‘Pokemon Ultimate Journeys Part 2’ İncelemesi – Büyük Bir Final İçin Hazırlanıyoruz!

Birkaç ay içinde olabilecekler inanılmaz. ‘Pokemon Ultimate Journeys Part 1’ İncelememi yaptıktan neredeyse bir ay sonra, animenin arkasındaki ekip Ash Ketchum’un yoluna devam edeceğini açıkladı. Şu anda bu dizide olacağını bildiklerimiz ve şu anda Japonya’da yayınlanmakta olan gerçek “son bölümler” göz önüne alındığında, bu mantıklı.

Ash, bu 25 yıllık bölümlerde çok şey yaptı ve onun için yoluna devam etme zamanı geldi. Ancak bu, nihai başarısının bir anlam ifade etmesi için ana şovun son bölümlerine ÇOK baskı uygular. Neyse ki, ‘Pokemon Ultimate Journeys Part 2’ İncelememin ortaya çıkaracağı gibi, son grubun aksine, dizinin son bölümleri solduklarından daha fazla parladı.

Odadaki fil ile başlayalım. Son incelememde, nefret ettiğim neredeyse her bölümün dolgu olduğunu belirtmiştim. Neyse ki, bu son sette sadece iki bölüm doldurucuydu ve bunlardan sadece biri utanç vericiydi. Sana bakıyorum, Roket Takımı Podcast bölümü! Cidden, orada çok fazla yanlış vardı. Ama konudan sapıyorum.

Bu setin en iyi genel eğrisi, Ash’in sonunda Dünya Taç Giyme Serisinin Ustalar 8’ine girmesiydi. Gruba girmek için son savaşları anlamlı hale getirirken, anlamlı şekillerde Ash’in odak noktası olmasını sağladılar. Drasna ve Raihan ile olan savaşlar eğlenceliydi ve Ash iki kere de zafer kazanmak zorunda kaldı ki bu benim hoşuma gitti. Ayrıca, birden fazla bölüm, Ash ve Pokemon’unun anlamlı şekillerde güçlendiğini ve tekrarlayıcı hissetmediğini gösterdi. Buna, Lucario’nun güçlenebilmesi için Greninja ile uzun zamandır beklenen bir yeniden birleşme de dahildi. Oldukça havalıydı ve Raihan dövüşünde büyük bir getirisi oldu.

Gerçek Masters 8 dövüşlerine daha sonra geleceğim ve düşündüğün nedenle değil. Ancak itiraf etmeliyim ki, son sekiz nesilde tanıştığımız tüm ana şampiyonları (ve Ash’i) ve OC karakteri Alain’i tek bir turnuvada görmek harika bir duygu ve kişiliklerini sergileyebildiler. bu partide sahip olduğumuz zamanla anlamlı yollar.

Bir başka önemli nokta da yaptığımız çeşitli toplantılardı. Clemont, Bonnie, Greninja, Serena, Paul ve (biraz sonra bahsedeceğim) Alola ekibi burada parladı. Kabul ediyorum, XYZ’nin sonunda sahip oldukları kanon öpücüğü göz önüne alındığında (ben de dahil olmak üzere birçok hayran için hala franchise’ın en önemli anlarından biri) birçok ÇOK hayran, Serena ve Ash’in yalnızca çok hafif bir yeniden bir araya gelmesinden mutlu olmayacak. ama belki de Ash’in son bölümlerinde bir şeyler ayarlıyorlardır. Yakında öğreneceğiz. Ama bir zamanlar Ash’in Serena’ya ilham vermesi gibi, Serena’nın Chloe’ye ilham verdiğini görmek harikaydı. Ayrıca, Chloe’ye “Eevee Yolu”nu göstermesi hoş bir dokunuştu.

Paul’ü nasıl idare ettiklerine bile şaşırdım. Hâlâ bir pislik ama onu Sinnoh’ta gördüğümüzden beri biraz yumuşadı ve Masters 8’e hazırlanmasına yardım ederek Ash’e borcunu ödemek istediğini görmek güzeldi.

Hiç şüphesiz, setin öne çıkan özelliği, genel olarak serinin şimdiye kadar yaptığı en iyi hikaye anlatımlarından bazılarını içeren iki bölümlük Alola arkıydı. Geçenlerde Nintendo Entertainment Podcast’te bundan bahsetmiştim ama burada tekrar tartışmalıyım.

İlk olarak, Ash ve ekibini Crown Tundra’ya göndererek destansı bir sahtekarlık yapan “The Homecoming Crown” vardı… sadece yoldan çıkıp Lillie, Gladeon ve Lusamine’in de kayıp aile üyelerini bulmak için oraya gittiklerini ortaya çıkardı! Ortaya çıkan şey, bir Ultra Canavarı ve onun Mohn’u düştüğü Ultra Solucan Deliğinden nasıl kurtardığını içeren birden fazla bükülmeyi içeren yürek burkan bir hikaye. Mohn’un nihayet kim olduğunu hatırladığı ve karısının adını ilk kez söylediği bir an var ve Lusamine gözyaşlarına boğuluyor… ve ben de onun yanındaydım! BU, bunun gibi şovların daha sık yapması gereken türden bir hikaye anlatımıdır. Taraftara patronluk taslamadılar. Bunun yerine, parçalanmış bir aile ve sonunda nasıl yeniden bir araya geldikleri hakkında derin ve anlamlı bir hikaye anlattılar. Güzeldi ve serinin şimdiye kadar yaptığı en iyi bölümlerden biriydi. Dönem.

Ardından, herkesin Mohn’u Alola’ya geri getirmesiyle devam ettiler ve ardından Alola ailesinin onu Masters 8 için inşa etmesini sağlayarak Ash’e odaklandılar. Alola günleri kusursuz olmasa da, Ash’e yeni bir “aile” vermek memnuniyetle karşılandı ve hak etti ve orijinal Alola birleşiminin aksine, bu, onu anlamlı kılmak için tüm doğru notaları ve vuruşları vurdu. Buna Ash’in çok sevdiği ailesiyle ve onun ikinci evi olan bölgeyle birlikte olması da dahildi. Son bölümde Profesör Kukui, Burnet ve onun için ne kadar önemli olduklarından dolayı “küçük kardeşi” ile Alola’da yaşıyor olsaydı kızmazdım. Eğlenceli bir son olurdu… sadece söylüyorum.

Ve şimdi, Pokemon Ultimate Journeys Bölüm 2 İncelememde olumsuz şeylere geçme zamanı… ama geçen seferden çok daha az. Yani bu olumlu!

Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, çoğunun Goh ile ilgisi var. Nihayet “Project Mew” yayının sonuna geliyoruz ve hala olması gerektiği kadar tatmin edici değil. Bu grupta bunun iki bölümü vardı ve her ikisi de çeşitli biçimlerde tuhaftı, örneğin Goh’un zafer kazanmasına rağmen bir mücadeleyi kaybettiği ilk bölümdeki gibi. Uzun lafın kısası, işlerin devam etmesini istedi ve bu ona geri tepti… ve sonra kararından “ders almak” yerine pişmanlık duyuyor gibiydi. Sonra, Gary geri döndüğünde ve onunla takım olmaya zorlandığında, Goh ve Gary’yi aynı kişi gibi göstermeye çalışmak için öngörülebilir bir son ve daha da öngörülebilir bir geri adım vardı. Olmasalar bile. Goh’un Chasers’a gireceğini bilmemiz de yardımcı olmadı (spoiler olmasa bile), bu yüzden dramanın çoğunu ortadan kaldırdı.

Oh, ve resmen Goh’un mücadelesine ve “yeteneğini” yakalamasına karşı uyuşmuş durumdayım. Can sıkıcı, bu yüzden devam edeceğim.

İronik bir şekilde, bir başka düşüş de Masters 8’deki ilk üç maçtı. Japonya’da yayınlandıklarında Twitter’da olduğumu ve insanların maçların kalitesinden bahsettiğini hatırlıyorum. Ama hoşnutsuzluklarını abarttıklarını hissettim. Ne yazık ki haklıydılar. Unutmayın, bunlar DÜNYA’daki en iyi Pokemon eğitmenleridir, bu da onların Pokemon’larının en iyinin en iyisi olduğu anlamına gelir… ve yine de birçoğu, yüksek seviyelerine rağmen diğerlerini tek atış yapan hareketler yaptı veya eğitmenleri onlara söylemedi bile. önemli durumlarda kaçmak. Adil olmak gerekirse, Lance/Diantha ve Iris/Cynthia harika anlar ve vuruşlar yaşadılar, ancak bazı tuhaflıklar dövüşler boyunca buna karşı çıktı. Leon’un Alain’i ne kadar çabuk yendiği göz önüne alındığında, Alain Leon’a karşı çok sinir bozucuydu. Üçüncü Pokemon’una bile ihtiyacı yoktu. Evet, Leon “en iyisi” ama bu, kazandıkça ona iyi savaşlar verdiğini göstermemeleri gerektiği anlamına gelmiyor.

Ve grubun Ash’in ilk savaşından hemen önce bitmesi? Evet, bu çok kabaydı.

Yine de, bununla birlikte, umarım bu Pokemon Ultimate Journeys Bölüm 2 İncelemesi, seriyi son ritmine göndermek için bunun doğru bölüm karışımı olduğunu gösterir. Artık odak noktası Project Mew ve Masters 8 olduğundan, Ash’i şık bir şekilde görebilmek için bir sonraki partiyi sabırsızlıkla bekliyorum.

Senin için daha fazlası