DualSense Edge incelemesi: lüks PS5 denetleyicisinin bir maliyeti var

PS5 denetleyicileri hakkında kirli bir sır var: Üçüncü taraf denetleyici ne kadar harika olursa olsun, Sony tarafından geliştirilen denetleyici her zaman sınıfının en iyisi olacaktır. Bunun nedeni şirketin PowerA, Victrix veya Scuf’tan daha iyi donanım üretmesi değil; Bunun nedeni, Sony’nin DualSense’in imza niteliğindeki özelliklerinin patentlerine sahip olmasıdır. Başka bir denetleyici ne kadar yenilikçi olursa olsun, resmi bir Sony oyun kumandasında yalnızca dokunsal geri bildirim ve uyarlanabilir tetikleyiciler alırsınız.

Bu, yeni DualSense Edge’i doğal – ve belki de haksız – bir avantaja sokar. Kağıt üzerinde, Sony’nin yeni “profesyonel” denetleyicisi, onu yumruklayan birçok rakibinden daha kusurlu. Pahalıdır, pil ömrü kısadır ve sınırlı sayıda değiştirilebilir parçayla birlikte gelir. Tüm bu noktalarda, örneğin Victrix’in mükemmel Pro BFG’sine kıyasla sönük kalıyor. Yine de, PS5 kontrol cihazınızın bir PS5 kontrol cihazı gibi çalışmasını istiyorsanız, varsayılan olarak benzersizdir.

Bu konuda bazı karışık hislerim olsa da DualSense Edge, PlayStation hayranlarına PS5’in lansmanından bu yana eksik olduğu bir şeyi sunuyor. Bu, üzerinde oynaması eğlenceli olan ve bir oyun kumandasında kullandığım en iyi geri düğmelerinden bazılarını içeren sağlam bir kumanda. Muhtemelen standart DualSense’imin yerini alacak kadar kullanışlı çan ve ıslık çalıyor, ancak fiyat etiketi, PS5’in normal denetleyicisinin zaten kendi başına en iyi oyun kumandalarından biri olduğu düşünüldüğünde onu zor satıyor.

Yapı kalitesi

İlk bakışta DualSense Edge, normal bir DualSense ile neredeyse aynı görünüyor… ve bu iyi bir şey. Sony’nin standart PS5 denetleyicisi “bozuk değilse tamir etmeyin” tasarımına sahiptir ve Edge bu cihazı alır. Estetik fark açısından, D-pad’i ve yüz düğmelerini beyazdan siyaha değiştirir. Dokunmatik yüzey burada siyah dokulu bir yüzeyle hafif bir makyaj alıyor. Ön taraftaki tek büyük fark, her bir joystick’in altına dikkat çekmeyecek şekilde yerleştirilmiş iki işlev düğmesinin dahil edilmesidir.

Arka taraf bazı ekstra değişiklikler getiriyor, ancak Edge onu karıştırmamaya dikkat ediyor. Takılabilir arka düğmeler için iki manyetik yuva, bir dizi tetik kilidi ve ön yüz plakasını çıkarmak için kullanılan küçük bir serbest bırakma düğmesi vardır. Edge’in görünümünü basit tutmasını takdir ediyorum. Özelliklerle dolu profesyonel bir denetleyiciyle, aşırı tasarım yapma ve göze batan bir durum yaratma eğilimi olabilir. Bunun yerine, Edge, pek çok şaşkın bakışı tetiklemeden, hiç kullanmamış birine verebileceğim bir şey gibi geliyor.

Edge, tüm ataşmanlarını düzgün bir şekilde tutan siyah beyaz bir taşıma çantasıyla birlikte gelir. Ağ kese kablolu bir kablo barındırırken alt bölmede ekstra oyun çubukları ve geri düğmeleri için yuvalar bulunur. Ekstra hoş bir dokunuş olarak, kılıfın içinde, tarandığında kullanıcıları bir SSS sayfasına götüren ve dijital bir kılavuz görevi gören bir QR kodu bulunur. Bu ambalaj, 200 $’lık bir kontrolör için olmazsa olmaz olan güvenli ve kolay bir şekilde taşınmasını sağlar.

Buradaki genel yapı kalitesi hakkında beni etkileyen çok şey var, ancak önemli bir uyarı var: pil ömrü. DualSense Edge, testlerimize göre pil söz konusu olduğunda standart DualSense ile karşılaştırıldığında sönük kalıyor. Tek bir şarjla yaklaşık altı saat harcadık, bu da DualSense’imin dayanma süresinden birkaç saat daha az. Ekstra avantajlarının biraz güç gerektirebileceğini anlasam da, “profesyonel” olması gereken bir modelde bu kadar dikkate değer bir düşüşü sindirmek zor.

Doğru, çoğu insan altı saatten fazla aralıksız oyun oynamaz ve uzun bir kablo, şarja ihtiyaç duyduğunda koltuktan oynamayı kolaylaştırır. Yine de kullanıcılar, konsolla birlikte gelen fiyatın iki katından fazla olan bir teknoloji parçasıyla takas yapmamalıdır. DualSense Edge, her yönden bir adım önde gibi hissettirmeli ve bu, özellikle hissetmediği önemli alanlardan biri.

Çanlar ve ıslıklar

Buradaki ana cazibe, DualSense Edge’in sağladığı ekstra kişiselleştirme düzeyidir. Ayarlarını değiştirmeyi sevenler için burada deneyecek çok şey var. Örneğin, bir dizi kilitle her bir tetiğe ne kadar basılması gerektiğini değiştirebilirim. Her tetikleyicinin, Xbox Elite Series 2’ye çok benzeyen üç ayarı vardır ve ben şimdiden bunlardan bazılarını iyi bir şekilde kullandım. Forspoken’da, orta ayara geçmenin, tekrarlanan tam basışlardan sonra yorucu olabilen büyülü büyüler yapmayı çok daha kolay hale getirdiğini gördüm.

En çok Sony’nin buradaki geri düğmelerine yaklaşımına hayran kaldım. Paket iki takım geri düğmesiyle birlikte gelir: kollar ve yarım kubbeler. Her ikisi de manyetik yuvalar aracılığıyla denetleyiciye kolayca girip çıkar ve bu da kurulumlarını kolaylaştırır. Daha da etkileyici olanı, tek yapmam gereken onları çıkarmak için çekmek olmasına rağmen, kazara düşme tehlikesiyle karşı karşıya olduklarını asla hissetmiyorum. Her iki geri düğmesi tasarımı da göze çarpmıyor ve mükemmel bir şekilde yerleştirilmiş gibi hissettiriyor – bu, birçok denetleyicinin başarmakta zorlandığı bir şey – ama ben özellikle yarım kubbe düğmelerinden etkilendim. Orta parmaklarımın altına mükemmel bir şekilde oturuyorlar ve yumuşak, tatmin edici bir tıklamayla bastırıyorlar. Kullanmadığım zamanlarda bile parmaklarım için doğal bir dinlenme yeri görevi görüyorlar. Manivelaların kullanımı bir o kadar doğal hissettiriyor, ancak bu tarz geri düğmesinin ileride Sony denetleyicileri için standart hale gelmesini çok isterim.

Özelleştirme potansiyeli oradan biraz eksik kalıyor. Dahil edilen diğer parçalar, denetleyiciyle birlikte gelen iki standart parçanın yerini alabilen dört kubbeli kumanda kolu başlığıdır. Aralarındaki yükseklik farkı çok belirgin olmasa da, her birinin “yüksek” ve “düşük” versiyonu vardır. Joystick kapakları öylece yerinden çıkmadığı için bunları takmak da ilk başta biraz zor olabilir. Bunları değiştirmek için, ön yüz plakasını çıkarmak üzere denetleyicinin arkasındaki bir “serbest bırakma” düğmesini kaydırmanız gerekir. Çivileriniz yoksa, bu biraz acı vericidir. Hala biraz kurcalamadan doğru anlayamıyorum.

Ön yüz kapatıldıktan sonra, çubuk modülünü serbest bırakmak için metal bir teraziyi kaldırmanız gerekir, böylece bir kapağı açıp kapatabilirsiniz. Bunu yapmak, denetleyicinin PS5 ile bağlantısını keser, bu nedenle, örneğin Call of Duty karşılaşmasının ortasında farklı bir çubuk yüksekliği denemek istiyorsanız, oyunda bunu doğal olarak çıkarmak biraz acı vericidir. Alıştım ve hızlı bir şekilde bir çubuğu değiştirebilirim, ancak kullandığım diğer benzer denetleyicilerden biraz daha fazla güçlük çekiyorum.

Etrafta oturduğum diğer denetleyicilere baktığımda eksik hissettiren donanım özelleştirme açısından oynayabileceğiniz her şey bu kadar. Örneğin, Edge’de yalnızca iki geri düğmesi bulunurken, Elite Series 2 gibi denetleyicilerde dört tane bulunur. Pro BFG, iki adet daha az joystick kapağıyla birlikte gelir, ancak çok daha uzun bir “keskin nişancı çubuğu” ve bana çok fazla karıştır ve eşleştir potansiyeli sağlayan bir dizi altıgen çubuk kapısı içerir. Burada, iki ekstra düğmeyi eşleme ve çubuk düzenimde daha ince bir değişiklik yapma seçeneğine sahibim. Şahsen, DualSense ile birlikte gelen ve test ettikten sonra değiştirme isteği duymadığım standart kapakları tercih ediyorum, ancak herkesin kilometresi orada değişecektir.

Oyunculara daha fazla yetki vermek için oluşturulmuş üst düzey bir denetleyici fikriyle çelişen DualSense tasarımıyla Sony’nin biraz fazla değerli olduğunu düşünmeden edemiyorum. Örneğin, bu fiyat aralığındaki birkaç oyun kumandası, değiştirilebilen ve çıkarılabilen farklı D-pad stilleriyle birlikte gelir. Pro BFG, standart bir D-pad, sekiz yönlü ve hatta kendi özgün tasarımı içerir. Sony, dört yönlü yüz düğmesi düzenine bağlı kaldığı için burada durum böyle değil. Bunun pratik bir nedeni olup olmadığını veya Sony’nin DualSense’in estetiği konusunda biraz fazla korumacı olup olmadığını merak ediyorum.

Bunların hepsi bir nitpick gibi gelebilir, ancak bir kez daha Nintendo Switch Lite fiyatına satılan bir kontrol cihazından bahsediyoruz. Beklentilerim yüksek gibi görünüyorsa, bunun gibi bir ürün için çıtanın yüksek olmasıdır. Bunun gibi bir şeyin cazibesinin bir parçası olan ön uçta oynayacak çok fazla şeyim olduğunu düşünmüyorum. Mükemmel geri düğmeleri, bunu kendilerine güvenenler için değerli bir yatırım haline getiriyor, ancak çoğu oyuncunun zaten birinci sınıf hissi veren DualSense’e bağlı kalabileceğini ve çok fazla şey kaçırmayacağını düşünüyorum.

Arka uç özelleştirme

Dahil edilen parçalar beni biraz hayal kırıklığına uğratsa da, DualSense Edge, arka uç özelleştirmesi söz konusu olduğunda parlıyor. Birini PS5 ile eşleştirirken, konsol aracılığıyla bir dizi işlevi değiştirebileceksiniz. Bu, gerçekten böyle bir şeye ihtiyaç duyan türden kullanıcılara gerçekten hitap edecek türden üst düzey ince ayarlar olan tetik ve çubuk ölü bölgesiyle uğraşmak kadar spesifik hale gelir.

Yine de en iyi özelliği, düğme profilleri biçiminde gelir. Kullanıcılar, ayarlar menüsü aracılığıyla kontrol cihazlarındaki her bir düğmeyi değiştirebilir ve bunu bir profile kaydedebilir. Farklı geri düğmesi eşlemelerine sahip birkaç profil oluşturmak ister misiniz? İstediğiniz kadar oluşturun. Yüz düğmelerinizi tetiklerinize ve tamponlarınıza atmak ister misiniz? Garip, ama devam et! Örneğin oyun oynarken L3’ü bir geri düğmesine atadım. Tek Parça Macera bu yüzden oyunun otomatik çalıştırma işlevini değiştirmek için bir çubuğa basmam gerekmedi. Harita oluşturulduktan sonra, oyuncular gamepad üzerinde bir işlev düğmesini basılı tutarak ve bir yüz düğmesine basarak sorunsuz bir şekilde tetiklenebilen dört adede kadar profil depolayabilir.

İşte her şeyin pratikte ne kadar pürüzsüz olduğuna dair bir örnek. Forspoken oynarken iki ayrı profil oluşturdum. Biri, her geri düğmesine bir tampon eşleyen savaş düzenimdi. L1 ve R1, oyunda Frey’in radyal büyü menüsünü açar, bu genellikle zahmetlidir, ancak yarım kubbelerde çok daha doğal hissettirir. Yine de, bunun yerine parkur ve eşya alma düğmelerini arkaya eşleyen, keşif odaklı başka bir profil oluşturdum. Bu, sopa hareketlerime odaklanarak daha özgürce koşmamı sağlardı. Keşif sırasında bir grup düşmanla karşılaştığımda, anında saldırı düzenime geçmek için işleve ve daireye basıyorum. İşim bittiğinde, geri dönmek için kolayca function ve X tuşlarına basıyorum.

Kusurlarına rağmen DualSense Edge’de nihayetinde beni kazanan şey bu kontrol seviyesi. İyi bir profesyonel denetleyici, tamamen oyunculara esneklik sunmakla ilgilidir ve anında profiller arasında geçiş yaptığımda tam olarak bunu hissediyorum. Daha fazla düğme ve parçayla uğraşmak istesem de, gerçek şu ki temel DualSense tasarımı şimdiden sınıfının en iyisi; Yapabilsem bile bu konuda değiştirmek isteyeceğim pek bir şey yok. Geri düğmeleri ve profiller, belirli oyunlardaki deneyimimi önemli ölçüde geliştirmek için yeterli.

Bu duygu kesinlikle bir lüks ve 200 doları tamamen haklı çıkarmak zor. Edge, 50 $ daha ucuza satılırsa, PS5’ini haftalık olarak kullanan herkes için akıllıca bir satın alma olurdu. Pil ömründe bir gerileme söz konusu olduğunda ve ön uç özelleştirmesi, daha ucuz, daha yenilikçi üçüncü taraf modelleri tarafından geride bırakıldığında, genel olarak tavsiye etmek zordur.

Tüm bu eleştirilerden sonra bile ilk düşünceme geri dönüyorum: bu denetleyicilerin hiçbirinde uyarlanabilir tetikleyiciler veya dokunsal geri bildirim alamazsınız. bu Çift Algı Kenarı bazı açılardan tek profesyonel PS5 denetleyicisidir. Fiyatına değmezse, muhtemelen size göre değildir. Ancak PS5’te bir Elite Series 2 eşdeğeri için can atıyorsanız, bu, kayıp özellikleri niş geliştirmelerle telafi etmeye zorlanan üçüncü taraf oyun kumandalarının arasında tartışmasız duruyor.

Gelen kutunuz için derlenmiş ve özetlenmiş, bugünün teknoloji haberleri

Gelen kutunu kontrol et!

Devam etmek için lütfen geçerli bir e-posta adresi girin.

Bu e-posta adresi şu anda dosyada. Bülten almıyorsanız, lütfen spam klasörünüzü kontrol edin.

Üzgünüz, abonelik sırasında bir hata oluştu. Lütfen daha sonra tekrar deneyiniz.