Hubble Uzay Teleskobu yakın zamanda kardeşi James Webb Uzay Teleskobu tarafından ünlenen bir sahneyi yakaladı. Webb’den yayınlanan ilk görüntülerden biri, Samanyolu’nun Karina-Yay kolu olarak adlandırılan bir bölgesinde yer alan özellikle çarpıcı bir toz ve gaz yapısı olan Karina Bulutsusu’nu gösteriyordu. Son zamanlarda Hubble, Carina’yı da görüntüleyerek bu ünlü bulutsunun küçük bir bölümünün görüntüsünü yakaladı.

Webb’in kızılötesi dalga boyunda çekilmiş Carina görüntüsüyle karşılaştırıldığında, Hubble’ın görüntüsü daha pastel. Hubble öncelikle görünür ışık dalga boyunda ve Webb kızılötesi dalga boyunda çalışsa da, bu durumda Hubble, nebulanın tozunu gözetlemek ve yapısını görmek için kızılötesi yeteneklerini kullandı.

Bu ışıltılı yeni görüntü, NASA Hubble Uzay Teleskobu’nun en çok görüntülenen nesnelerinden biri olan Karina Bulutsusu’nun küçük bir bölümünü gösteriyor. Karina Bulutsusu, NGC 3372, Güneşimizin kütlesinin 50 ila 100 katı olan en az bir düzine dahil olmak üzere birçok büyük ve parlak yıldıza ev sahipliği yapan devasa bir gaz ve toz bulutudur. NASA, ESA ve A. Kraus (Austin’deki Texas Üniversitesi); İşleme: Gladys Kober (NASA/Amerika Katolik Üniversitesi)

Hubble bilim adamları, “Bu bir emisyon bulutsusu, yani yıldızlarından gelen yoğun radyasyon gazı iyonlaştırıyor ve parlamasına neden oluyor” diyor. açıklamak. “Bu gaz, geniş bir alana geniş ve ince bir şekilde yayılıyor ve ona dağınık bir bulutsu ek tanımı kazandırıyor. Karina, yıldız ölümünün yanında meydana gelen yıldız oluşum patlamaları ile gökyüzünün dinamik bir alanıdır. Yıldızlar morötesi radyasyon oluşturup ürettikçe, yıldız rüzgarları çevrelerindeki gazı ve tozu yayar, bazen karanlık, tozlu pelerinler oluşturur ve bazen de yıldızların açıkça görülebilmesi için boş yamalar oluşturur.”

Hubble daha önce Carina’yı ziyaret etti. Bu görüntü 2007’deki görevler veya bir diğer 2010 yılında çekilmiş. Her görüntü, toz, gaz ve yıldızlar gibi sahnenin farklı özelliklerini ortaya çıkarmak için görünür ışıktan kızılötesi ve morötesine kadar farklı dalga boylarını bir araya getirerek bulutsunun farklı bir alanına odaklanıyor.

300 ışıkyılı genişliğindeki bulutsu, yıldız oluşumuyla meşgul olanlar gibi bilimsel olarak ilginç bölgeleri gösteren birçok farklı alanla uçsuz bucaksızdır.








genel-19