NASA’nın Hubble Uzay Teleskobu, bu 2019 gözleminde halka sisteminin enfes ayrıntılarını yakaladı. Edward Ashton liderliğindeki uluslararası bir gökbilimciler ekibi, daha küçük ayların zayıf sinyallerini artıran ‘kaydırma ve yığınlama’ adı verilen bir teknik kullanarak Satürn çevresinde 62 yeni ay keşfetti. Kredi: NASA, ESA, A. Simon (GSFC), MH Wong (Kaliforniya Üniversitesi, Berkeley) ve OPAL Ekibi
Uluslararası bir gökbilimciler ekibi, çevresinde 62 yeni ay buldu. Satürn yenilikçi bir teknik kullanarak. Bu düzensiz aylar, Satürn’ün 145 olan toplam ay sayısına katkıda bulunur. Jüpiterve gezegenin ay sisteminin çarpışma geçmişine ilişkin içgörüler sağlar.
Uluslararası bir gökbilimciler ekibinin çalışması, Satürn’ün 62 yeni ayının duyurulmasıyla sonuçlandı ve Satürn, Güneş Sistemimizin dev gezegenleri etrafındaki ‘ay yarışında’ birinci sıraya fırladı. Ekip, Edward Ashton (şu anda Tayvan Academia Sinica Astronomi ve Astrofizik Enstitüsü’nde doktora sonrası araştırmacı) tarafından yönetilmektedir ve Profesör Brett Gladman (British Columbia Üniversitesi Fizik ve Astronomi Bölümü), Mike Alexandersen (Harvard Smithsonian Astrofizik Merkezi) içermektedir. , Jean-Marc Petit (Observatoire de Besancon) ve Matthew Beaudoin (British Columbia Üniversitesi).
Son yirmi yılda, Satürn’ün çevresi artan hassasiyetle uydular için defalarca incelendi. Bu son çalışmada, Dr. Ashton’ın ekibi Satürn’ün daha sönük (ve dolayısıyla daha küçük) uydularını bulmak için “kaydır ve istifle” olarak bilinen bir teknik kullandı. Bu yöntem, çevresinde ay aramaları için kullanılmıştır. Neptün Ve Uranüs, ama Satürn için asla. Ardışık görüntülerin bir dizisini Ay’ın gökyüzünde hareket etme hızında kaydırmak, tüm veriler birleştirildiğinde Ay’ın sinyalinin artmasına neden olur ve tek tek görüntülerde görülemeyecek kadar sönük olan ayların ‘yığılmış’ görüntüde görünür hale gelmesine olanak tanır. ‘ görüntü. Ekip, 2019 ve 2021 yılları arasında Hawaii’deki Mauna Kea’nın tepesinde Kanada-Fransa-Hawaii Teleskopu (CFHT) kullanılarak alınan verileri kullandı. 3 saatlik aralıklar boyunca çekilen birçok ardışık görüntüyü kaydırıp üst üste koyarak, Satürn’ün uydularını tespit edebildiler. çapı yaklaşık 2,5 kilometredir.
2019-2021 döneminde yeni aylardan dördünün Satürn’ün (merkezdeki siyah daire) yörüngesindeki yörüngeleri. Renkli noktalar, her ay için gözlemlenen konumu işaretler; kesikli eğri, onları birbirine bağlayan yörüngeyi gösterir. Kredi bilgileri: British Columbia Üniversitesi
Orijinal keşif araması, 2019’da Ashton ve Beaudoin British Columbia Üniversitesi’nde öğrencilerken, uyduları keşfederken yapıldı. derin CFHT görüntülemede titiz arama o yıl alındı. Ancak sadece gökyüzünde Satürn’e yakın bir nesne bulmak, onun bir ay olduğunu kesin olarak söylemek için yeterli değildir; prensipte gezegenin yakınından geçmekte olan bir asteroit olabilir (bu pek olası olmasa da). Kesin olarak emin olmak için, nesnenin gezegenin yörüngesinde döndüğü kesin olarak belirlenmeden önce birkaç yıl boyunca izlenmesi gerekir. Ekip, iki yıl boyunca farklı gecelerde tespit edilen nesneleri titizlikle eşleştirdikten sonra 63 nesneyi izlemeyi başardı ve böylece bunların yeni ay olduğunu doğruladı. Yeni aylardan biri, S/2019 S 1 olarak belirlenmiş, 2021’de duyurulmuştu, geri kalanı son birkaç hafta içinde duyurulacak. Takımın bağlantılı yörüngelerinden bazıları, bu uydulardan bazılarını kısa bir süre için kısa bir süreliğine görüntüleyen (ancak Satürn’ün etrafındaki yörüngelerini oluşturacak kadar uzun süre izlenmeyen) yıllar öncesine ait geçmiş gözlemlerle tanımlandı.
Edward Ashton şöyle açıklıyor: “Bu ayları izlemek, bana çocuk oyunu Dot-to-Dot’u oynadığımı hatırlatıyor, çünkü verilerimizdeki bu ayların çeşitli görünümlerini uygun bir yörüngeyle ilişkilendirmemiz gerekiyor,” diye açıklıyor Edward Ashton, “ama dünya üzerinde yaklaşık 100 farklı oyun var. aynı sayfa ve hangi noktanın hangi yapboza ait olduğunu bilmiyorsunuz.”
Yeni ayların tamamı, başlangıçta ev sahibi gezegenleri tarafından uzun zaman önce yakalandığı düşünülen düzensiz uydular sınıfında yer alıyor. Düzensiz aylar, normal aylara kıyasla büyük, eliptik ve eğimli yörüngeleriyle karakterize edilir. Bilinen Satürn düzensiz uydularının sayısı iki kattan fazla artarak 121’e ulaştı ve arama başlamadan önce 58’i biliniyordu. 24 normal ay dahil, şu anda toplam 145 tanınan uydu var. Uluslararası Astronomi Birliği) Satürn’ün yörüngesindeki uydular. Yeni keşifler, halkalı gezegen için çok sayıda dönüm noktasıyla sonuçlandı. Satürn, yalnızca en çok bilinen uydulara sahip olduğu için (Jüpiter’i 95 tanınan uyduyla geride bırakarak) tacını geri kazanmakla kalmadı, aynı zamanda toplamda 100’den fazla keşfedilmiş uyduya sahip olan ilk gezegen.
Düzensiz aylar, yörüngelerinin eğimine bağlı olarak yörünge gruplarında bir araya toplanma eğilimindedir. Satürn sisteminde, isimleri farklı mitolojilerden alınan bu tür 3 grup vardır: Eskimolar grubu, Galyalılar grubu ve çok daha kalabalık olan İskandinav grubu vardır. Örneğin, Inuit grubuna üç yeni keşif düşüyor: S/2019 S 1, S/2020 S 1 ve S/2005 S 4, daha önce bilinen daha büyük düzensiz Kiviuq ve Ijiraq’ınkine benzer şekilde eğimli çok küçük yörüngelere sahip. Tüm yeni aylar, bilinen üç gruptan birine giriyor ve yine yeni aylar arasında en kalabalık olanı İskandinav grubu. Grupların, bir gruptaki mevcut ayların, başlangıçta yakalanan aylardaki bir veya daha fazla çarpışmanın kalıntıları olduğu çarpışmaların sonucu olduğu düşünülüyor. Yörünge dağılımının daha iyi anlaşılması, Satürn’ün düzensiz ay sisteminin çarpışma geçmişine ilişkin içgörü sağlar.
Bu ekip, bu aylarla ilgili geçmiş çalışmalarına dayanarak, geri giden yörüngelerdeki çok sayıda küçük uydunun, nispeten yakın zamanda (astronomik terimlerle, son 100 milyon yılda) orta büyüklükte düzensiz bir ayın bozulmasının sonucu olduğunu öne sürdü. bu şimdi İskandinav grubunda kataloglanan birçok parçaya bölünmüş durumda.
Profesör Gladman’ın açıkladığı gibi, “Modern teleskopların sınırları zorlandıkça, Satürn’ün etrafında geriye doğru dönen orta büyüklükte bir uydunun yaklaşık 100 milyon yıl önce parçalandığına dair artan kanıtlar buluyoruz.”