2023’te çıkacak düzinelerce yüksek profilli video oyunu yeniden yapımı, yeniden düzenlemesi ve yeniden görüntülemesinden herhangi biri için heyecanlı mısınız? Belki yeniden yapımın uzuvları patlatan aksiyonunun tadını çıkaran sıkı bir Dead Space hayranısınız veya Capcom’un RE4 ile serinin en iyi girişlerinden birinde nasıl geliştiğini görmek için çaresiz bir Resident Evil meraklısısınız.
Ancak yeni nesil oyuncular için eski bir favorinin yeniden canlandırıldığını görmek her zaman güzel olsa da, oyun endüstrisinin yeniden canlandırma takıntısı büyük ölçüde tanımsal karışıklığa yol açtı. Yeniden düzenleme, yeniden yapım ve yeniden canlandırma söz konusu olduğunda bazılarımız tam olarak ne hakkında konuştuğumuzu biliyor olabilir, ancak herkesin aynı sayfada olmadığını söylemek doğru olur. Teknolojinin istikrarlı ilerlemesi ve üst uçtaki video oyunu bütçelerinin balonlaşması sayesinde, bir zamanlar basit olan bu terimler, artık kimsenin ne anlama geldiğini tam olarak anlayamadığı bir noktaya “gelişti”.
Bu terimlerin video oyunlarına özgü olmadığına dikkat etmek önemlidir – bunlar, diğer ortamlardaki sanatçılar tarafından hazırlanmış ödünç sözcüklerdir. “Yeniden yapım” terimi ilk olarak, stüdyoların kolay bir maaş günü için benzer bir senaryoyu güncellenmiş teknolojiyle düzenli olarak yeniden çektiği erken dönem film endüstrisinde ortaya çıktı. Alfred Hitchcock’un The Man Who Knew Too Much’tan Yasujiro Ozu’nun Floating Weeds’ine kadar bazı yönetmenler kendi filmlerini bile yeniden yaptılar. Benzer şekilde, “remaster”, ses mühendislerinin eski bir kaydı öncekinden farklı bir ses haline getirmek için ses yüksekliğini ve sıkıştırmayı etkileyen EQ araçlarını kullandığı kayıtlı müzik dünyasından gelir.
Video oyunu yeniden yapımı kavramı, beklediğinizden çok daha eskilere dayanır. Atari oyunlarının bağlantı noktaları ve ev donanımına dönüştürülmesi, bir tür proto-remake olarak kabul edilebilir. Sierra, orijinal 1986 Space Quest’i yalnızca beş yıl sonra 1991’de, 256 renk desteği gibi önemli teknik iyileştirmeler elde etmek için geliştirilmiş bir oyun motoru kullanarak yeniden yaptı. Disketler çağı yerini CD-ROM’lara bırakırken, oyunlar yeniden düzenlendi ve benzer teknolojik gelişmelerden yararlanmak için, remikslenmiş müzik, iyileştirilmiş grafikler ve benzerleriyle yeniden piyasaya sürüldü.
Yıllar geçtikçe, bu terimler için iki statik tanım ortaya çıktı: yeniden düzenleme, bir oyunun mevcut varlıklarını nihai olarak orijinal ürüne sadık kalacak şekilde iyileştiren veya yeniden işleyen bir versiyonudur. Yeniden yapım, eskinin iskeleti üzerine inşa edilmiş, ancak modern standartlar veya zevkler için güncellenmiş yeni bir versiyondur. Nihayetinde, remaster’lar sınırlamalara saygı duyar; yeniden yapımlar bunların üstesinden gelmeye çalışır. Ancak, bu çizgi her zaman olmasını istediğimiz kadar net değildir.
İlk çıkışından bu yana geçen yaklaşık on yılda hem “yeniden düzenleme” hem de “yeniden yapım” alan birkaç oyundan biri olan The Last of Us Part 1’i düşünün. 2014 remaster’ı zaten harika görünen bir oyun için sadece yeni bir boya işi olsa da, bu yılki remake, karakter modellerinden ışıklandırmaya kadar görsellerini tamamen elden geçirdi. Bununla birlikte, temel erişilebilirlik seçenekleri, geliştirilmiş yakın dövüş ve daha gelişmiş yapay zeka gibi yeni özellikler eklese de, genel paket, bir “yeniden yapımın” ne olabileceğine dair modern sınırlar açısından nihayetinde muhafazakar.
The Last Of Us Part 1 gibi müze parçalarını modern izleyicilerle bağlantı kurmak için biraz daha yardıma ihtiyaç duyan eski oyunlarla karşılaştırdığınızda bu gerilim daha belirgin hale geliyor. 2019’daki Resident Evil 2, açık ara son yılların en çok beğenilen yeniden yapımlarından biri, ancak omuz üstü kamerası ve itici hızı, PS1 orijinalinin klasik hayatta kalma-korku oyunuyla o kadar az ortak noktaya sahip ki, bunu yapmak zor. nereden başlayacağını bile biliyor. Daha sadık bir RE2 projesinin nasıl görünebileceğini görmek için tek yapmanız gereken, aynı derecede sevilen Resident Evil 1 versiyonunun tank kontrollerine ve sabit kamera açılarına bakmak.
Öte yandan, geliştiriciler bu klasik oyunlara çok sadık kalma riskiyle karşı karşıya kalabilir. Örneğin, Bluepoint’in Demon’s Souls yeniden yapımı, güzel ortamları için övgü topladı, ancak daha sonraki Souls oyunlarının daha akıcı savaş sistemlerine alışmış olan bazı oyuncular, orijinali rahatlık için biraz fazla sert buldu. Ve eleştirmenler yeniden yapımın estetiğini övse bile, bazıları düşmanın yeniden tasarımlarının orijinalinden çok uzaklaştığını hissetti. Nostalji ile oynadığınızda, görünüşe göre herkesi memnun edemezsiniz.
Sonra en kafa karıştırıcı olan Dead Space var: sevilen bir oyunun yeniden yapımı ve aynı zamanda on yılın büyük bir bölümünde uykuda olan bir franchise’ın fiilen yeniden canlandırılması işlevi görüyor. Bu terimler, oyunun 2023 sürümüne giden yolda o kadar kafa karıştırıcı hale geldi ki, belki de en iyisi bundan tamamen kaçınmaktı. Bununla birlikte, ünlü bir franchise’ı bir yeniden yapımla yeniden başlatmaya karar verdiğinizde bunun bir risk olduğunu iddia edebilirsiniz. (Ne demek istediğimi anladınız mı?) Oyunun başarısı göz önüne alındığında, çoğu tüketicinin kafa karışıklığını atlatmayı başardığını söylemek doğru olur.
Şahsen, tüm bu kafa karışıklığının kökeninin “yeniden yapım” teriminin belirsizliğinden kaynaklandığını iddia ediyorum. Kelimenin çizdiği belirsiz sınırlar, bir Bluepoint’in dikkatli bir şekilde restore edilmesinden bir Capcom’un temelden sökülmesine kadar çok geniştir. Daha spesifik terimler benimsemek, bir oyun satın aldığımızda tam olarak ne elde ettiğimizi anlamamıza yardımcı olabilir. Myst geliştiricisi Cyan kısa bir süre önce klasik Riven’ın “modern bir yeniden yapımını” duyurduğunda, bu, orijinali zaten oynamış olan insanlar için tam olarak ne anlama geliyor? Bekleyip görmemiz bekleniyor.
Belki de sadık yeniden düzenlemeler “yeniden inşalar” veya belki de “restorasyonlar” olarak adlandırılabilir. Benim bakış açımdan, daha iddialı yeniden yapımların birçoğunun geçmişe bakıldığında “yeniden tasavvur” olarak adlandırılması gerektiğini düşünüyorum. Yeni mekanikler eklediğinizde, seviye tasarımında görsel olmayan değişiklikler yaptığınızda veya bir oyunun oynanma şeklini tamamen yeniden yazdığınızda, gerçekten bir oyunu yeniden mi yapıyorsunuz? Yoksa tamamen yeni bir versiyonunu mu yapıyorsunuz? “Yeniden tasavvur etmek” gibi mevcut terimler bu niyeti duyurur.
Nostalji satmaya devam ettiği sürece, Steam raflarında ve diğer dijital vitrinlerde sonsuz yeniden yapımlar olmaya devam edecek – en başta iyi olmayan oyunlardan bazıları. Ve her biri paranıza ve zamanınıza değmese de, daha spesifik terimlerin (sonuçları ne olursa olsun) benimsenmesi, oyuncuların tanıdık oyunlar yığınını çok daha hızlı taramasına yardımcı olur.
Burada tartışılan ürünler editörlerimiz tarafından bağımsız olarak seçilmiştir. Sitemizde öne çıkan herhangi bir şeyi satın alırsanız, GameSpot gelirden pay alabilir.