Octopath Traveler 2 incelemesi: güzel bir yüzden daha fazlası

Ne zaman Ahtapot Gezgini 2018’de piyasaya sürüldü ve sessizce bir devrim başlattı. Square Enix’in retro RPG’si, yeni bir “HD-2D” oyun çağını başlatacak benzersiz bir sanat tarzına sahipti. Sevecen piksel sanatı, 3B ortamları şaşırtıcı derecede iyi tamamladı ve sonuçta Ahtapot Gezginizamansız sunumu. Piyasaya sürülmesinden bu yana geçen beş yıl içinde, diğer oyunlar gibi Canlı yaşa Ve Üçgen Stratejisi İster eski oyunlara hayat vererek ister diğer oyun mekaniklerini deneyerek olsun, aynı stili harika bir etki için kullandık.

Yine de, özü olmayan sadece bir stil değildi. İlk oyun, harika bir sıra tabanlı savaş sistemi ve sağlam özelleştirme seçenekleriyle yenilikçi sanat stilinden iyi bir şekilde yararlandı. Hala Switch’in göze çarpan RPG’lerinden biri olmasına rağmen, hala sorunları vardı. Dövüş ve sanat yerindeydi, ancak kahraman kadrosu arasındaki sınırlı etkileşimler, sekiz kahramanlı öncülünün yumruklarının bir kısmını aldı.

beş yıl sonra, Ahtapot Gezgini 2 burada ve ilk oyundaki bu sorunları çözmeye çalışıyor ve serinin güzel bir yüzden daha fazlası olduğunu kanıtlıyor. Güçlü görseller, müzik ve hala taze hissettiren bir savaş sistemi sayesinde bunu büyük ölçüde başarıyor. Bununla birlikte, selefinin burada oyalanan bazı acı noktaları, yani eziyetle dolu hızı ve ara sıra zorluk artışı var. Devam oyunu kesin bir seviye atlıyor, ancak serinin deneyim kazanması için hala yer var.

Sekiz yol, sekiz hikaye

Ahtapot Gezgini 2 olan Solistia’da gerçekleşir. çok daha sanayileşmiş ilk oyundaki Osterra’dan daha iyi bir ayar. Buhar motoru gibi modern teknolojinin ve lanetler ve kehanetler gibi büyülü unsurların karışımı, büyüleyici bir yer oluşturuyor. İlk oyun gibi, hikaye de dünya çapında sekiz ayrı karakteri takip ediyor. Kardeşinin savaş çığırtkanlığı kuralını durdurma görevindeki kılıç ustası Hikari ve seyahat ederek ve ihtiyacı olanları iyileştirerek anılarını kurtarmaya çalışan hafıza kaybı yaşayan eczacı Castti gibi her karakterin kendine özgü bir hikayesi vardır. Oyuncular hangi karakterle başlayacaklarını seçip seçebilir ve ardından her hikayenin bölümlerini oradan herhangi bir sırayla ele alabilirler.

Her hikaye kendi yolunda ilgi çekicidir ve en önemlisi, hoş karşılanmasını asla abartmaz. Akademisyen Osvald’ın hikayesi, 20 yıl önce ailesinin öldürülmesi için ona suç atan kişi için bir intikam arayışında olduğu için özellikle ikna edici. Osvald’ın intikam için karanlık bir yolda yürüdüğünü ve ona yanlış yapanları yok etmek için ne kadar ileri gidebileceğini öğrendiğini görmek hoşuma gidiyordu. Castti’nin hikayesinde, ait olduğu eczacı klanı hakkında üzücü ayrıntılar öğrenir. Yolculuğu boyunca, daha önce kim olduğunu hatırlamamasının gerçekten daha iyi olup olmadığını merak ediyor. Bir şifacı olarak fedakar tabiatlı mesleği, klanının elinde tuttuğu uğursuz sırlarla doğrudan çelişir.

Her bölümü noktalayan eşlik eden zindanlar, ana kadrodaki sekiz karakterin tümünü de barındırmak için hareketlidir. Çoğu, sonunda bir patron bulunan doğrusal geçitlerden ve arada bir bir hazine sandığı olan bazı farklı yollardan oluşur. Zindan tasarımı basit olsa da, her biri en az dört bölümden oluşan sekiz karakterin tamamını oynamanız gerektiğini düşünürsek iyi çalışıyor. Zindanlar daha ayrıntılı olsaydı, içinden geçilmesi zahmetli bir angarya olabilirdi.

İlk ile ilgili en büyük sorunlardan biri Ahtapot Gezgini karakterlerin kendi hikayeleri arasında çok az geçiş olması. Devam filmi ne yazık ki aynı sorunu daha az da olsa sürdürüyor. Osvald’ın intikam arayışı, Castti’nin kendi anılarını kurtarma yolculuğuyla kesişmiyor, bu da anlatıyı karmaşık bir şekilde birbirine örülmüş olmaktan çok farklı hissettiriyor.

Devam oyunu, siz oyunda ilerlemeye devam ederken, grup üyeleri arasındaki kilidi açılabilir birkaç geçiş bölümü aracılığıyla bu sorunu bir dereceye kadar çözer. Bu geçiş bölümleri, aksi takdirde bireysel karakter yayları sırasında birbirleriyle hiç konuşmayacak olan karakterler arasında hassas anlar sağlar. Örneğin, Hikari ve dansçı Agnea’nın dolunay altında bir gitaristin oyununu dinleyerek müzik aşkları üzerinden nasıl bağ kurduklarını çok beğendim. Agnea, dünyayı dolaşmak ve dansıyla insanları eğlendirmek istediği için tüm oyuncu kadrosunun en kaygısız hikayesine sahipken, Hikari gece gökyüzü manzarasının tadını çıkarmak için kana susamış kardeşini durdurmaktan bir anını alıyor. Hikayeleri arasındaki zıt tonlar, ayrı ayrı maceralarının ne kadar farklı olduğunu vurguluyor, ancak bu geçiş bölümleri, bu karakterleri daha derin ve ne kadar ortak noktaları olduğunu gösteriyor.

İlk ahtapot oyun, belirli hikaye olaylarından sonra iki karakter arasında, az önce ortaya çıkanlar hakkında yorum yapacakları şaka konuşmaları içeriyordu. Yine de, daldırmayı kesintiye uğratarak, konuşmayı yapmak için gizemli bir siyah boşluğa nakledildiler. Bunlar devam filminde bir geri dönüş yapıyor, ancak bu sefer iki karakter arkalarında uygun şehir arka planıyla konuşurken görülebilir. Bu küçük bir değişiklik ama şakalaşmayı daha az yabancı ve gerçek dünyanın bir parçası hissettiriyor. Şaka sahnelerinde ses oyunculuğu yok, bu da devam filminin hikayeye yaklaşımını parlatmak için kaçırılmış bir fırsat gibi geliyor.

İstif noktalarını koru

Ahtapot Gezgini 2Oyunun en büyük satış noktası, ilk oyundan bu yana büyük ölçüde değişmeden kalan harika savaş sistemidir. Sıra tabanlı dövüş, her dönüşün sonunda her karakterin bir BP aldığı ve bir seferde en fazla beş BP tutabildiği BP mekaniğini kullanır. Karakterler, aynı turda birden çok kez saldırmak veya bir becerinin gücünü artırmak için tur başına en fazla üç BP kullanabilir.

Her turda kendinizi çok daha meşgul hissetmenizi sağlayan geleneksel sıra tabanlı dövüş formülünün harika bir dönüşü. Düşmanların ayrıca, saldırılarınızdan aldıkları hasar miktarını büyük ölçüde azaltan sayısal kalkanları vardır. Bir düşmanın temel veya silah zayıflığına saldırarak, kalkanlarını sıfıra indirebilir, bu da onları bir sonraki dönüşlerine kadar hareketsiz bırakır ve daha fazla hasar almalarını sağlar.

Savaş sistemi, strateji oluşturmam ve farklı durumlara anında uyum sağlamam için beni teşvik ediyor. Belki de bir patrona topyekun bir saldırı başlatacaktım, ancak bu, yaklaşan dönüşünde nihai saldırısını serbest bırakacağının sinyalini veriyor. Sonuç olarak, bunun olmaması için kalkanını kırmaya öncelik vermeliyim. Kalkanları kırmak için en çok ihtiyaç duyduğunuz anda BP’nizi biriktirmek ile düşmanlar onları kurtarmadan önce sahip olduğunuz sınırlı süreyi optimize etmeye çalışmak arasında hassas bir denge var. Savaşın ters gitmesi ihtimaline karşı her zaman canlandırıcı bir gerilim duygusu vardır. Ancak her şey planlandığı gibi gittiğinde, bir patrona büyük miktarda hasar vermekten büyük bir memnuniyet duyulur.

Özelleştirme, kıyaslandığında oldukça basittir. Rahip ve avcı gibi her karakterin atanmış başlangıç ​​sınıfı vardır. Oyunda ilerledikçe, karakterler ikinci bir alt sınıfı donatarak daha fazla beceriye erişmelerini sağlayabilir. Atanan başlangıç ​​sınıfı değiştirilemese de, bir alt sınıfın eklenmesi, tercih ettiğim parti düzenini nasıl oluşturacağım konusunda çok fazla esneklik sağlıyor. Hırsız Thorne’a mucit alt sınıfını verdim çünkü zayıf noktaları vurmak için pek çok silah türüne erişimi yok. Mucit, mevcut tüm silah türlerine sahip bir mancınık becerisine sahipti, bu da Throne’un kusurlarını telafi etmeye yardımcı oldu.

An be an oynanış konusunda kafam iyi olsa da, RPG bazı sinir bozucu zorluk artışlarına sahip olabilir. Her hikayede istediğiniz sırayla ilerleyebileceğiniz açık uçlu yapısı sayesinde, bazen şaşırtıcı derecede sert bir patronla karşılaşacaksınız. Neyse ki, belirli bir patronla sorun yaşıyorsanız, diğer hikayeleri aynı anda ele almak ve karakterlerinizi yükseltmek için istediğiniz zaman ayrılabilirsiniz. Ancak sorun, tutarsız tesviye. Yalnızca savaşa katılan parti üyeleri deneyim puanı alır. Her bölümün bir karakter için önerilen bir seviyesi vardır ve bu yüzden bazen bu eşiğe ulaşabilmeleri için gereksiz yere uğraşmam gerektiğini hissettim. Pokemon serisinin sahip olduğu bir deneyim paylaşımı gibi bir şey, diğer karakterlerin geride kalmasını önlemede çok yardımcı olabilirdi.

Tarz ile sızmak

Hem oyunun sanat tarzı hem de müziği burada parlıyor ki bu, ilk oyunun temel özelliği olduğu düşünülürse bu hiç de şaşırtıcı değil. Örneğin, büyük savaşlar sırasında sunumu ele alalım. Patronlar hayattan daha büyük olarak sunulur ve normal boyutlarda olsalar bile önsezili bir varlığa sahiptirler. Tüccar Partitio’nun hikayesinde, savaşın dışında masum küçük bir köpeğe benzeyen bir patron vardır. Ancak onunla etkileşime geçtiğinizde, savaş içi karakteri balonlarla dev, tehditkar bir bulldog’a dönüşür.

Oyunun heyecan verici müzikleri de savaşın heyecanına ve düşmanlığına katkıda bulunuyor. Savaşın dışında, Solista’daki çeşitli ortamları vurgulamaya yardımcı olacak farklı yollar var. Agnea’nın memleketi hareketli bir eğlence şehridir, bu nedenle temasının Chicago şehir merkezinde duyacağınız hareketli jazzy müzik içermesi uygundur. Hikari’nin memleketi Kyu, geleneksel Japon flüt müziğiyle dolu ve onun Doğu Asya’dan ilham alan köklerine uyuyor.

Ahtapot Gezgini 2 son jeneriğe ulaşmak için bile 60 saatten fazla sürecek çok güçlü bir JRPG oyunudur. Karakterler için tonlarca özelleştirme seçeneği var ve savaş sistemi, ilkini rahatsız eden aynı sorunlardan bazılarına sahip olmasına rağmen oynamak için eğlenceli ve çekici geliyor. Düzeltilmesi için yalvaran bazı kalıcı kusurlara rağmen, devam filmi, bir sonraki yolculuk ne olursa olsun katılmaya istekli olduğum bir gelişme için yeterli.

Ahtapot Gezgini 2 Nintendo Switch üzerinde incelendi.

Gelen kutunuz için derlenmiş ve özetlenmiş, bugünün teknoloji haberleri

Gelen kutunu kontrol et!

Devam etmek için lütfen geçerli bir e-posta adresi girin.

Bu e-posta adresi şu anda dosyada. Bülten almıyorsanız, lütfen spam klasörünüzü kontrol edin.

Üzgünüz, abonelik sırasında bir hata oluştu. Lütfen daha sonra tekrar deneyiniz.