrek bir şekilde dağılmış gibi görünüyor ve çoğu hakkında neredeyse hiçbir şey bilinmiyor. Pek çok durumda, kaydedilmiş tek bir birey, bütün bir evrimsel soyun tek kanıtı olabilir.
Rabone ve ortak yazarları, bölge için türünün ilk örneği olan CCZ için bir biyolojik çeşitlilik kontrol listesi oluşturmaya başlamak üzere bu araştırmayı üstlendi. Böyle bir listenin amacı, ekosistem hakkında bir temel elde etmektir: Orada neyin yaşadığını ve her bir şeyin genel olarak ne yaptığını bilmek. İdeal olarak bu, madenciliğin ve diğer insan etkilerinin izlenmesine izin verir ve CCZ’nin sağlığını değerlendirmek için faydalı olur. Ancak Rabone’nin listesi eksik çünkü veriler eksik. Gizmodo’ya “Önemli coğrafi ve taksonomik örnekleme boşlukları var” dedi. “Gerçekten buzdağının ucundayız.”
Rabone, “Madencilik devam ederse, neyi kaybedebileceğimizi bilemeyeceğiz çünkü neyle başlayacağımızı bilmiyoruz” dedi. “Bunlar inanılmaz türler. Kelimenin tam anlamıyla camdan yapılmış bu süngerler var” diye bir örnek olarak “kesinlikle güzel hayvanlar” önerdi.
Birçok CCZ türü, polimetalik nodüllerin üzerinde veya içinde yaşar. Topaklar, çamurdaki küçük katı habitat adacıklarıdır. Madencilikle birlikte, nodüle bağımlı bu yaratıklar, değerli kaynak yığınlarıyla birlikte ortadan kaybolacaktı. Madencilik ayrıca okyanus tabanını sıkıştıracak ve su kolonunda tortu bulutları yaratacaktır. Glover, “Oldukça fazla yıkım var,” diye açıkladı. “Tarlada saban sürmek gibi.”
Gözden, akıldan ırak olabilir ama derin okyanus hala Dünya’daki diğer tüm yaşamla karmaşık bir şekilde bağlantılıdır. Son, büyük ölçüde lekelenmemiş vahşi doğalardan birini bozmak, diğer her şey için öngörülemeyen sonuçlara yol açabilir. Rabone, derin deniz yaşamının kaybının yüzeye daha yakın balık yatakları için ve hatta Dünya’nın oksijen dengesi için kademeli zararlara yol açabileceğini söyledi. Veya belki de yeni nesil antibiyotik veya kanser önleyici ajan, henüz kataloglanmamış bir CCZ omurgasızının içinde saklanıyor, diye teklif etti Glover. not etti Deniz organizmaları sahip olma olasılığı dört kat daha fazladır yararlı doğal kimya karasal olanlardan daha.
Bu, madenciliğin daha sürdürülebilir bir şekilde yapılamayacağı anlamına gelmez. Bir miktar hasar kaçınılmaz olsa da, hafifletme çabaları ve korunan alanların bir kenara bırakılması yardımcı olabilir. Zaten, ISA’nın yerleşik rezervler ve özel çevresel ilgi alanları (APEI’ler) olarak adlandırılan bölümler, madencilik geliştirmesinden korunmak anlamına geliyordu. Ancak bunlar, mevcut kurumsal iddialardan sonra ve bunlara göre seçilmiştir ve bölgenin tüm biyoçeşitliliğini kapsamayabilir.
Neyi koruyacağınızı ve nasıl yapacağınızı gerçekten bilmek için hem Glover hem de Rabone çok daha fazla araştırma ve taksonomik çalışmanın gerekli olduğu konusunda hemfikir. Rabone, ideal bir dünyada, mikroplar, gerçek dünyadaki etkisini ölçmek için test mayınları ve madencilik endüstrisine izin verilmeden önce nodül kurtarma ve habitat iyileştirme deneyleri dahil olmak üzere çok daha kapsamlı biyolojik araştırmalar olacağını söyledi. Ve belki de daha fazla farkındalık, daha fazla finansman, tüm paydaşları içeren daha fazla konuşma ve daha fazla zaman ile bunlar gerçekleşebilir.
Glover, “Gezegenimizdeki diğer birçok ortamda, önce endüstri başladı ve ardından çevresel kaygılar geldi” dedi. CCZ’de işleri farklı şekilde yapma fırsatımız var. Derin okyanusun biyoçeşitliliği şimdilik %90 bilinmiyor olabilir, ancak ölüme mahkum olması gerekmiyor.
CCZ’den toplanan hayvanlardan bazılarını görmek için tıklayın. yakın tarihli bir sefer.