Harry Potter’ı seviyorsanız, muhtemelen Hogwarts Legacy’nin ilk saatini de seveceksiniz. Hayattan daha büyük karakterler, gizemli bir anahtar, muazzam bir ejderha, Gringotts’a spontane bir ziyaret, ardından Seçmen Şapka töreni – Potterhead’in dileklerini yerine getirme aracı olarak oyunun duraklamasını belirleyen uzun bir eğitim.
Ancak, Harry Potter lisansını alın ve açık dünya RPG’leri her yerde. Çok az anlamlı içeriğe sahip şişirilmiş açık dünya RPG’leri özellikle yaygındır. Bu yüzden Hogwarts Legacy, çok sayıda katılımcının zaten yarım yamalak şeylerden memnun olduğu kalabalık bir türde ayrı durmanın zorluğuyla karşı karşıya.
Giriş dizisinden sonra, Hogwarts’ın özgünlüğü hemen ortaya çıkıyor. Okul içindeki Büyük Salon ve Büyük Merdiven gibi tanıdık yerlerden Ravenclaw ve Hufflepuff ortak odaları gibi daha az görülen alanlara kadar, Hogwarts’ın tam olarak hayranların istediği gibi görünmesini sağlamak için çok fazla TLC kullanıldı. Beşinci sınıf öğrencisi olarak geldiğinizde – ayrıcalığa sahip çok az kişiden biri, hikayenin yakında açıklayacağı gibi – etrafınızdaki dünyanın yaşanmış hissetmesini sağlamak hayati önem taşır. Ortak bir odanın duvarındaki Chudley Cannons posteri veya bir koridor duvarındaki “birinin Bombarda kullandığı bilinen ilk örneği” gösteren yanık izleri gibi küçük ayrıntılar bunu güçlendirir.
Hogwarts’ın çevresinde keşfedilecek koca bir dünya varken, okulu keşfederek saatler geçirebilirsiniz çünkü içinde çözülecek pek çok gizem ve bulmaca vardır. Birçoğu, siz hikayede gerekli noktaya ulaşana kadar – veya kapı numarası bulmacalarında, talimatları ortalıkta gördüğünüzde – sizden uzakta kilitlenir ve hepsi Hogwarts’ı büyülü ve merak dolu hissettirme işini yapar.
Okul arazisinin dışında, ana dönüm noktası Hogsmeade’dir – tomurcuklanan cadıların ve büyücülerin süpürge, kaymak birası ve her türlü savaş odaklı eşya satın alabilecekleri dükkanlarla dolu küçük bir köy. Hogwarts Legacy’nin bu anacaddeyi yorumlaması, okulun kendisinin özenli bir şekilde yeniden yaratılmasından ziyade önceki tasvirlerle daha fazla özgürlük gerektirir, ancak hayranlar yine de Honeydukes, Ollivander’s, the Hog’s Head ve benzerlerinde takılmaktan keyif alacaklardır.
Dünyanın geri kalanı çoğunlukla keşfedilmemiş bölgedir. Yasak Orman, beklediğiniz gibi centaurlar ve örümceklerle doludur, ancak bunun ötesinde düşman goblinler, kaçak avcılar, haydutlar ve kampların ve harap harabelerin etrafında dolaşan canavarları ve dost canlısı insanların da bulunduğu garip mezrayı bulacaksınız. Hogwarts’ta simgelerle dolu bir haritaya güvenmek imkansızken – sayısız kat ve üst üste binen alanlar hızlı seyahat etmeyi bile zahmetli bir iş haline getiriyor – dünyayı süpürge sopasıyla keşfedebilir, Rezil Düşmanlar ve Kadim Sihirli Sıcak Noktalar gibi harita simgelerini işaretleyebilirsiniz.
Oyun sırasında birçok Hogwarts Legacy karakteri size katılacak ve her biri tam olarak beklediğiniz gibi; aşırı, hevesli ve güçlü kişiliklere sahip, onları sevseniz de nefret etseniz de. Bu evrendeki karakterler her zaman abartılı olmuştur, bu nedenle Hogwarts Legacy kadrosunun neredeyse karikatürize edilmiş sunumu kulağa doğru geliyor.
Bununla birlikte, tüm bunların ‘Çömlekçiliği’ni geride bıraktığınızda ve Hogwarts Legacy’yi bir oyun olarak düşündüğünüzde çatlaklar kendini göstermeye başlar. Karakterlerin kendileri ilginç olsa da, yan görevler genellikle yolda öldürülecek birkaç düşmanla basit getirme işleridir. Witcher 3, yaklaşık sekiz yıl önce endüstriyi iyi bir yan görevin nasıl yazılacağı konusunda eğitiyordu. Burada, daha önce birçok kez gördüğümüz aynı çerez kesici görev tasarımlarına geri dönüyorlar.
Çoğu ek bağlam sağlayan veya bir karakterin arka planını sorgulamanıza izin veren çok sayıda diyalog seçeneğiniz olacak. Ancak, birinin kayıp eşyalarını alıp daha sonra onlara geri vermeyi reddetmek gibi, temelde bencil bir insan olmanıza izin veren bazıları vardır. Şu anda hayal kırıklığına uğramış bir yanıt ve gelecekteki bir konuşmada ara sıra geri arama dışında, bununla birlikte, bunun nasıl algılandığınız üzerinde uzun vadeli bir etkisi yoktur; oyunda ahlak ve itibar sistemi yok.
Gerçekten de, genel olarak rol oynama sınırlıdır. Bir öğrenci olarak, derslerin günlük hayatınızın büyük bir parçası olmasını beklersiniz, ancak diğer görevlere öncelik verdiğiniz için bir güne katılmak zorunda kalmadan kolayca günler geçirebilirsiniz. Sonunda, her sınıfın ilk dersinden sonra ortaya çıktığınızda, sonraki dersler, sonunda kısa diyalog etkileşimleri olan ara sahnelerden başka bir şey değildir. Kendimi pek öğrenci gibi hissetmiyordum.
Dersler açık olmadığında, okuldaki herkes de ortadan kaybolur – uyuduklarını düşünürsünüz, ancak yatakhanelere boş yataklarla girip çıkabilirsiniz ve tek bir ruh bile bulamazsınız. Portkey Games, bu Potterish hissini yaratırken ayrıntılara verilen önemin ne kadar önemli olduğunu açıkça anlıyor, bu nedenle etrafınızdaki insanlara hissettirmek çok önemliyken bu tür şeylerin gözden kaçtığını görmek şaşırtıcı. gerçek – diğer birçok açık dünya oyunu, adlandırılmış karakterlerin uygun programlara sahip olmasını sağlar, la Watch Dogs Legion, Cyberpunk 2077 ve hatta Skyrim.
En azından birçok yükseltme ve özelleştirme seçeneğiniz var. Teçhizatı sandıklarda veya öldürülen düşmanlardan damla olarak bulabilirsiniz ve her seviye atladığınızda, esasen ikramiye olan yetenekler için harcayabileceğiniz bir puan kazanırsınız. Büyüleri hem ana hikaye hem de yan görevler aracılığıyla da öğrenebilirsiniz, ancak onları “öğrenmek” için gerçek bir zorluk yoktur – imleci ekranda belirtilen yöne doğrultun ve bir ritim gibi geçerken ilgili düğmeye basın herhangi bir müzik olmadan mini oyun. Bunu ilk kez yaptıktan sonra, bu büyüyü istediğiniz zaman ve istediğiniz zaman kullanabilirsiniz – pratik yapmanıza gerek yok.
Yetenekler belirli büyüleri yükseltmenize izin verir; örneğin, öğrendiğiniz ilk ateş büyüsü olan Incendio, önünüzde sadece kısa menzilli bir patlama yerine çevrenizde bir ateş çemberi oluşturacak şekilde yükseltilebilir. Ancak, tıpkı kitaplarda ve filmlerde öğrencilerin büyülerini yapmaları gerektiği gibi, kullandıkça her büyüde yeteneğinizi yavaş yavaş artırmanız daha iyi olmaz mıydı?
Döneminin – 1890’lar Britanya’sının – bir belirtisi olabilir ama aynı zamanda bakmak da imkansız. Serin Hogwarts Legacy’de. Birkaç parça giysi dışında – efsanevi pelerin baş belasıdır – ejderha gözlü gözlükler gibi çoğu giysi sıkıcı veya aşırı derecede kötü görünür. Öğrenci arkadaşlarınız da sürekli olarak sadece ev cüppeleriyle donatıldıklarından, sınıfa ‘demircilik kıyafetleri’ veya ‘gerçek bir tarihçi üniforması’ ile sallanmak saçma görünüyor. Karakterinizin uzun saçları olduğundan bahsetmiyorum bile, giydiğiniz herhangi bir boyunluktan geçecek.
Savaş, belki de Hogwarts Legacy’nin en çok parladığı yerdir. Aynı anda yalnızca dört büyü donatabilmek (yetenek puanlarıyla satın aldıktan sonra, bir menüye girmek zorunda kalmadan toplam 16 büyü ‘kümesi’ arasında gezinebilmenize rağmen), konsol geliştirme tarafından teşvik edilen sinir bozucu bir sınırlamadır. , Şüpheleniyorum, ancak hangi büyülerin hangi tuşlara atandığına alıştığınızda, bazı şık kombolar yapabilir ve bir dövüş oyunundaymışsınız gibi düşmanlarla hokkabazlık yapabilirsiniz.
Her biri kendi zayıflığına sahip çeşitli düşmanlarla karşılaşacaksınız ve büyüler renklerle kodlandığından – kontrol için sarı, güç için mor, hasar için kırmızı ve affedilemez lanetler için yeşil – meydan okuma için en iyi büyüleri bilmek kolaydır elde. Özellikle bazı düşmanlar sadece etraflarında renkli bir güç alanıyla gösterilen belirli bir büyü türü tarafından hasar görebilirler. Yakın ve kişisel olmak yerine Arkham tarzı uzaktan dövüş gibi çok akıcı.
Büyülerinizin yanı sıra, savaşta kullanabileceğiniz öğeleriniz de var – özellikle İksirler ve Bitki Bilimi derslerinde öğrendiğiniz iksirler ve bitkiler. Bazıları için tamamen şaşırtıcı Bunun nedeni, demlenmeleri veya büyümeleri için değişken bir süre beklemeniz gerektiğidir. Basit bir sağlık iksiri için sadece 15 saniye, ancak bunları birer birer yapmanız gerektiğinden, hepsi bir araya gelerek tam bir yeniden stoklamayı dayanılmaz derecede yavaş hale getiriyor. Bu tek oyunculu RPG’ye çılgınca gereksiz, oynaması ücretsiz bir mobil oyun tamircisi gibi geliyor.
Dövüşe ara vermeye ihtiyacınız olduğunda, Summoner’s Court maçlarına – curling benzeri ama Accio büyüsüne sahip bir mini oyun – katılabilir veya süpürgenizle zamana karşı yarışları yenebilirsiniz. Ve Hogwarts Legacy’de Quidditch olmasa da – stadyum var olduğu ve karakterler sık sık atıfta bulunduğu için burada DLC’nin belirgin bir kokusu var – yapılacak çok sayıda uçuş var. Ayrıca bir yuvaya gidebilir ve onları besleyip beslediğiniz sürece yükseltmeler için üretim kaynakları sağlayan İhtiyaç Odasında vivaryumunuz için birçok canavardan birini yakalayabilir veya odayı bolca dekorasyonla özelleştirmek için zaman harcayabilirsiniz. toplama sandıkları aracılığıyla alınır. Veya birçok büyünüzden biriyle çözmeniz gereken bulmacalar olan Merlin Denemelerine katılabilirsiniz. Gwent (The Witcher 3) veya Genius Invokation (Genshin Impact) gibi bir oyun içi kart oyunu, özellikle de Exploding Snap veya Gobstones’un irfan içindeki varlığı göz önüne alındığında, burada büyük bir eksiklik gibi geliyor, ancak haritayı işaretlemenin ötesinde yapılacak çok şey var. simgeler.
Performans açısından, arzulanan çok az şey var. Grafikleri ultra olarak ayarlanmış bir 3080’de oynuyorum ve daha sessiz bölgelerde 80 fps’ye ulaştığımı görebilirken, Hogwarts’ın yoğun bir bölümünde dolaşırken veya Hogsmeade’de dükkân mağaza dolaşırken 40 fps’ye düşebiliyor. Özellikle korkunç bir olay, tüm zamanımı 20 fps’nin altında geçirdiğim, ancak ayrıldıktan sonra kendi kendine düzeldiği Owlery’deydi. Oynanamaz değil ve ışın izleme olmadan bile oyun oldukça güzel görünüyor, ancak iyileştirme için yer var.
Hogwarts Legacy kısıtlı başlar, ancak ilerledikçe daha da açılır. Ekipman ve envanter sistemi Destiny 2’ye çok benzerken, Hogwarts’ın etrafındaki dünya oldukça Fable-esque hissi veriyor. Bu arada, diğer karakterlerle etkileşim ve haritadaki şeyleri işaretleme, Assassin’s Creed Valhalla’da olduğu gibi çalışıyor. Bunların hepsi harika oyunlar ve Hogwarts Legacy, onlardan beşik alarak, yetenekli bir açık dünya RPG sunmak için güvenli bir yol aldı. Ancak daha orijinal bir şey olmadan, kendi kimliğini geliştirmek için mücadele eder. Bu, özellikle mevcut bir Potter hayranı olmayan herkes için rahatsız edici olacaktır.
Harry Potter serisinin yaratıcısı JK Rowling, son yıllarda sosyal medyada bir takım transfobik açıklamalarda bulundu. Warner Bros., Harry Potter’a dayalı oyunlar yapma lisansına sahiptir. Bu anlaşmanın ayrıntıları kamuya açıklanmasa ve WB Games, “JK Rowling’in oyunun yaratılmasına doğrudan dahil olmadığını” söylese de, Harry Potter IP’nin yaratıcısı ve sahibi olarak, büyük ihtimalle JK Rowling kazanacak. satışlarından elde edilen telif hakları. Transseksüel eşitliği hakkında daha fazla bilgi edinmek veya destek vermek istiyorsanız, göz atmanızı tavsiye ettiğimiz iki önemli hayır kurumu: Ulusal Transseksüel Eşitliği Merkezi ABD’de ve deniz kızları İngiltere’de.
Hogwarts Mirası incelemesi
İçerik açısından zengin ve yetkin, biraz ilhamsız olsalar da Potter hayranları, Hogwarts Legacy’nin evrenini sadık bir şekilde yeniden yaratmasının keyfini çıkaracak, ancak açık dünya RPG türüne çok az yenilik getiriyor.