Disket, 1960’ların sonunda ortaya çıktı ve sonraki yirmi yıl boyunca vazgeçilmez bir depolama ortamı oldu. Bugün, disket geçmişte kaldı, ancak tamamen ortadan kalkmadı. Çünkü bazı endüstriler hala onlara güveniyor.
Depolama ortamının teknik gelişimi hakkında bir kitap şu şekilde olabilir: “Tamamen ortadan kaybolmayı nasıl başarabilirim?” Bugün, mobil depolama neredeyse görünmez veya dış kaynaklıdır, örneğin bulut teknolojisini düşünün. Tarihte büyük bir bölüm, özellikle bir depolama ortamını kaplar: sözde “disket”. Disketler yaklaşık 20 yıldır vazgeçilmez olmuştur. “Floppy Disk” adı, altındaki manyetik diski koruyan yumuşak plastik kapağı ifade eder. Ancak daha sonra disket, CD tercih edilen depolama ortamı haline gelmeden önce sert bir kabuk alır. Ancak disk sahneden tamamen kaybolmadı.
Disketin ilk yılları
1969’daki ilk disket etkileyici bir 8 inç boyutlarındadır ve kabaca bir tablet boyutundadır. Depolama kapasitesi 80 kilobayttır, bu da yaklaşık 1000 delikli karta karşılık gelir – bilgisayarların ilk günlerinde yaygın bir ölçü birimi. Belleği bugünün standartlarıyla karşılaştırırsak, bir akıllı telefon görüntüsünü saklamak için bu türden ondan fazla disk gerekli olurdu.
1970’lerin ortalarında, disketin biraz daha küçük bir çeşidi kendini kanıtladı.5¼ inçlik disket, Commodore 64 sahiplerinin gözlerini aydınlattı. Çünkü disketler ve buna karşılık gelen bir sürücü, o zamanlar ev bilgisayarında oyun oynamanın eğlencesini önemli ölçüde artırdı. 1.200 kilobayta kadar artık kare, dayanıksız diskete sığıyor, ilk varyantın bir katı. Bugünün standartlarına göre hala fakir. Ne de olsa, bir akıllı telefon fotoğrafını kaydetmek için artık genellikle yalnızca tek bir disket yeterli olacaktır.
1982’de disk kasası “disket” ten “sert” e değiştirildi. 3,5 inçlik disket, yalnızca bir bira altlığı boyutundadır. Depolama kapasitesi açısından pek bir şey değişmedi. Yeni nesil disketler 1.440 kilobayta kadar işleyebilir. O zamanlar dijital kameralar olsaydı bir fotoğraf yeterdi ve disk dolardı. 1989’da, kompakt disk – veya kısaca CD – bir depolama ortamı olarak ortaya çıktı. Disketteki yazımızı bu noktada bitirebiliriz. Aslında dünyanın artık disketlere ihtiyacı yok. Ama ondan uzak. Bugüne kadar, bazı endüstriler hala diskete güveniyor. Bunun yakın zamanda değişmesi pek olası değil.
Bu endüstri hala disket sürücüleri kullanıyor
Artık uçma korkusu cesur olmak zorunda: Aslında, bugün hala kullanımda olan bazı uçakların disket sürücüleri var. Bunlar, gerekli verileri güncellemek için bir arayüz görevi görür. Bu, aşağıdaki bilgiler olabilir:
- yaklaşma şeritleri,
- havaalanları,
- uçuş programları,
- navigasyon veya
- yokuşlar.
Boeing 747-400, bir teknisyenin 28 günde bir sekiz adet 3,5 inçlik disk kullanarak verileri güncellediği bir uçaktır. Neden bu kadar garip?
Oldukça basit, bu uçağın ilk modelleri 1980’lerin sonunda inşa edildi. O zamanlar mühendisler, uçak veri tabanını güncel değerlerle yüklemek için en son teknolojiye güveniyorlardı. Bu yüzden uçaklara disket sürücüler takıldı. Bu yöntemde bugüne kadar hiçbir şey değişmedi – slogana sadık kalarak: Çalışan bir sistemde hiçbir şeyi asla değiştirmeyin.
O zamandan beri eski makineler ve modern teknoloji
Giyim endüstrisinde veya metal işleme endüstrisinde bile hala disketlere bağlı olan makineler var – örneğin örgü veya tığ işi makineleri ve freze makineleri. Mühendisler, havacılığa benzer şekilde, makinelerin mümkün olduğu kadar uzun süre kullanılmasına büyük önem verdiler.
Yakın zamana kadar, nükleer silahlar bile disketlerle kontrol ediliyordu. Bu tarih için kullanılan bilgisayarlar 1970’lerden. ABD ordusunda uzmanlar daha sonra tepki gösterdi. Bilgisayarlar hala eski, ancak depolama ortamı modern standartları karşılıyor.
Ancak bu arada yeni sorunlar da ortaya çıktı. Kullanılabilir disketlerin arzı her geçen gün azalmaktadır. Çünkü 2010’dan beri yeni diskler üretilmiyor. Verbatim bir süre üretime devam etti, ancak birkaç sahiplik değişikliğinden sonra üretimi durdurdu.
“Disket işinde yaşayan son adam”
Yine de çevrimiçi olarak 10’lu paketler satın alabilirsiniz. 20 Euro ve üzerinde başlayan fiyatlarla, ancak sadece nostaljik insanlar satın alıyor. Bunlar her şeyden önce sanatçıları içerir. Yaratıcı sahnede disket, müzik veya video kasetleriyle birlikte bir sanat eseri olarak yeni bir amaç bulur.
Ve sonra Amerikalı Tom Persky var. Kendini “disk işinde yaşayan son kişi” ilan eden kişinin şu anda stokunda her boyutta yaklaşık yarım milyon disk var. Artık işini çevrimiçi olarak şu adreste yürütüyor: www.floppydisk.com.
Aslında, orada hala 8 veya 5¼ inçlik disketler bulabilirsiniz. 3,5 inçlik disketler en büyük paya sahiptir. Ancak bunlar, Tom Persky’nin kendisi tarafından geri dönüştürülen disklerdir. Disket fanatiği için kesin olan bir şey var: “Disketler USB sürücülerden çok daha kararlı ve güvenilirdir.” Eklenecek tek bir şey kaldı: Disket öldü, yaşasın disket!