Teknoloji dünyasının en büyük isimlerinden bazıları, mısır saplarını ve ağaç kırpıntılarını bir barbekü sosu malzemesine dönüştürmek ve ardından iklim değişikliğiyle mücadele etmek için bu malzemeleri yeraltına pompalamak için bir anlaşma imzaladı.
Kulağa çılgınca geliyor, o yüzden baştan başlayalım. Alphabet, Meta, Stripe, Shopify ve McKinsey Sustainability, yaklaşık bir yıl önce Frontier adlı yeni bir iklim girişimi başlattı. Amaç, diğer şirketleri onları satın almaya ikna ederek atmosferdeki karbondioksiti emebilen yeni teknolojileri desteklemek.
Bugün, Charm Industrial adlı San Francisco merkezli bir iklim teknolojisi girişimi, Frontier’in kurucu üyelerinin ve diğer birkaç şirketin, 2024 ile 2030 yılları arasında 112.000 ton karbondioksiti yakalayıp depolaması için Charm’a toplam 53 milyon dolar ödemeyi kabul ettiğini duyurdu.
Teknoloji dünyasının en büyük isimlerinden bazıları, mısır saplarını ve ağaç kırpıntılarını barbekü sosu malzemesine dönüştürmek için bir anlaşma imzaladı.
Charm’ın bunu yapmak için alışılmadık bir yolu var. İlk olarak, tarım ve ormancılık atıklarını toplar – yani, atılan mısır saplarını veya ağaç kesmeden arta kalan dalları. Bu malzemeyi bulduğu her yere, atığı yakmadan 500 santigrat dereceye kadar ısıtan reaktörleri taşıyan düz yataklı yarı kamyon filosunu gönderiyor. Bu, atığı katran görünümlü karbon açısından zengin bir sıvı olan biyo-yaka dönüştürür.
Biyo-yağın sulu kısmı esasen aynı şeydir. Sıvı dumanCharm CEO’su ve kurucu ortağı Peter Reinhardt’a göre, barbekü sosu ve diğer yiyeceklere dumanlı bir tat vermek için kullanılan bir bileşen.
Biyo-yağ ayrıca bitkilerin veya ağaçların fotosentez için emdiği karbondioksiti de tutar. Bu mısır sapları veya ağaç dalları yakılarak imha edilmiş veya basitçe çürümeye bırakılmış olsaydı, bu CO2 tekrar kaçardı – yanan fosil yakıtlardan kaynaklanan diğer tüm emisyonlarla birlikte gezegeni ısıtırdı.
Biyo-yağda mahsur kalan Charm Industrial, iklim değişikliğini daha da kötüleştirmesini önlemek için CO2’yi yeraltında binlerce ila milyonlarca yıl depolayabileceğini düşünüyor. Startup, tonlarca tutulan CO2’yi temsil eden karbon temizleme kredilerini, kendi karbondioksit kirliliğinin bir kısmını ortadan kaldırmaya çalışmak için hizmetini kullanmak isteyen şirketlere bu şekilde satabilir.
Charm şimdiye kadar biyo-yağ formunda 6.100 metrik tondan fazla CO2’yi başarıyla depoladı. (Microsoft’tan 2.000 metrik ton CO2’lik bir önceki satın alma, bunun büyük bir kısmı.) Dolayısıyla bugün duyurulan anlaşma, yeni ortaya çıkan karbon gidermenin erken destekçileri olan Büyük Teknoloji şirketlerinin büyük bir tırmanış ve güvenoyu. endüstri.
Charm’ın sahip olduğunu söylediği avantaj, planının merkezi olmaması. Diğer şirketler havadan veya denizden karbondioksiti emmek için büyük tesisler kuruyor. Başlamak için tesisleri için araziye (veya açık deniz gayrimenkulüne) ihtiyaçları var. Ardından CO2’yi özel depolama kuyularına taşıyan boru hatları için uzun izin süreçleriyle karşı karşıya kalıyorlar.
Charm’ın sadece ekipman ve biyo-yağ taşıyan araç filosu var. Biyo-yağ, endüstriyel atıklar için kullanılan daha yaygın kuyulara veya petrol ve gaz araştırmalarının geride bıraktığı eski tuz mağaralarına enjekte etmeyi planlıyor.
Öyle olsa bile, girişim ölçeklendirmek için kendi zorluklarıyla yüzleşecek. Oksijen yokluğunda atık ürünleri ısıtmak için kullandığı, pirolizör adı verilen reaktörlerin bulunması kesinlikle kolay değil – şirket bunların çoğunu kendisi yapmayı planlıyor. Reinhardt, biyo-petrolün petrol, gaz veya saf CO2 kadar yüzer olmadığını ve geri dönme olasılığının daha düşük olduğunu söylese de, aynı zamanda, madde sonunda kayaya dönüşmeden önce kuyularından hiçbirinin biyo-yağ sızdırmamasını sağlamalıdır. yüzey.
En önemlisi, Charm, sürecinin gerçekten negatif emisyonlara yol açtığından emin olmak için matematiğini kontrol etmelidir. Bu, reaktörleri ateşlemekten ve kamyon sürmekten kaynaklanan kendi emisyonlarını azaltmak anlamına gelir. Ve süreci, yalnızca şirketin topladığı ahşap ve bitki materyali, Charm’ın bir şeyler yapmak için devreye girmeden yanacak veya çürüyecek olması durumunda gerçekten bir iklim stratejisi olarak etkilidir. Örneğin, çiftçiler mahsul atıklarını sığırlar için ekstra yem olarak kullanacaklarsa, şimdi daha karbon yoğun bir seçenek haline gelebilecek yem satın almak zorunda kalabilirler.
Bunların hepsi elbette iş açısından da mantıklı olmalı ve karbon giderme hala endüstri genelinde engelleyici derecede pahalı. Bugünkü 53 milyon dolarlık anlaşma, ton CO2 başına kabaca 473 dolara düşüyor. Bu zaten toplu bir indirim içeriyor; Muhtemel müşteriler, Charm’ın web sitesinde ton başına 600$’a yakın teklifler bulabilirler (havadan doğrudan CO2 emmenin maliyetiyle karşılaştırılabilir).
Bu fiyatlarla, şirketlerin iklim kirliliğinde büyük bir engel oluşturması pek olası değil. Perspektif açısından, Charm’ın müstakbel müşterilerinden biri, 10 metrik ton CO2 yakalamak için ayda 6.000 dolar ödeyebilir – bu, New York’tan Londra’ya sadece üç uçuşu dengelemeye eşdeğerdir. Ve Charm, bu anlaşmayla bir şirketler grubu için 112.000 metrik ton CO2 yakalayacak şekilde ölçekleniyor olsa da, bu yeni müşterilerden yalnızca biri olan Meta’nın karbon ayak izine kıyasla hala kovada bir düşüş. Meta’lar karbon Ayakizi 2021’de 5,7 milyon mt gibi muazzam bir rakamdı.
Bu tür bir karbon muhasebesi ile, bazı çevre savunucuları şirketlerin temiz enerji yerine karbon gidermeye yönelmesine karşı temkinli davranıyor. Biraz CO2 tutmak, ilk etapta yanan fosil yakıtlardan yarattıkları kirliliği azaltmanın yerini tutamaz. Reinhardt da aynı fikirde.
“Bence bu yanlış bir seçim, ancak önce hangisine odaklanacağınızı seçecekseniz, kesinlikle indirimlere odaklanmalısınız” diyor.