NASA’nın Hubble Uzay Teleskobu, Satürn’ün bu görüntüsünü Şubat 2023’te yakaladı. Satürn, 62 yeni ayın keşfedilmesinin ardından güneş sisteminde en fazla uyduya sahip gezegen unvanını yeniden kazandı ve toplamda 145 oldu ve böylece Jüpiter’i 50 geride bıraktı. Kredi: NASA, ESA, Amy Simon (NASA-GSFC), Alyssa Pagan (STScI)
Bilim adamları yörüngede dönen 62 yeni uydu keşfettiler Satürntoplamını 145’e çıkaran ve geride bırakan JüpiterEdward Ashton liderliğindeki uluslararası araştırma ekibi, “kaydır ve istifle” adlı bir teknik kullanarak, çapı 2,5 mil kadar küçük uydular buldu. Bulgular, Satürn’ün yörüngesindeki çarpışmaların geçmişi hakkında fikir verebilir.
Jüpiter Kral, Dünya yaşamla dolu, Venüs tuhaf, uzay gemilerini ezen bir cehennem deliği ve şimdi Satürn’ün en çok uydusu var. Tekrar.
Jüpiter bir süre en çok uyduya sahip gezegen olarak podyumun tepesinde oturdu. Ancak 62 uydunun daha keşfedilmesiyle Satürn, en doğal uydulara sahip gezegen olarak Jüpiter’i geride bırakarak zirvedeki yerini geri aldı.
Yeni aylar, Satürn’e toplam 145 verir ve Jüpiter’i 50 sayı geride bırakır. Çift, çoğu ay için ileri geri bir savaş içindedir. Jüpiter’in şu anda 95’i var (gökbilimciler Şubat ayında 12 yenisini duyurdular), ancak gökbilimciler küçük, düzensiz uyduları tespit etmede daha iyi hale geliyor ve Jüpiter’in toplamı yeniden büyüyebilir. Satürn şu anda 100’den fazla ayı olan tek gezegen olsa da, bu değişebilir.
Uluslararası bir bilim insanı ekibi uyduları buldu. Araştırmayı Tayvan’ın Academia Sinica Astronomi ve Astrofizik Enstitüsü’nde post-doc olan Edward Ashton yönetti. Birkaç ay sonra sonuçlarını yayınlayacaklar. Çalışma, için kullanılan uyduları aramak için yeni bir yöntem sunuyor. Neptün Ve Uranüs ama şimdiye kadar Satürn için değil.
Titan’daki bulut etkinliğinin bu görüntüsü Cassini tarafından yakalandı. Kredi: Kredi: NASA/JPL/SSI
Edward Ashton şöyle açıklıyor: “Bu ayları takip etmek, bana çocuk oyunu Dot-to-Dot’u oynadığımı hatırlatıyor çünkü verilerimizdeki bu ayların çeşitli görünümlerini uygun bir yörüngeyle ilişkilendirmemiz gerekiyor,” diye açıklıyor Edward Ashton, “ancak aynı platformda yaklaşık 100 farklı oyun var. sayfa ve hangi noktanın hangi bulmacaya ait olduğunu bilmiyorsunuz.”
Araştırmacılar adı verilen bir teknik kullandılar. kaydır ve istifle ayları bulmak için. Ayın gökyüzünde hareket ettiği hızda bir dizi ardışık görüntüyü kaydırarak daha küçük, daha sönük ayları algılar. Daha sonra veriler, ayların sinyallerini geliştiren görüntüler istiflenerek birleştirilir. Ashton ve meslektaşları, Mauna Kea üzerindeki Kanada-Fransa-Hawaii Teleskopu’ndan alınan gözlemsel verileri kullandılar. 2019 ve 2021 yılları arasında üç saatlik aralıklarla ardışık görüntüler aldılar ve 2,5 km (1,5 mil) kadar küçük uydular tespit ettiler.
Uluslararası Astronomi Birliği (IAU), yeni ayları tanıma konusunda dikkatli. Tek bir gözlem eşiği karşılamaz, çünkü bu sadece bir asteroitin geçtiğini gösterebilir. Bunun yerine, IAU’nun onu bir ay olarak tanıması için bir nesnenin zaman içinde izlenmesi gerekir. Yeniayların bir kısmı geçmişte gözlemlendi ancak teyit edilecek kadar değil.
62 yeni ayın hepsi düzensiz uydular. Yörüngeleri düzensizdir, yani uzak ve eğimlidirler ve genellikle eksantrik veya geriye dönüktürler. Gökbilimciler, bunların Satürn’ün yerçekimi etkisi altında uzun zaman önce çektiği yakalanan nesneler olduğunu düşünüyor.
Bu görüntü, 2019-2021 döneminde Satürn’ün (merkezdeki siyah daire) yörüngesinde dönen dört yeni ayın yollarını gösteriyor. Renkli noktalar, her ay için gözlemlenen konumu işaretler; kesikli eğri, onları birbirine bağlayan yörüngeyi gösterir. Kredi bilgileri: British Columbia Üniversitesi
Aylar, yörünge eğimine göre kendilerini koordineli yörünge gruplarında bulma eğilimindedir. Satürn bu ay gruplarından üçüne sahiptir: Eskimolar, Galyalıve İskandinav, İskandinav grubu en büyüğüdür. Tüm yeni aylar bu gruplardan birine aittir.
Gökbilimciler, Satürn’ün ay gruplarının birçoğunun, başlangıçta yakalanan aylar arasındaki çarpışmaların sonucu olduğunu düşünüyor. Bilim adamları, gaz devinin uydularından daha fazlasını bularak, bu çarpışmaların tarihini bir araya getirmeyi umuyorlar.
Yeni ayların bulunmasından sorumlu araştırmacılardan biri olan Dr. Brett Gladman, British Columbia Üniversitesi’nde Astronomi ve Astrofizik Profesörüdür. Gladman, “Modern teleskopların sınırlarını zorlarken, Satürn’ün etrafında geriye doğru dönen orta büyüklükte bir uydunun yaklaşık 100 milyon yıl önce parçalandığına dair artan kanıtlar buluyoruz” dedi.
Gladman, Ashton ve ortak araştırmacı Matthew Beaudoin bir 2021’de kağıt bu çarpışmanın kanıtını sunuyor. Bu çalışmada, Satürn’ün çapı 2,8 km (1,7 mil) kadar küçük olan 150 (artı veya eksi 30) ayı olduğunu tahmin ettiler. Ayların boyut dağılımının “… Satürn’ün geri giden düzensiz popülasyonunda nispeten yeni (birkaç yüz Myr önce) çarpışma olayının imzası olduğunu” söylediler.
Satürn’ün uyduları meraklı astronomların ilgisini çekmeye devam ediyor. Boyutları, Merkür gezegeninden ve Güneş Sisteminin ikinci en büyük ayından daha büyük olan devasa Titan’dan küçük aycık sürülerine kadar değişir. Gökbilimciler, halka sisteminde gizlenmiş bu aycıklardan binlercesi daha olduğunu düşünüyor. Gaz devinin yörüngesinde keşfedilmeyi bekleyen yüzlerce kilometre büyüklüğünde nesne de olabilir.
Orijinal olarak yayınlanan bir makaleden uyarlanmıştır. Evren Bugün.