Bu yatırım tavsiyesi değildir. Yazarın belirtilen hisse senetlerinin hiçbirinde pozisyonu yoktur. Wccftech.com’un bir bilgilendirme ve etik politikası vardır.
Ulusal Havacılık ve Uzay Dairesi (NASA), bir başlangıcı yiyen ve güneş sistemi kadar büyük bir gaz bulutu oluşturan bir kara deliğin nadir görüntülerini yakaladı. NASA’nın daha yeni James Webb teleskobu bugünlerde kasabanın konuşması olsa da, şans eseri yıldızın çökmesini bu tür olaylarda genellikle olduğundan daha yakına yerleştirdikten sonra Hubble tarafından yakalandı. Sonuç olarak, gökbilimciler olayı daha uzun bir süre boyunca gözlemleyebildiler, bu da onların daha fazla veri yakalamalarını ve Dünya’da ürettikleri modellerle karşılaştırmalarını sağladı.
Yıldız Çöküşü, Bir Kara Delik Etrafında Samanyolunun Halka Şeklinde Gaz Bulutu Boyutunda Oluşuyor
Bir kara deliğin bir yıldızı yemesi olayı geçen yıl Mart ayında Hubble Uzay Teleskobu tarafından yakalandı ve NASA sonuçları bu ayın başlarında Seattle’da düzenlenen bir astronomi toplantısında bildirdi. NASA yetkilileri bu tür olayları “gelgit kesintisi olayları” olarak adlandırıyor ve bunlar, bir kara deliğe rastlama talihsizliğine sahipken, evrende yol alan hiçbir şeyden şüphelenmeyen bir yıldızı içeriyor.
Kara delikler, bilinen evrendeki en güçlü nesneler arasındadır ve yerçekimi, ışığı emdiği bilinen akıllara durgunluk veren oranlardadır. Tipik bir karadelik yüz kadar güneş kütlesi içerirken, süper kütleli denilen en büyüklerinden bazıları milyarlarca güneş bile içerebilir. Samanyolu galaksisindeki en büyük kara delik, 4,3 milyon güneş kütlesiyle Sagittarius A* ve şimdiye kadar tespit edilen en büyük kara delik Pheonix A’dır. Pheonix kümesinin merkezinde yer alan bu canavar, bizden 5,7 milyar ışıkyılı uzaklıktadır. Dünya ve 100 milyar güneş gibi büyüleyici bir kütleye sahiptir.
Yıldızın kalıntılarının etrafındaki kara delik tarafından halka şeklinde çekildiği de görülen bu olay, NASA tarafından resmi olarak AT2022dsb olarak anılıyor. Yıldız, ESO 583-G004 galaksisinin çekirdeğinde, Dünya’dan 300 milyon ışıkyılı uzaklıkta yer almaktadır. Bu akıl almaz mesafeye rağmen gökbilimciler, karbon ve hidrojen gibi onu oluşturan elementlerin ışık aralıkları aracılığıyla yıldızdan gelen ultraviyole ışık emisyonlarını analiz ederek AT2022dsb’yi inceleyebilirler.
Olay ilk olarak Ohio State Üniversitesi’nde çalışan astronomlar tarafından yürütülen SuperNovae için All Sky Automated Survey (ASAS-SN) programı tarafından yakalandı. ‘Assasin’ olarak da adlandırılan ASAS-SN (kara deliklerin izini sürmeye yardımcı olup olmadığı belirsiz), dünyanın her yerinde bulunan yirmiye yakın teleskoptan oluşan otomatik bir programdır. Sistem oldukça aktif ve kurulduğundan beri birkaç gelgit kesintisi olayı ve süpernova keşfetti.
NASA, AT2022dsb’nin Dünya’ya diğer benzer olaylardan daha yakın olduğunu açıklayarak, Hubble teleskobu ile çalışan astronomların onu ortalamadan daha uzun süre incelemelerine öncülük etti. En önemlisi, bu ek süre, gökbilimcilere bir olayın parçası olan unsurlar hakkında ek bilgi sağlayabilen ultraviyole ışığı kullanmalarına izin verdi. Tipik olarak, bu tür olaylar, sınırlı veri sunan X-Ray ışığı ile incelenir.
Harvard & Smithsonian Astrofizik Merkezi başkanı Peter Maksym, yıldızdan yayılan parçacıkların rüzgar hızının inanılmaz bir saatte 20 milyon mil olduğunu açıkladı. Bir yıldız bir kara deliğin yakınına gelecek kadar talihsiz olduğunda, önce gazları emilir ve sonra yavaş yavaş parçalanır. Yolculuk, yıldızın kalıntılarının kara deliğin etrafında çörek şeklinde dönmesiyle sona erer ve sonunda emilir.