Bitti. Son yarım on yılda eğlencede altın bir çağ yaşadık. Akış hizmetinin yükselişi, evlerimize her zamankinden daha fazla TV ve film getirdi. Netflix, HBO Max, Disney Plus ve önümüze konan her yeni ürünü takip etmek bir zevk ve bazen de bir angarya oldu. Ancak son birkaç ayda, bu hizmetlerden kaçının iş yaptığına dair bir yeniden yönlendirme gördük ve yalnızca aylık abonelik maliyeti karşılığında keyif aldığımız bu içerik bolluğunun sona ermek üzere olduğu açık. Bazılarımız bunun acısını diğerlerinden daha fazla hissedecek.
Akış, Hollywood’un manzarasını değiştirmeden önce çok farklı bir yerdi. Yazarların showrunner olması yıllar alabilirdi ve yeni bir yıldız için erik rollerinin sayısı çok azdı. Özellikle kablolu olmak üzere çok sayıda realite TV vardı, ancak senaryolu televizyon yalnızca bir avuç kanalla sınırlıydı. Bu kanalların sahipleri, dikkatimizi çekmek için birbiri ardına prestij şovları hazırlayarak, gözleriniz için acımasız bir rekabet içindeydiler. 1999 yılında prömiyeri ile Sopranolar2010’ların ortalarında bir yere, TV’nin Altın Çağı yaşandı.
Sonra akış savaşları geldi ve gerçek olalım: bir patlama oldu. Başka bir altın çağdı. Netflix, en büyük franchise’ların çoğuna sahip olan Disney ve Warner Brothers ve MGM gibi şirketlerle rekabet edebilmek için büyük hitlerden oluşan bir önbellek oluşturmak amacıyla Hollywood’a para akıtmaya başladı. Ancak Netflix, dışında büyük franchise’lar oluşturmak için mücadele ederken yabancı şeyler, Bridgertonve Witcher (son ikisi son derece popüler kitap serilerine dayanmaktadır), çalkalanıyordu çok fazla içerik, neyin yapıştığını görmek için her şeyi etkili bir şekilde duvara fırlatıyor.
Ve sanki herkes aynı şeyi yapıyormuş gibi geldi. Rakip yayıncıların hepsinin açıkça şu gibi şeylere dayalı kendi içerik stratejileri vardı: Game of Thrones, Yıldız Savaşları, ve her neyse kovboy şeyleri Taylor Sheridan ayağa kalkmak istiyor, ancak aynı zamanda akış savaşlarından önce alışılmadık bir şekilde deney yapmaya da istekliydiler.
Bu deney, marjinal topluluklar için özel bir nimetti. Çünkü TV ve film dağıtım kanalları kablolu ve sinemalarda belirli sayıda zaman dilimleriyle sınırlıyken, Hollywood temkinliydi – filmlere ve TV’ye yalnızca en geniş izleyici kitlesine hitap edecek para koyuyordu, bu da film ve TV’nin çok erkeksi olduğu anlamına geliyordu. yönelimli, çok beyaz ve çok, çok düz.
Yayın savaşları daha fazla dağıtım yolu açtı, bu da başrollerde kadınların olduğu daha fazla aksiyon şovu, onları demirlemek için beyaz bir adama veya ünlü bir komedyene ihtiyaç duymayan komediler ve mutlu sonla biten ve bir başlık karakteri olan dramalar anlamına geliyordu. Bu tuhaftı. Eğlencedeki çeşitliliği genellikle “ilkler” ile ölçmeyi severiz ve son birkaç yılda, önceki bir düzine yıldan daha fazla ilki gerçekleştirdik.
Ancak, o kadar çok senaryo içeriğine sahip olduğumuz bu benzeri görülmemiş zamanlar, Hollywood dizi sorumlusu kıtlığıyla karşı karşıya kaldı, sona yaklaşıyoruz. Yayın savaşları henüz sona ermemiş olsa da, mücadelede kesinlikle bir durgunluk var ve yayıncıların hepsi taktiklerini ayarlıyor. Aboneleri güvence altına alma umuduyla içeriğe çok para harcadılar, ancak şimdi artan rekabet var ve artık “düzgün görünüyor” un ötesinde küçük bir programlama stratejisiyle harika şovları ağzımıza kürekle sokmak mümkün değil.
Geçen ay, Netflix’in eş CEO’su Reed Hastings, New York TimesPlatform ve genel olarak akış hakkında konuşmak için yıllık DealBook Zirvesi. Netflix’in para kazanması gerektiği konusunda samimiydi ve kültürel maliyetleri ne olursa olsun başarıları elde edeceği yere götüreceğini açıkça belirtti; o kadar transfobikler ki protestolara ilham veriyorlar ama daha küçük, daha kesin olarak queer şovlar gibi Savaşçı Rahibe ve Bebek Bakıcısı Kulübü iptal edilsin – Netflix’in halka açıkladığı birkaç metriğe dayanarak iyi gidiyor gibi görünse de.
HBO Max, akış savaşlarının değişen stratejilerinin yıkıcı olsa da daha net bir örneğidir. Warner Bros. Discovery CEO’su David Zaslav, bir kuruştan tasarruf edebileceği anlamına geliyorsa, pek çok dizi ve filmi feda edeceği konusunda olağanüstü netti. pratik olarak bitmiş Yarasa kız vergi tasarrufu için rafa kaldırıldı (raftan kaldırılması aynı nedenle şimdi maliyetli olacaktı) ve yaz ve sonbahar boyunca düzinelerce film ve TV şovu, üzerlerinde çalışan insanlara artık ödeme yapmamak için iddiaya göre hizmetten alındı.
Bu hafta, daha fazla şovda benzer bir “para biriktirmek için her şey” baltası var. Batı dünyasıDört sezonun ardından iptal edilen HBO Max ile birlikte HBO Max’ten çekildi. aslalar – korkunç bir şekilde başlayan ve 2021’de ara vermeden önce büyüleyici bir hal alan Joss Whedon yönetimindeki şov. ikinci sezonu da olmayacak Sürtük, kadınlar için müstehcen bir dergi yapmakla ilgili şaşırtıcı derecede eğlenceli bir dönem programı. Gösteri zaten HBO Max tarafından yenilendi ve Çeşitlilik hizmetin onu diğer distribütörlere satıyor olabileceğini iddia ediyor.
Tüm bölümleri rafa kaldırılarak aniden iptal edilen TV şovları, akış öncesi nispeten yaygındı. TV’de yayınlanacak şeyler sınırlıydı ve TV kanalları, az izlenen bir programın son bölümü yerine eski bir yeniden yayını yayınlamayı tercih ederdi, eğer bu yeniden yayına karşı daha pahalı reklamlar satabileceği anlamına geliyorsa.
Akış dünyasında, sonsuz raf alanı vardır, bu da teorik olarak, halihazırda hizmete alınmış ve üretilmiş bir şeyi kaç kişinin izlediğinin önemli olmadığı anlamına gelir. birisi onu izliyor Bu nedenle, Zaslav öncesi bir HBO Max, aniden sona eren şovları sergilemekte sorun yaşamadı. Bataklık Şey ve şu Flaş 90’lardan kalma bir dizi.
Ancak yine de içerik oluşturuculara artık ödeme yapmanız gerekiyor ve Zaslav, belirli bir şovdaki izleyicinin, bu içeriği hizmetinde tutmak için ödemesi gereken paraya kıyasla çok küçük olduğunu düşünüyorsa, bunu yapmaktan kaçınacaktır. Ve bu şovları bir akış hizmetinde kalıcı olarak tutmanın bedeli de muhtemelen yakında daha pahalı hale gelecek. 2023’te Amerika Yazarlar Birliği, Amerika Yönetmenler Birliği ve Screen Actors Guild, Alliance of Motion Picture and Television Producers ile yeni sözleşmeler müzakere edecek ve akış artıkları önemli bir tartışma konusu olacak.
Ve bu hizmetlerde içerik oluşturmanın ve sürdürmenin artan maliyetlerine ayak uydurmak için (ve açık olmak gerekirse, ben tamamen içerik oluşturucuları içeriklerine uygun şekilde oynatmaktan yanayım), yayıncılar yalnızca aboneliklerinizi güvence altına almakla kalmayacak, aynı zamanda Artık her büyük yayıncının sunduğu reklamlara karşı izleyiciliğinizi satmak isteyeceksiniz.
Bu, bu yayın savaşının bir sonraki aşamasının, daha küçük kitlelere hitap eden gerçekten harika şovlarla uzun vadeli aboneliğinizi güvence altına almakla ilgili olmayacağı anlamına gelir. Reklamlar için gözbebeklerini güvence altına almak için mümkün olduğunca geniş bir kitleye ulaşmakla ilgili olacak. Bu da, nüfusun daha küçük kesimlerine hitap eden bu rönesansın sona ereceği ve geriye kalanın daha pahalı hale geleceği anlamına geliyor.