Twitter algoritmalarının oyunuyla düştüm Magali Berdah’ın kanalını yeniden canlandıran YouTube videosunda. Bunun son olduğunun farkında değilsin sürekli çevrimiçi tacize maruz kalıyor, bugüne kadar gördüğümüz her şeyi çok aşan. Yapabilirsek ve bu tacizi kınamalıysak ve bir an önce durmasını diliyorsak, videolu sorular soruyor.
video paradoksu
Videonun ilk garip noktası kurgusu. Göze hoş gelmiyor, o kadar ki sesi açık bıraktım ama camı değiştirdim. İkinci nokta, sürekli gözyaşı akışıdır. Ağlayan birinin yanında rahat değilim. Ya da daha doğrusu, çok fazla şey yapıyormuş gibi görünen birinin önünde. Bunun düzenlenmiş bir video olduğunu gördüğümüz için – kendi içinde kınanması gereken bir şey değil – bu gözyaşı selinin bir akor çalmak için yapıldığı izlenimine sahibiz. Özetle, yanlış çalıyor. Biz buna inanmıyoruz. Ancak biz bunları, kirli ve nefret dolu mesajları görüyoruz, bakmadan gözümüzün önünde tutuyoruz. Magali Berdah’ın Twitter’da kaç kez trend olduğunu saymayı bıraktım. Bir dönem neredeyse her gündü. Bu kadın dijital bir kum torbası haline geldi.
Ağlamayı bir kenara bırakalım ve konuşmanın kendisine odaklanalım. Birkaç kez, Magali Berdah “benim gerçeğim”, “gerçeğim” vb. Aynı sözlük alanını kullanıyor ve tam tersi oluyor: ne kadar çok konuşursa, ona o kadar az inanmak istiyoruz ki bu insani açıdan oldukça korkunç. Bu seviyede, bilişsel uyumsuzluktur. Önümüzde maddi, kanıtlanmış, olgusal unsurlar var ve şefkat hissedemiyoruz. Hatalı kişi mi yoksa araç mı?
Aslında, kazı yaparak, kullanılan araçların önemi yoktur: video, tweet, blog yazısı, basında röportaj vb. Sorunun kaynağını değiştirmezdi. Magali Berdah, istemeye istemeye de olsa, sıradan insanların nefret etmeyi sevdiği şeylere yakın, somut, elle tutulur bir cisimleşme haline geldi. Sorumlu ilk unsur: sabıka kaydı ve bu ülkede rehabilitasyon için olduğumuzu trompet etmek güzel, ahlaki olarak Amerikalılardan daha iyi değiliz. Hükümlü kişi, işlenen suçlara göre toplum içinde seyrek olarak konuşan biri olarak kalır. Bir istisna dışında: medya tanıma.
suçun kabulu
Oldukça sıkıcı bazı görevleri yerine getirmem gerektiğinde, genellikle bir film ya da bir korku dizisi olan fon müziği açmayı severim. Şu anda hareket halindeyken çok fazla analiz işim var, oldukça sıkıcı, bu yüzden Amerikan korku hikayesi, “sevimli oyuncak” serilerimden biri. Covent’te Delphine Lalorie, Queenie’ye “Sihirli kutunun yanından geçmek zorunda olduğun dünyanı gördüm. [la télévision] ve bağışlanmak için günahlarını tanımak. “Videoda Magali Berdah en ufak bir hata yaptığını asla kabul etmiyor. Başından sonuna kadar kendini bir kurban olarak sunar. Bununla birlikte, ve bu belgelenmiş, kaynaklanmış, doğrulanmış, analiz edilmiş, özellikle profesyonel bağlamda kendisine kınanan bazı şeyler onun eseridir. Belki bazı hatalar yaptığını alenen itiraf ederse ortalık sakinleşir ve kamuoyu daha az nefret uyandırırdı.
Çelişkili tartışmalara konu olmaya devam eden bu noktanın ötesinde, kulakları gıdıklayan başka bir şey daha var. Bütün arkadaşlarını kaybettiğini, herkesin ona sırt çevirdiğini vs. söylüyor. Ancak bunun yanlış olması ve medyanın, özellikle de Cyril Hanouna’nın hâlâ beğenisini kazandığını görmek için Google Haberler’e bir göz atmanız yeterli.
Ayrıca yakın zamanda bakanlar ve parlamenterlerle görüşmeleri olduğunu da biliyoruz. Söylemek ya da inandırmak istediği kadar yalnız değil. Cyril Hanouna hakkında kişisel olarak ne düşündüğümüz önemli değil: gerçek şu ki, o etkili bir kişi. Bazı anketler, onu tanıyan kişilerin onun hakkında konuşmayı yalnızca kimliğinin açıklanmaması koşuluyla kabul ettiğini gösteriyor. Kolayca doğrulanabileceği için, maruz kaldığı günlük tacizden kimse şüphe duymuyorsa, onun sosyal izolasyon tanımı hakkında çekincelerimiz olabilir.
Yukarıdakilerin hepsini bir kenara bırakırsak: tüm bunlarda nihayetinde en rahatsız edici nokta, çocukların tartışmasıdır. Magali Berdah, bu çocukların üzerindeki tehditleri anlatıyor ve bunun ne kabul edilebilir ne de tolere edilebilir olduğunu bir kez daha tekrarlayalım. İçinizden bir ses kulağınıza “Çocuklarınızı bu kadar önemseseydiniz bu kadar saçmalık yapmazdınız” diye fısıldamadan edemiyor. Bu kadar çok insanın, uygun olduğunda, korumaları gereken çocukları olduğunu hatırlaması çılgınca.
Karışıklık
Sonunda yaklaşık 15 dakikalık videodan sonra ne aradığını merak ediyoruz. Ona inanmamakla kalmıyor, gerçek niyetini de merak etmeye başlıyoruz. Özellikle Magali Berdah’ın YouTube sayfasının görüntülenmesi onun lehine olmadığı için: Son videosu, önde gelen siyasi figürlerle röportaj yaptığı videoların yanında. Herkes parlamento muhabiri değil ama siyaset dünyasından benden daha nazik temaslar aldı. Dilin unsurlarını aktarmak için çok yararlı olduğu da doğrudur.
Her şey bir karmaşa gibi geliyor. Bir oyunda bu kadar çok varlığa sahip olmak ve bunları akıllıca kullanmamak bir utançtır. Videonun sonunda Magali Berdah, başta kendisine sırt çeviren politikacılar olmak üzere başkalarının ifşaatlarla onu takip edeceğini belirtiyor. Bunu büyük bir sabırsızlıkla beklediğimi itiraf ediyorum.
İlginç bir şekilde, eğer sosyal ağlar, özellikle de Twitter, kesinlikle belalı bir ılımlılık yönetimiyle öne çıkıyorsa -Twitter’ın sıkıntıları bir pembe diziye layıktır- medyanın hiç sorgulanması gerekmiyor gibi görünüyor. Ayrıca Google Haberler’de, Magali Berdah hakkındaki tüm saçmalıkları ve saçmalıkları aktaran çok sayıda dedikodu web sitesi görüyoruz. Kendi başının çaresine bakıyor gibi görünen bir ekosistem ve kimse cehennem makinesini durdurmak istemiyor gibi görünüyor.
İnternet kullanıcılarını, özellikle de Magali Berdah’ın peşinden gitmeye karar verenleri yargılamamamız gerektiğinden değil, ama en ufak bir tweet’i veya en ufak bir gerçeği ilgisizce aktaran web sitelerine neden dişimizi göstermiyoruz? Magali Berdah ile ilgili çirkin söylentilerden birinin mobil cihazda kendi Google Haberler akışımda görünmesi çok daha tuhaf. Bu “bilgiyi” aramadan bile bana düşüyor ve bu hikayenin en korkunç yanı da bu: ondan kaçmak imkansız.
Ve bu hafta ilham almadığım izlenimine sahipseniz, emin olun, bu sadece bir izlenim değil.