Karizma, RPG’lerde ve RPG’ye bitişik oyunlarda seviye atlamak için en sevdiğim becerilerden biridir. Belki kendi sosyal beceriksizliğim yüzündendir, ama bir satıcıyla düzgün konuşabilme, flört edebilme veya sadece göz teması kurabilme fantezisiyle güçlendiğimi hissediyorum. On yıllardır, Fallout ve Mass Effect gibi oyunlar beni, sadece bir istatistik puanı kullanarak insanları irademe göre bükme ve yaratmaya başladığım tatlı konuşan dalkavuk aracılığıyla dolaylı olarak yaşama yeteneğiyle beni doyurdu. Ancak, bu oyunların ve diğer pek çok oyunun, sohbeti ikna edici veya anlamlı yollarla keşfetme konusunda aslında oldukça kötü olduğu ortaya çıktı. Club Low’daki ihanet, gözlerimi diyalog olasılıklarına açtı.
Betrayal at Club Low, Cosmo D’nin Off-Peak oyun serisinin bir parçasıdır ve bu oyunlar çığ gibi büyüyerek daha büyük bir şeye dönüşen bir dizi etkileşimli modern sanat sergisi olarak tanımlanabilir. Çeşitli Off-Peak oyunlarını yürüyen simülatörlerden daha fazlası haline getirmek için ek oyun özellikleri inşa ediliyor. Ancak, tüm bu oyunlardaki ilerlemenin açık işaretlerine rağmen, Betrayal at Club Low benzersiz bir deneyimdir. Serideki önceki oyunların gerçek yıldızı tuhaf dünyaydı, ama burada diyalog var.
Betrayal at Club Low’un düzeni açık: Yerel suç baronunun burnunun dibinden gizli bir ajanı çıkarmak amacıyla unvanlı kulübe bırakılıyorsunuz. Sızmak için pizza kuryesi kılığına giriyorsunuz. Senin gibi köklü bir pizzacı için kolay olmalı. Ne yazık ki, tüm konuşma becerileriniz çöplükte başlıyor ve onları yararlı bir yere getirmek için para harcamanız gerekiyor.
Diyalogdaki başarınızın öncelikle karizma durumunuza ve belki de şımarık hissediyorsanız bir zar atışına göre belirlendiği tipik RPG’nizin aksine, Betrayal at Club Low, zarları kral yapar. İpuçlarını ucuz dergilerde basılan mini maceralardan alan, daha çok bir kalem ve kağıt RPG’ye benziyor.
Hâlâ yedi temel istatistiğe sahipsiniz, ancak size yuvarlanacak sağlam bir temel vermek yerine, her biri altı kenarlı bir kalıbı temsil ediyor ve bunun ayrı taraflarını güçlendirmek için nakit harcıyorsunuz. Bu size zarlarınızı dengeleme özgürlüğü verir, ancak tüm taraflarını 0’da tutmayı ve altıncı tarafı dokuza yükseltmeyi seçebilirsiniz. Daha tipik bir RPG’de olduğu gibi, uzmanlaşmayı seçebilir, ardından yalnızca beceri setinizin izin verdiği görevleri tamamlamaya odaklanabilir veya daha dengeli bir karakter oluşturabilir ve her şeyi başarmaya çalışabilirsiniz. Ay’a kadar becerilerinizi artırmak için eziyet edebilir veya meydan okumayı tercih ederseniz, minimumla yetinmeyi deneyebilirsiniz.
Aynı anda hem karmaşık hem de son derece basit bir sistem. Bununla birlikte, benzersiz olan şey, diyaloğu herhangi bir RPG’nin savaş sistemi kadar derin ve ilgi çekici hale getirmesidir. Konuşmalar artık düşmanca, kelime becerinizi rakibinizin daha iyi muhakemesine karşı yığıyorsunuz. Bu, isteğe bağlı istatistik meraklıları tarafından daha iyi hale getirildi, yani hikayeniz abartılı ve tuhaf görünse de, böylesine inanılmaz bir ceketi olan birine güvenmemek zor.
Gülünç bir şekilde ikna edici ve bazı insanlar işin içinde şans faktörü olan oynanışla alay etse de, RPG’lerin temel ilkelerinden biridir. Tür, masaüstü kurallarının sınırlarının ötesine geçmiş olsa da, hala hasar gibi sistemlerin bir soyutlaması olarak çalışıyor. Bazen farklı derecelerde basitleştirilmiştir, ancak kritik vuruşlar gibi mekaniklere hala genellikle şans eseri karar verilir. Bilakis, Betrayal at Club Low masaüstü köklerine daha sadıktır.
Oynarken, Mass Effect’in romantizm sistemi gibi oyunlar için sisteminin ne anlama geldiğini hayal etmeye devam ettim. İlgi alanınızın hayat hikayesini belki sonunda seksle sonuçlanana kadar dinlediğiniz bir diyalog ağacı olmaktansa, oraya giden yolunuzu benzersiz bir şekilde inşa etmeniz gerekir. Belki kapıdan çıkar çıkmaz baştan çıkarmaya çalışabilirsiniz, ancak kulak vererek reddedilme şansınızı azaltabilirsiniz. Ne zaman başarılı bir şekilde empati gösterseniz, güçlendirilmiş zarlarınız kişi üzerinde bir avantaj elde eder. Tamam, kulağa gerçekten ürkütücü geliyor ama baştan çıkarmak için yuvarlanmak, en alta ulaşana kadar bir diyalog ağacına tıklamaktan daha mı kötü?
Club Low’daki ihanet bana oyunların sohbete yaklaşımındaki eksikliği ortaya çıkardı. Video oyunları ve bunların şiddetle ilişkisi söz konusu olduğunda, balistik incelemenin kolay ve tartışmanın zor olduğunu her zaman söylemişimdir. Disco Elysium’da bulunan benzer şansa dayalı diyaloğu ve Citizen Sleeper, Betrayal at Club Low gibi zar ağırlıklı oynanışı temel alarak, video oyunlarında zaten yaygın olan sistemleri kullanarak tartışmayı oyunun eşit derecede çekici bir parçası haline getiriyor. Her oyun için uygun olmayabilir, ancak karizma merkezli karakterlerimizin daha iyisini hak ettiğini kanıtlıyor.
Burada tartışılan ürünler editörlerimiz tarafından bağımsız olarak seçilmiştir. Sitemizde öne çıkan herhangi bir şeyi satın alırsanız, GameSpot gelirden pay alabilir.