Bu sanatçının izlenimi, karanlık bir arka plan üzerinde gri, düzensiz şekilli bir asteroit gösteriyor. Kredi: N. Bartmann (ESA/Webb), ESO/M. Kornmesser ve S. Brunier, N. Risinger (skysurvey.org)

NASA/ESA/CSA James Webb Uzay Teleskobu kullanılarak Avrupalı ​​gökbilimcilerden oluşan uluslararası bir ekip tarafından, kabaca Roma’daki Kolezyum büyüklüğünde, daha önce bilinmeyen 100 ila 200 metrelik bir asteroit tespit edildi. Projeleri, ekibin şans eseri iç içe geçen bir asteroit tespit ettiği Orta Kızılötesi Enstrümanın (MIRI) kalibrasyonundan elde edilen verileri kullandı.

Nesne muhtemelen Webb tarafından bugüne kadar gözlemlenen en küçük nesnedir ve Mars ile Jüpiter arasında yer alan ana asteroit kuşağında 1 kilometreden kısa bir nesneye örnek olabilir. Bu nesnenin doğasını ve özelliklerini daha iyi karakterize etmek için daha fazla gözlem gerekiyor.

Güneş sistemi asteroitler ve küçük kayalık cisimlerle doludur – gökbilimciler şu anda güneş sisteminin ilk günlerine ait bu kayalık kalıntıların 1,1 milyondan fazlasını biliyorlar. NASA/ESA/CSA James Webb Uzay Teleskobu’nun bu nesneleri kızılötesi dalga boylarında keşfetme yeteneğinin çığır açan yeni bir bilime yol açması bekleniyor, ancak bir bilim adamları ekibi, Webb’in aynı zamanda küçük ve önceden bilinmeyen nesneleri şans eseri tespit etme konusunda beklenmedik bir yeteneğe sahip olduğunu gösterdi.

Almanya’daki Max Planck Dünya Dışı Fizik Enstitüsü’nden bir astronom olan Thomas Müller, “Biz – tamamen beklenmedik bir şekilde – halka açık MIRI kalibrasyon gözlemlerinde küçük bir asteroit tespit ettik” dedi. “Ölçümler, ekliptik düzlemi hedef alan ilk MIRI ölçümlerinden bazıları ve çalışmalarımız, bu aletle birçok yeni nesnenin algılanacağını gösteriyor.”

Bu küçük asteroidi ortaya çıkaran Webb gözlemleri, başlangıçta yeni asteroitleri avlamak için tasarlanmamıştı; aslında bunlar, astronomların 1998’de keşfettiği ana kuşak asteroitinin (10920) 1998 BC1 kalibrasyon görüntüleriydi, ancak kalibrasyon ekibi onları hedefin parlaklığı ve bir ofset teleskopun işaret etmesi nedeniyle teknik nedenlerle başarısız oldu. Buna rağmen, asteroid 10920 hakkındaki veriler, ekip tarafından bir nesnenin yörüngesini sınırlamak ve boyutunu tahmin etmek için yeni bir teknik oluşturmak ve test etmek için kullanıldı. Yöntemin geçerliliği, yer tabanlı teleskoplardan ve ESA’nın Gaia görevinden alınan verilerle birlikte MIRI gözlemleri kullanılarak asteroid 10920 için gösterildi.

Ekip, MIRI verilerinin analizi sırasında aynı görüş alanında daha küçük ve önceden bilinmeyen araya giren kişiyi buldu. Ekibin sonuçları, nesnenin 100-200 metre ölçülerinde olduğunu, çok düşük eğimli bir yörüngede bulunduğunu ve Webb gözlemleri sırasında iç ana kuşak bölgesinde bulunduğunu gösteriyor.

Müller, “Sonuçlarımız, ‘başarısız’ Webb gözlemlerinin bile, doğru zihniyete ve biraz şansa sahipseniz bilimsel olarak yararlı olabileceğini gösteriyor” dedi. “Tespitimiz ana asteroit kuşağında yatıyor, ancak Webb’in inanılmaz hassasiyeti, yaklaşık 100 metrelik bu nesneyi 100 milyon kilometreden daha uzak bir mesafeden görmeyi mümkün kıldı.”

Ekibin Webb tarafından bugüne kadar gözlemlenen en küçük ve ana kuşakta tespit edilen en küçüklerden biri olduğundan şüphelendiği bu asteroidin tespiti, yeni bir asteroit keşfi olarak doğrulanırsa, oluşumu anlamamız için önemli çıkarımlara sahip olacaktır. ve güneş sisteminin evrimi.

Mevcut modeller, asteroit oluşumunu çok küçük boyutlara kadar tahmin ediyor, ancak küçük asteroitler, bu nesneleri gözlemlemenin zorluğu nedeniyle daha büyük meslektaşlarına göre daha az ayrıntılı olarak incelenmiştir. Geleceğe özel Webb gözlemleri, astronomların 1 kilometreden daha küçük asteroitleri incelemelerine olanak tanıyacak ve güneş sisteminin oluşumuna ilişkin modellerimizi geliştirmek için gerekli verileri sağlayacaktır.

Dahası, bu sonuç, Webb’in şans eseri yeni asteroitlerin tespitine de katkıda bulunabileceğini gösteriyor. Ekip, güneş sistemi düzlemine yakın kısa MIRI gözlemlerinin bile her zaman çoğu bilinmeyen nesneler olacak birkaç asteroit içereceğinden şüpheleniyor.

Tespit edilen nesnenin yeni keşfedilen bir asteroit olduğunu doğrulamak için, nesnenin yörüngesini sınırlamak için takip çalışmalarından arka plandaki yıldızlara göre daha fazla konum verisi gerekir.

ABD, Baltimore’daki Uzay Teleskobu Bilim Enstitüsü’nde Webb destek bilimcisi olan Bryan Holler, “Bu, MIRI’nin ana kuşakta daha önce saptanamayan boyutta bir asteroit boyutunu şans eseri tespit etme yeteneklerini vurgulayan harika bir sonuç” dedi. “Bu gözlemlerin tekrarları planlanma sürecinde ve bu görüntülerde yeni asteroit araya girenleri tamamen bekliyoruz!”

Araştırma dergide yayınlandı Astronomi ve Astrofizik.

Daha fazla bilgi:
TG Müller ve diğerleri, JWST-MIRI tarafından görülen Asteroitler: Radyometrik boyut, mesafe ve yörünge kısıtlamaları, Astronomi ve Astrofizik (2022). DOI: 10.1051/0004-6361/202245304

Alıntı: Webb, 6 Şubat 2023’te https://phys.org/news/2023-02-webb-extremely-small-main-belt-asteroid.html adresinden alınan son derece küçük ana kuşak asteroitini (2023, 6 Şubat) tespit etti.

Bu belge telif haklarına tabidir. Kişisel çalışma veya araştırma amaçlı adil ticaret dışında, yazılı izin olmaksızın hiçbir bölüm çoğaltılamaz. İçerik sadece bilgilendirme amaçlıdır.



uzay-1