Sessizlik, dünya dışı yaşam arayışındaki içgörüleri ortaya koyuyor

Dünya dışı uygarlıklardan gelen radyo sinyallerinin aranması, henüz uzaylıların teknolojik faaliyetlerine dair kanıt sağlamadı. EPFL’de yürütülen araştırma, mevcut kaynakların kullanımını optimize ederken aramaya devam ettiğimizi gösteriyor.

Altmış yılı aşkın bir süredir, amatör ve profesyonel astronomlar dünya dışı zeka (SETI) arayışında gökyüzünü izliyorlar. Şimdiye kadar, boşuna. Ama uzaylı radyo sinyallerinin yokluğunu nasıl okumalıyız? Aramayı bırakmamızın zamanı geldi mi? Yoksa iki katına çıkıp daha dikkatli mi bakmalıyız, galaksimizin daha da derinlerine mi bakmalıyız? Altmış yıllık sessizliğin yakın tarihli bir istatistiksel analizi, basit, iyimser bir açıklama sunuyor ve SETI topluluğunu araştırmaya devam etmeye, ancak önümüzdeki altmış yılda sinyal bulma şansı zayıf olduğu için sabırlı olmaya teşvik ediyor.

EPFL’nin İstatistiksel Biyofizik Laboratuvarı’ndan Claudio Grimaldi, dünya dışı toplumlardan elektromanyetik sinyallerin yokluğuna ilişkin geçerli açıklamaların iki uç kategoriye ayrıldığını söylüyor. “İyimser” kamp, ​​​​yeterince hassas olmayan dedektörler kullandığımızı veya radyo teleskoplarımızı yanlış yöne çevirdiğimiz için gelen sinyalleri kaçırdığımızı savunuyor. “Karamsar” kamp ise sessizliği galaksimizde uzaylı yaşamının olmadığının bir işareti olarak yorumluyor.

Grimaldi’nin yaptığı araştırmaya göre, Astronomi Dergisi, üçüncü bir açıklama var. “Yalnızca 60 yıldır arıyoruz. Dünya, dünya dışı yaşamın yaydığı radyo dalgalarından yoksun bir balonun içinde olabilir” diyor.

Samanyolu’nu bir sünger olarak modellemek

Grimaldi’nin çalışması, başlangıçta süngerler gibi gözenekli malzemeleri modellemek için geliştirilen ve eldeki soruya uygun bir benzetme olarak gördüğü istatistiksel bir modele dayanıyor: “Süngerin katı maddesinin, dünya dışı yaşamı barındıran bir gezegenden küresel olarak yayılan elektromanyetik sinyalleri temsil ettiğini hayal edebilirsiniz. uzayın içine.” Bu benzetmede, süngerin delikleri (gözenekleri) sinyallerin olmadığı bölgeleri temsil eder.

Gözenekli malzemeleri incelemek için matematiksel araçları yeniden tasarlayarak ve Bayes istatistiklerini kullanarak Grimaldi, altmış yıllık gözlemlenen sessizlikten nicel sonuçlar çıkarmayı başardı. Bulguları, herhangi bir zamanda galakside teknolojik kökenli en az bir elektromanyetik sinyal olduğu ve Dünya’nın en az 60 yıldır sessiz bir balon veya bir “gözenek” içinde olduğu varsayımlarına bağlıdır.

“Altmış yıldır boş bir bölgede bulunduğumuz doğruysa, modelimiz galaksimizin herhangi bir yerinde yüzyılda birden beşe kadar elektromanyetik emisyon olduğunu öne sürüyor. Bu, onları Samanyolu’ndaki süpernovalar kadar nadir yapar.” Çok iyi,” diyor Grimaldi. En iyimser senaryoda, bu sinyallerden birinin gezegenimize ulaşması için 60 yıldan fazla beklememiz gerekecek. En az iyimser senaryoda, bu sayı yaklaşık 2.000 yıla kadar çıkacaktır. Yolumuza çıktıklarında sinyalleri tespit edip etmeyeceğimiz başka bir sorudur. Her iki durumda da, radyo teleskoplarımızın onları görebilmesi için doğru yöne çevrilmesi gerekir.

Aramaya devam etmek için en iyi uygulamaları tanımlama

Yaklaşık 20 yıl önce güneş sistemimizin ötesindeki ilk gezegenlerin keşfedilmesiyle güçlenen dünya dışı zeka arayışı şu anda rüzgarı sonuna kadar kullanıyor. Bugün araştırmacılar, kayalık, doğru boyutta ve yaşam barındırmak için güneşten doğru uzaklıkta bulunan 10 milyar kadar Dünya benzeri gezegen olabileceğini varsayıyorlar. Sayılarının çokluğu, bunlardan birinde teknolojik yaşamın gelişmiş olma olasılığını artırıyor.

Bu, SETI topluluğu genelinde yeni girişimlere yol açtı. Türünün en büyüğü olan ve özel olarak finanse edilen “Çığır Açan Dinleme” projesi, dünya dışı uygarlıklardan gelen tekno-sinyalleri aramak için radyo teleskop zamanını ayırmaya yaklaşık 100 milyon dolar harcadı. Girişimin iki yıl içinde sona ermesiyle Grimaldi, gelecekte dünya dışı zeka arayışını nasıl sürdüreceğimizi düşünmek için iyi bir zaman olduğunu söylüyor.

“SETI topluluğunun hayali, tüm gökyüzünde her zaman sinyal aramaktır. Günümüzün en büyük teleskopları bile gökyüzünün yalnızca küçük bir bölümünü görebilir. Bugün, Allen Telescope Array (ATA) gibi teleskop dizileri var. ) California’da, farklı yönlere işaret eden ve gerektiğinde daha ayrıntılı bilgi almak için belirli bölgelere yönlendirilebilen. Aynı durum optik teleskoplar için de geçerlidir.”

“Ama” diyor Grimaldi, “gerçek şu ki, nerede, hangi frekanslarda ve dalga boylarında arama yapacağımızı bilmiyoruz. Şu anda teleskoplarımızı kullanarak diğer fenomenlere bakıyoruz, bu nedenle en iyi strateji SETI topluluğunun geçmişini benimsemek olabilir. herhangi bir tekno-sinyal içerip içermediklerini görmek için diğer yıldızlardan veya galaksilerden gelen radyo emisyonlarını tespit ederek diğer astrofizik çalışmalardan elde edilen verileri kullanma yaklaşımı ve bunu standart uygulama haline getirin.

Etkisiz mi yoksa sadece şanssız mı?

Vardığı sonuçların cesaret verici mi yoksa cesaret kırıcı mı olduğu sorulduğunda, Grimaldi güldü ve şöyle dedi: “Bu üzerinde düşünmemiz gereken bir şey. diğer uygarlıklardan gelen elektromanyetik sinyaller yoktu. Bana göre bu hipotez, sürekli olarak her taraftan gelen sinyallerle bombardımana tutulduğumuzu ancak bir nedenden dolayı onları tespit edemediğimizi varsaymaktan daha az aşırı görünüyor.”