İddialı bir ilk oyun olan Atomic Heart, etkisini çoğunlukla BioShock’tan alarak koluna taşıyor, ancak Far Cry’ın ve hatta Watch Dogs’un gölgelerini de görebilirsiniz. AAA emelleri olan bağımsız bir stüdyo olduğunuzda çağrıştırmak kötü bir şirket değil. Ve zaman zaman Atomic Heart potansiyelini gösterir ve gerçekleştirir. Ne yazık ki, çoğu zaman Atomic Heart bazı alanlarda aşırı gelişmiş ve yaşam kalitesi gibi alanlarda sinir bozucu derecede az gelişmiş olarak ortaya çıkar. Geriye amatör tasarım kararlarıyla karışık iyi bir oyunla karışık bir çanta kaldı.
Rus geliştirici Mundfish’ten Atomic Heart, muhteşem bir ilk izlenim bırakıyor. Beni zorlu açılış bölümleri boyunca sürüklemeden önce muhteşem sunumuyla beni yatıştırdı. Oyuncunun çoğu zaman harcayacağı şeyi yapmasına izin veren çok uzun süren oyunlar için giderek daha az sabırlı olmaya başladım. İlk robotunuzla savaşmanıza 10 dakikadan uzun bir süre var. Oyunun başlangıcında, bir kulenin tepesine kadar asansöre binmenize, asansör kapısından sadece birkaç adım ötede bir araba anahtarı almanıza, ardından arabanın kapısını açmak için asansörle geri inmenize, radyoyla fuzz yapmanıza ve daha sonra esasen alandan havaya kaldırılır, ben tamamen hikaye ve dünya inşasından yanayım ama açılışın hızı kesinlikle acımasız.
1955 Sovyetler Birliği’nde yer alan robotik ve AI bilim adamı Dmitry Sechenov’un arkadaşı Binbaşı Sergei Nechaev olarak oynuyorsunuz. Sechenov’un insanlar ve robotlar arasında bir sinirsel arayüz başlattığı gün, işler korkunç bir şekilde ters gider ve robotlar insanları öldürmeye başlar. Sechenov, Nechaev’i işleri yoluna koymasına yardım etmesi için görevlendirir. İnsanlara saldıran öfkeli robotlar bu noktada çok yıpranmış bir bölge ve dürüst olmak gerekirse burada ve orada bazı düzgün dokunuşlar dışında, buradaki hiçbir şey o kadar orijinal veya açıkçası ilginç değil. Bazı kıvrımlar ve dönüşler var, ancak uzaktan bile dikkat ediyorsanız, hikayenin çoğunlukla nereye gittiğini görmek kolaydır.
Oyunun temel yapısı, dört ana konuma gitmenizi, bazı görevleri tamamlamanızı ve ardından bir sonraki alana geçmenizi sağlar. Bu ana konumların arasında, cephaneliğinizi artırmak için size silah planları ve yükseltmeler sağlayan keşfedilecek çok sayıda konumun bulunduğu açık bir dünya var. Bu “test” konumlarının her biri, açıkçası oyunun en sevdiğim kısımları olan çevresel bulmacalarla dolu. Sorun şu ki, ödüller nadiren buna değer görünüyordu. Alışılmışın dışında olmayan bulduğum araçları kullanarak oldukça iyi geçinmeyi başardım.
Bu, Atomic Heart ile ilgili daha büyük bir soruna işaret ediyor. Denemek ve kullanmak için yetenek seçenekleri ve silahlarla dolu, ama dürüst olmak gerekirse pek zahmet etmedim. Bulduğunuz silahların çoğunun yaratılması gerekiyor ve bunlar, dünyadaki son derece azgın (evet) otomatta imal etmek için ham maddeler toplanarak yaratılıyor. Bu, keşfederken malzeme ve cephane toplamak için tonlarca zaman harcayacağınız anlamına gelir. Oyunun daha ilham verici oyun kararlarından birinde, R1’i basılı tutarak onları çekmecelerden, sandıklardan, dolaplardan ve benzerlerinden asabilirsiniz. Şimdi kaç kere yaparsam yapayım son derece tatmin edici.
Yetenekler söz konusu olduğunda, üçgen düğmesine atanan bir şokunuz var ve ardından düşmanları donduran donma ve onları havaya kaldıran ve sonunda onları yere çarparak ve kaldırılırken hasar vermeye yükseltebilen telekinezi var. hava. Ayrıca hasarın en büyük kısmını almak için kullanabileceğiniz bir Polimer kalkanı, silahlarınıza ekleyebileceğiniz temel hasarla birlikte kullanılabilen bir Polimer spreyi var.
Ancak nihayetinde, düşmanlara hasar vermenin yanı sıra havadayken onları vurmanıza izin veren en iyi çok yönlü yetenek olduğu için sadece telekinezi ile kaldım. Tüm oyunum boyunca tamamen etkili olduğunu kanıtladı. Bossları kaldırıp çarpabilmeniz için yükseltme bile yapabilirsiniz, bu şanslı çünkü yine de yalnızca seçilen ilk gücü kullanmanıza izin veren bir hatayla karşılaştım.
Atomic Heart ile en çok eğlendiğim yer savaş. Düşman gruplarını havaya kaldırmak ve onları yere çarpmak ya da patlayana kadar vurmak, sürekli olarak tatmin edici ve eğlenceliydi. Aslında o kadar eğlenceliydi ki, hepsini denedikten ve tekrar tekrar telekinezinin düşmanların büyük çoğunluğuyla başa çıkmanın en eğlenceli ve etkili yolu olduğunu fark ettikten sonra diğer güçlerle uğraşmadım bile.
Atomic Heart’ın çeşitlilikle aşırı doldurulmasından muzdarip olduğu savaş dışı şeyler. Normalde, bir video oyununda çeşitlilik harika bir şeydir ama aynı zamanda çok fazla şey olabilir. Oyun bulmacalarla berbat. Kapıların kilidini açmak, platformları hareket ettirmek, jeneratörlere güç vermek vb. için bulmacalar var. Ve sadece bir bulmaca değil, birkaç tane var. Parmağınızı doğru zamanda şıklatan, bir “çerez anahtarı” bulan, renk kodlu kilitlere uyması için belirli ışıkları hareket ettiren lazerler, bir kilit açma mini oyunu, hareketli platformlar ve daha niceleri var. Daha iyi? Binanın yan tarafında dolaşarak kolayca ulaşabileceğiniz dış alanlara bulmaca kilitleri vardır.
En büyük sorun, oyunun bunların hiçbirini gerçekten iyi açıklamaması veya bazen hiç açıklamamasıdır. Ve bir eğitim istemini kaçırırsanız, oyunun onları aramanın herhangi bir yolu olmadığı için sonsuza kadar gider. Hala bir silaha nasıl element fişeği ekleyeceğimi bilmiyorum. Yanlışlıkla silah çarkını nasıl kullanacağımı bulmak zorunda kaldım (bu arada kare düğmeyi tutuyor).
Daha önce Ubisoft’un Watch Dogs’undan bahsetmiştim, çünkü belirli noktalardan kameraları hackleyebilir ve onları uzaktan kapıların kilidini açmak için kullanabilirsiniz. Oyun bana bunu asla söylemedi ve imleci bir kameranın üzerine getirdiğinizde, kelimenin tam anlamıyla kamera görüntüsünü devralmanızı söyleyen hiçbir düğme istemi yok – kazara çapraz (X) düğmesine basarak öğrendiğim başka bir şey. Alanı görüntülemekten başka bir şey yapamayacağınız için çoğu kamera görüntüsü işe yaramaz. Açmak istediğiniz şeyi görebilen tek kamerayı bulmalısınız. Elinizi tutmayan oyunlardan yanayım, sonuçta FromSoftware benim favori geliştiricim ama en azından düğmelerin ne işe yaradığına dair size bir eğitim veriyorlar.
Öyleyse Atomic Heart, ara sıra eğlenceli, hiç de orijinal olmayan, tam olarak detaylandırılmamış çok fazla fikir içeren bir oyundan başka gerçekten ne sunuyor? Ne yazık ki, çok değil. Kiralamaya veya kesinlikle bir abonelik hizmetine göz atmaya değer, ancak iyi şeylerin olması gerektiği gibi ortaya çıkması için biraz daha cila ve incelik gerekiyor.
Puan: 6/10
Artıları:
- Eğlenceli silah sesi ve telekinezi
- Bir AA oyunu için muhteşem
- Yan içerikte eğlenceli çevresel bulmacalar var
Eksileri:
- Oyunun size ne yapmanız gerektiğini söylemediği çok fazla örnek var
- Ve size söylerse, bu eğitim istemlerini tekrar gözden geçirmenin bir yolu yoktur.
- Normal görevler için bulmacalarda aşırıya kaçma
- Hikaye en ufak orijinal değil
Yayıncı tarafından sağlanan Atomic Heart inceleme kodu. Oyun PlayStation 5’te test edilmiştir. MP1st’in inceleme ve puanlama politikasını buradan okuyabilirsiniz.