Microsoft’un yakın zamanda yaptığı işten çıkarma duyurularının ardından, karara ayıltıcı bağlam eklendi. Sadece Microsoft değil. Google, işgücünün %6’sını (veya yaklaşık 12.000), Amazon’u 18.000’i (veya %1,2) işten çıkarıyor ve hatta Vox gibi medya şirketleri bile olumsuz gerilemelerle karşı karşıya kalıyor (%7 veya yaklaşık 130 çalışan).
Bunların hiçbirinin işini kaybeden birini daha iyi hissettirmesi gerekmiyor. Aksine 6 ayını, 20 yılını bir şirkete adamak ve pembe not almak, akıl almaz derecede acı verici bir deneyimdir. İnsanlar korkuyor ve hayat belirsiz geliyor. Daha yüksek olanlar bununla daha kolay zaman geçirirken, giriş seviyesi insanlar daha kötü olacak.
Ancak teknoloji işi (ve bunun gibi siteler de dahil olmak üzere medya işletmeleri), devam eden enflasyon, yaklaşan olası bir durgunluk ve daha salgın öncesi pazar taleplerine dönüş nedeniyle önemli gerilemelerle karşı karşıya.
Tüm bu bağlamı oluşturdum çünkü sürekli şuna benzer başlıklar görüyorum: “Microsoft CEO’su İşten Çıkarmalardan Hemen Önce Yüzde 10’luk Maaş Artışının Keyfini Çıkardı” ve “Bu Can Sıkıyor: Microsoft, 10.000 Çalışanı İşten Çıkarmadan Önce Bir Acı Konserine Ev Sahipliği Yapıyor.”
Makaleyi okumadan bile çıkarım açık: Microsoft, bu işlerden bazılarını kurtarmak için kullanılabilecek parayı aptalca boşa harcıyor. Ve sonra hepimiz Microsoft’a parmak sallıyoruz ve aslında dünyayı iyileştirmek için hiçbir şey yapmadan kendimizi daha iyi hissediyoruz.
Tebrikler.
Ancak gerçek şu ki Microsoft, insanları karşılayamadığı için işten çıkarmadı. Google, Apple, Amazon ve Meta gibi Microsoft da nakit içinde yüzüyor. Microsoft’un üç aylık kazançları bu hafta beklenenden daha kötü gelebilir, ancak bu işten çıkarmalar, insanları tutmaya gücü yetmemekle ilgili değil. Bunun yerine, yön değiştirmekle ilgili.
Örneğin, son raporlar Microsoft’un artırılmış gerçeklik (AR) ve HoloLens’i azalttığını söylüyor. İyi bir yığın, ABD Ordusu projesinin finansmandan düşmesidir. Uzun ve mali açıdan kazançlı olabilecek bir sözleşme, finansman garantisi olmayan daha kısa bir sözleşmeye dönüşüyordu. Eşyanızı satacak bir pazarınız olmadığında, üzerinde çalışmak için çalışanları etrafta tutmuyorsunuz. (Ve tüketici AR olasılığı hala boş bir rüya gibi görünüyor).
Bu işten çıkarmalar, insanları tutmaya gücü yetmemekle ilgili değil. Bunun yerine, yön değiştirmekle ilgili.
Oyun gibi diğer alanlar, özellikle 343i de ağır darbe aldı. Peki son Halo oyunu nasıldı? Berbattı. Beğenin ya da beğenmeyin, oyunun gidişatında bir sorun var. Ne yazık ki, sıradan geliştiricileriniz kötü yönetimsel davranışlara kapılıyor ve işlerini kaybediyor. Hepsi berbat.
Başka bir deyişle, bu işten çıkarmaların çoğu Microsoft’un bir şirket olarak dönmesinden kaynaklanıyor. Neyin işe yaradığına bakarlar ve neyin işe yaramadığına bakıp küçülürken bunu finanse ederler. Bu ekip para kazanmasa bile insanlara kalmaları için para ödemek, şirketlerin yönetmesi gereken şey değil.
Ah, ama Sting konseri!
Başka bir sahte öfke hareketi, Sting’in Davos’taki Dünya Ekonomik Forumu’nda yaklaşık 50 kişilik performans sergilemesidir. İşte nasıl New York Post bunu karakterize etti:
“Yıldızlarla dolu olayın, teknoloji sektöründeki kapsamlı işten çıkarmaların belirsizliği ve kötüleşen koşullarla karşı karşıya kalan bazı çalışanlar için “kötü bir nota” vurduğu bildirildi. … İşçilerin, her yıl milyarderlerin ve seçkinlerin dirseklerini ovuşturmak ve önemli küresel sorunları konuşmak için uçtuğu Davos’taki duruşmalarda Microsoft’un önemli varlığından şikayet ettikleri bildirildi.”
Optikler korkunç görünüyordu, ama gerçek olalım: Microsoft, Sting’den önceki gece Davos’ta hızlı bir gösteri oynamasını istemedi. Bu sözleşme muhtemelen işten çıkarmalar gündeme gelmeden aylar önce imzalandı. Dünya Ekonomik Forumu gibi bir etkinlik birkaç hafta içinde planlanıp hazırlanmaz.
Ve zaten şovu iptal etmek ne yapardı? Hiçbir işi kurtarmazdı. Sanırım bazı insanlar hissetmek 10.000 pozisyon hala uzaklaşıyor olsa bile daha iyi. Mantıklı görünüyor.
Bunların hiçbiri Microsoft’un eylemlerinin eleştirisiz olduğu anlamına gelmez.
Ancak Microsoft bir işletmedir. İşten çıkarmalar yapmak zorunda olduğu için normal halkla ilişkiler ve etkinlikler yapmayı bırakamaz. Yani iki olayı birbirine bağlamak, somut alternatifler veya cevaplar sunmadan ahlaki açıdan üstün hissetmek isteyen insanlardır.
Bunların hiçbiri Microsoft’un eylemlerinin eleştirisiz olduğu anlamına gelmez. Birinin onlar için 15 veya 20 yıl çalışıp öylece işten çıkarılması beni her zaman şaşırtmıştır. Bir yandan, kıdemin ne kadar önemli olmadığını takdir etmelisiniz. Altı aydır ya da 10 yıldır oradasın – herkes aynı. Alternatif olarak, Microsoft gibi bir şirketin özveri ve sadakate değer vermemesini rahatsız edici buluyorum.
Ayrıca haklı olarak Microsoft’un son zamanlardaki başarısızlıklarının birçoğunun eski yönetim tarzları ve miyop kararlardan kaynaklandığını iddia edebilirsiniz.
Ancak, değişen bir iş stratejisini hayır kurumu olmakla karıştırmayalım.
Eski bir deyişin dediği gibi, diski değil, adamı oynayın. Adalet konusunda endişeleriniz varsa ve bu toplu işten çıkarmalardan nefret ediyorsanız, o konuşmayı yapalım. CEO maaş sınırlamalarını, çalışanların yetkilendirilmesini tartışalım, Parekon (katılımcı ekonomi) ve farklı yönetim yapıları. Gerçeğe dönelim ve büyük “C” kelimesi Kapitalizm’in temellerini tartışalım.
Ama çoğunuz bilmiyorsunuz. Bunun yerine, temel nedeni ele almadan bir Sting konseri hakkında söylenmek daha kolaydır. Daha iyisini yapalım.