güdüler Ölü Uzay yeniden yapımı her yönden mükemmel bir şekilde kokuşmuş ve kanlı korku oyunu katliamını ele alışı, en başından itibaren önde ve merkezde. Yine de, USG Ishimura’nın kana bulanmış duvarları, yenilenmiş bir devam filmi için sahneyi hazırlarken, bir Dead Space ön filmi oynamak ve atasözü hayranlara çarpmadan önce maden gemisini keşfetmek için can atıyorum.
Şimdinin bir Dead Space ön bölümü için neden mükemmel bir zaman olduğuna dalmadan önce, EA’nın 2009’daki spin-off’unu kabul etmek doğru olur. Haklara göre, Dead Space: Extraction orijinalin öncüsüdür ve bize hareket kontrollü bir bakış sunar Isaac Clarke’ın işteki gerçekten kötü gününden önceki olaylarda. Aynısı animasyon filmi Dead Space: Downfall için de geçerli, ancak Motive’in artık rafine mekaniklerini ve çarpıcı görsellerini kullanarak yeni bir perspektiften bir başlangıç sunma şansı var.
Yine, önceki Dead Space ön filmlerinde doğası gereği yanlış olan hiçbir şey yok, ancak bir korku hayranı olarak diziden istediğim şey onlar değil. Elbette, gizemli işaretçiyi geri almak için Aegis VII’ye giden arka plan yolculuğu, Ridley Scott’ın Alien’ındaki ilk perdeye çok benziyor ve daha sonra benzer bir şekilde kıyamet kopuyor. Hala bu etkinin devam etmesini istiyorum, ancak Motive, oyunun göğüs patlatma sahnesine eşdeğer bir hale gelmesiyle çok daha fazlasını yapabilirdi.
Doğal olarak, Dead Space yeniden yapımı, kaputun altında işlevsel olarak farklıdır ve yeni soyma sistemi, kanlı parıltıya madde katar. Tamirci, orijinal oyunun mükemmel vücut korkusunu tamamen yükseltiyor, ancak hayatta kalma savaşının kaosu sırasında ne kadar grotesk olduğunu takdir etmek zor. Oyuncunun hayatı önce Ishimura’nın bozulmamış bir versiyonunda deneyimlemesine izin vermek, yarının en iyi korku oyunlarını etkileyen ikonik bir kışkırtıcı olay için mükemmel bir yapı oluşturmaya yardımcı olabilir.
Ishimura, kanla ıslanmış duvarları olmasa bile, bilimkurgu kapitalist bir cehennem çukurudur ve kan eklemek, yalnızca herhangi bir rahatlık veya güvenlik duygusunu uzaklaştırmaya hizmet eder. Bir Dead Space prequel’de her ikisini de kolaylaştırmak kuşkusuz zor bir iştir, ancak Bioshock Infinite’in “Burial at Sea” rahatsız edici bir oyun dünyasından yüzey seviyesindeki korkuyu ortadan kaldırabileceğinizi kanıtlıyor. DLC’nin, nihai çevresel U dönüşüne nihayetinde renk katan bir hava olan Rapture’ı ele geçirmesinde hayat neredeyse fazla normal geliyor.
Zarar görmemiş bir USG Ishimura’dan tam olarak istediğim şey bu – endişe verici imalar olsa da normal bir iş yeri gibi hissettiren işleyen bir gemi. Çalışma lambaları? Kontrol etmek. Yaşayan iş arkadaşları mı? Kontrol etmek. Dead Space, oyunculara “güvenli” alanlarda yaşarken bile nadiren nefes alma şansı verir. Bununla birlikte, Motive, yukarıda bahsedilen Alien’dan ilham alan olaya bir prequel’de hak ettiği yumruğu verecekse, başlangıçta yanlış bir güvenlik duygusu sağlamak için işleri yavaşlatmak ürkütücü bir katalizör görevi görür.
EA’nın Frostbite Motoru görsel olarak lezzetli olsa bile, manzaranın “keyfini çıkarmak” için yavaşlamak herkesin zevkine uygun olmayacaktır. Oynanışın bir Dead Space prequel’inde uzaktan arka planda kalması gerektiğini düşünmesem de, oyuncuları yavaşlatmak onlara Motive’in ayrıntılara gösterdiği titiz dikkati takdir etmek ve gerilim oluşturmak için bir bahane sağlayacaktır. Göz ucuyla bir şeye sessizce göz atmak kadar ürkütücü bir şey yoktur ve oyuncuda bu şüphe ve korku duygusunu yaratmak, olayların kendi korkunç gidişatını desteklemekten başka bir işe yaramaz.
Dead Space’in kendi John Hurt’ına ihtiyacı olduğunu söylemiyorum ya da aynı şok edici kurulumu istediğimi ima etmiyorum. Bunun yerine, Ridley Scott’ın sahnesinin neden bir izlenim bıraktığını anlayan bir şey görmek istiyorum, çünkü bu, vücut boşlukları yaratan ürkütücü küçük kuklalarla ilgili olduğu kadar bağlamla da ilgili. Basitçe söylemek gerekirse, kahramanımın meslektaşlarının şirketinde güvende ve sağlam olduğunu hissetmek istiyorum, sadece kaçınılmaz olarak çaresizce izlemek için yukarıda belirtilen soyma tamircisi ekrandaki arkadaşların etini parçalayıp, onların hatalı biçimlendirilmiş vücutlarını anlaşılmaz bir şeye yeniden şekillendiriyor.
Bir Dead Space prequel’de hangi belirli karakterleri görmek istediğimi araştırmayacağım, ancak yürek burkan bir şekilde aşık olabileceğimiz mavi yakalı işçilerden oluşan bir grup vermek, yukarıdaki hedefleri gerçekleştirmeye yardımcı olacaktır. Bir tür Star Wars: Rogue One tarzında, kimsenin Ishinmura’nın salgınından sağ kurtulması gerektiğini/hayatta kalması gerektiğini düşünmüyorum, ama kendimi her çaresiz ekip arkadaşını zorunlu son kıza kadar yumurtlarken bulmak istiyorum, sadece umudun yavaş yavaş elimden alınması için eti ve kemiği mutasyona uğratarak.
Yukarıdakiler için görsel bir yardıma ihtiyacınız varsa, Dead Space 2’den başkasına bakmamalısınız. Visceral Games’in orijinal devam filmi, açılış perdesinde bir refakatçi olma ihtimaliyle bizimle dalga geçiyor, ancak bizi yalnızca dokunaçlarının kopuşunu izlemeye zorlamak için. bir zamanlar dost alın. Bir prequel’de bu tür bir teslimatı taklit etmek, Motive’in soyma sistemi sayesinde çok daha fazla vurur ve bize üzerinde eğilmemiz için mahkum bir oyuncu kadrosu vermek, onu daha da yürek burkan hale getirir.
Tabii ki, yukarıdakileri bir sonraki bölüme uygulayabilirsiniz ve yeniden yapımın bestecisi, EA’nın Dead Space 4’e “ileri atlaması” gerektiğini söylüyor. seri, korkunç anlatısını, vücut korkularını ve dünya inşasını yepyeni bir tuval üzerine boyama şansı.