beni affet ama bu yazı muhtemelen biraz rant olacak.
Bu sabah danışmanlık yaptığım bir kurucuyla görüştüm. Dışarıda para topluyor ve bir yatırımcıdan bir ön protokol aldı (yaşasın!), ancak yatırımcı, kurucunun ve kurucu ortağının maaş almaması gerektiğini önerdi. Yatırımcı, kurucuların “öz sermaye için çalıştıklarını” ve yatırımının kurucu ekibe gitmemesi gerektiğini savundu.
Bu, bayanlar ve baylar, tam bir saçmalık. Şimdi, eğer bu münferit bir olay olsaydı, bunu hiçbir fikri olmayan bir yatırımcı olarak yazabilirdim. Bununla birlikte, bağış toplama ortamı değişirken, daha fazla yatırımcının “pistinizi uzatmak için bizden artırmalısınız, ancak kendiniz ödememelisiniz” gibi şeyler önerdiğini duyuyorum.
Kelimenin tam anlamıyla bu yüzden para topluyorsunuz
Para toplamanın tüm amacı daha hızlı gitmek ve şirketinizin riskini aşamalı olarak azaltmaktır. Tohumlama öncesi aşamada çok fazla risk vardır çünkü pek çok şey bilinmez: Ürün işe yarayacak mı? Müşteri bulabilir misin? Ürün için ödeme yapacaklar mı? Ve benzeri.
Ancak şirket için başka bir risk daha var: Erken aşamadaki bir girişimde, kurucular odaklarını kaybetmeyi göze alamazlar. Masamda Tanrı’nın Sesi’nin “ODAKLANIN!” diye bağırmasını sağlayan büyük kırmızı bir düğme olmalı. startup kurucularına tavsiyelerde bulunuyorum. Bu, çoğu startup için 1 numaralı zorluktur.
Mantıklı: Fırsatlar her yerde ve girişimci insanlar, aslında girişimci. Seçeneklerini olabildiğince uzun süre açık tutma eğiliminde olmaları mantıklı.
Ama en büyük dikkat dağıtıcı şeylerden biri ne biliyor musun? İpoteğinizi, kiranızı, araba ödemenizi veya bir sonraki Huel sevkiyatınızı karşılayamamak. Bir kurucu olarak, mümkün olan en kısa sürede olabildiğince başarılı olması için girişimi oluşturmaya odaklanmak sizin görevinizdir.
Bu girişimlere bir yatırımcı olarak, senin girişimin bu noktaya mümkün olan en kısa sürede ulaşmasına yardımcı olmak görevi. Kuruculara maaş almamalarını söylemek, pek çok düzeyde harika bir şekilde ters tepiyor.
Bir uyarı: Bu, kurucuların kendilerine piyasa oranlarının çok üzerinde ödeme yapması gerektiği anlamına gelmez. Bununla birlikte, deneyimli bir geliştiriciyseniz ve Facebook işe alım görevlilerinden size 250.000 ABD doları maaş teklif eden telefonlar alıyorsanız, bu da yardımcı olmaz. İyi bir günde hayır demek kolaydır, ama bil bakalım ne oldu? Bir girişimcinin hayatı zordur ve pek çok iyi olmayan gün olacaktır. O günlerden bazılarında, havlu atmak ve maaş çekini almak çok cazip gelebilir.
Kendinize ihtiyacınız kadarını ödeyin ve “Facebook’ta daha fazlasını kazanıyor olabilirim ama burada inandığım bir şey üzerinde çalışıyorum” diyebilmeniz için yeterince para kazanın. Başka bir deyişle: Piyasa oranınız yılda 250.000 Dolar ise ve kendinize 150.000 Dolar ödeyerek mali durumunuzu çalıştırabiliyorsanız, o zaman kendinize o kadar ödeme yapın ve maaşınızı piyasa oranınıza yaklaştırmanıza izin verecek bazı kilometre taşları belirleyin. Bu kilometre taşları gelire veya diğer finansal hedeflere bağlıysa, çok daha iyi.
Bunu boyut için deneyin: “Şu anda 3 milyon dolar topluyorum ve finansman kapandığında kendime 130.000 dolar maaş ödeyeceğim. Üç ay üst üste 300.000 $ ARR’ye ulaştığımızda, kendime 30.000 $ ikramiye ödeyeceğim ve maaşımı yılda 150.000 $’a yükselteceğim. Üç ay üst üste 1 milyon ABD Doları’na ulaştığımızda, kendime 50.000 ABD Doları ikramiye ödeyeceğim ve maaşımı yılda 250.000 ABD Doları’na çıkaracağım.”
İşte o yatırımcıya ön protokolünü olabildiğince sıkı bir şekilde kıvırmasını ve güneş ışığı görmeyen dosya dolabının derinliklerine kadar arşivlemesini söylemeniz için dört neden daha.
Eşitlik için çalışmıyorsunuz – eşitlikten vazgeçiyorsunuz
Size hisse senedi için çalıştığınızı söylemeye çalışan yatırımcılar biraz kaba davranıyor.
Evet, bir kurucu olarak, şirkette hisse senedi elde etme avantajına sahipsiniz. Ancak şirketi kurduğunuzda, tanımı gereği, siz ve kurucu ortaklarınız %100’e sahiptiniz. Bu sahiplik yüzdesi, şirketiniz geliştikçe genellikle yalnızca tek bir yöne gider. Finansman topladığınızda, daha fazla hisse çıkarır ve kendinizi sulandırırsınız.