İşleri oldukça basit bir şekilde robotik bir kuş yapmak olan araştırmacıların olması harika değil mi? Kanat çırpan insansız hava aracı veya ornitopter artık keşfedilen bu laboratuvarın amacı kesinlikle bu. kavrama pençesi ile donatılmış yakındaki bir dalda veya hatta belki bir parmakta dinlenmesine izin vermek – onu çok daha pratik bir araç haline getirebilecek bir yetenek.
Uçuşun zaman içinde evrimleşmesinin iyi bir nedeni var, kanat çırpmaktan faydalanmak – bir kuşun veya böceğin büyümesi, rotorlardan veya jetlerden çok daha kolaydır, bir şey için. Zarafet, doğanın tasarımlarının ayırt edici özelliğidir ve kanatlı yaratıklar, minimum enerji ve büyük bir zarafetle uçar veya süzülür.
Bilim adamlarının, tüm biyomimetik araştırmalarında olduğu gibi, karışık bir başarı ile buluşmasına rağmen, onlarca yıldır kanatlı çırpma uçuşunu robotik formda yeniden yaratmak için çaba sarf etmeleri şaşırtıcı olmamalıdır. Ancak İsviçre’nin ünlü teknik üniversitelerinden biri olan École Polytechnique Fedérale de Lausanne ve Sevilla Üniversitesi oldukça iyi durumda.
Avrupa’daki çok-kurumlu GRIFFIN projesi, önce itiraf edelim, şimdiye kadar karşılaştığım en zoraki arka plana sahip ve ben çokça karşılaştım: Genel uyumlu havadan Robotik manipülasyon sistemi Menzili ve güvenliği ARTIRMAK için Sabit ve Çırpma kanatları entegre ediyor . Aman tanrım!
Projenin kanatlı uçma ucu yıllardır devam etmekte olup, çeşitli başarılara imza atılmıştır. projenin YouTube sayfası ve alan. etrafında kanat çırptığını görebilirsin bu yeni video.
Ancak, çoğu uçuşta olduğu gibi, bu yöntemin sorunu enerjidir. Yeterli güç yok ve uzun süre uçamazsınız — ama çok büyük bir pil ve hiç uçamazsınız! (Bu arada, çiftlik hayvanlarını taşıyan kartallara yeni bir saygı kazandırıyor.) Laboratuarda büyüklük ve kapasite arasında bir denge kurulmalıdır. Ancak son zamanlarda kavrayan bir pençenin eklenmesi, bunu daha az endişelendirmeye yardımcı olabilir.
Görsel Kaynakları: EPFL/Raphael Zufferey
Pençenin (ağırlıktan tasarruf etmek için sadece bir tane) ornitopterin geri kalanı gibi güçlü ama hafif olması, farklı boyutlardaki tünekleri kavrayabilmesi ve GRIFFIN’in algılama motoruyla iletişim halinde çalışabilmesi gerekiyordu. Tasarladıkları kanat çırpma hareketiyle senkronize oluyor ve tasarımı, ilk temas noktası olarak bir çeşit silikon bant ile robotu sarsmadan yumuşak ama sıkı bir şekilde kavradı.
Sadece parmağını oraya sokma. Görsel Kaynakları: EPFL/Raphael Zufferey
“Bir ornitopter, bir ağaç dalına otonom olarak iniş yapmayı başardığında, biyolojik numuneleri veya bir ağaçtan ölçümleri dikkat çekmeden toplamak gibi belirli görevleri yerine getirme potansiyeline sahip olur. Sonunda, daha fazla uygulama alanı açabilecek yapay yapılara bile inebilir, “diyor EPFL’de şu anda Seville’de GRIFFIN üzerinde çalışan doktora sonrası araştırmacı Raphael Zufferey.
Sadece bir dala konması ve bir şeyler yapması değil; tüm yolu yüzeye geri gitmek zorunda olmamasıdır. Enerjinizin yarısını sadece yerden 10 metre yukarıya çıkmak için harcıyorsanız, bu gerçekten yapabileceklerinizi sınırlar. Ancak bir dala inebilirseniz, biraz şarj edin (neden orada küçük bir güneş pili olmasın?), fotoğraf veya örnek çekmek gibi bazı işler yapın, sonra yolun karşısındaki başka bir dala atlayın ve aynı şeyi yapın… bir teknoloji demosundan çok yetenekli bir robot kuşu gibi görünmeye başlar.
Zufferey, bu doğrultuda gelişmeye devam etmeyi umuyor; kıskaç, proje için gerçekten bir şeyler açar. Ama orada olan sadece onlar değil: Sinek kuşundan ilham alan dronlar, yusufçuktan ilham alan dronlar, hatta arıdan ilham alan dronlar bile farklı amaçlar için geliştiriliyor ve farklı hazırlık aşamalarındalar. “Kuşlar gerçek değil” diyen insanlara bundan bahsetmeyin.