Bu ay Twitter’da (veya Discord’da veya başka birçok yerde) bulunduysanız ve beslemeniz benimkine benziyorsa, şu anda makine tarafından oluşturulmuş garip metin ve resimlerle dolu. ChatGPT, Lensa ve diğer araçların piyasaya sürülmesi, bir zamanlar erişimi zor olan bir aracı her yerde hazır hale getirdi ve sonuç, yapay zeka ile etkileşimlerini paylaşan insanların sayısında bir patlama oldu.
Bu araçları seviyorum ve bir süredir onlarla oynuyorum – en azından piyasaya sürüldüğünden beri AI Zindanı 2 Ancak yıllar geçtikçe, kendi ürettiğim işi deneyimleme biçimim ile başka birinin yarattığı iş arasında büyük bir boşluk olduğunu fark ettim. Bunu en yakın şekilde tarif edebileceğim şey şudur: Başka birinin yapay zeka sanatını görmek, başka birinin rüyasının olay örgüsünü duymak gibidir. Bazen büyüleyicidir. Çoğu zaman sıkıcıdır. Ve benim için neredeyse hiçbir zaman süreci deneyimlemek kadar eğlenceli olmadı.
Geleneksel romanların yanı sıra yapay zeka kurgusunu deneyen yazar Robin Sloan, bir röportajda bana rüya karşılaştırmasından bahsetti. yapay zeka zindanı geçen yıl. “İnsanların rüyaların nasıl çalıştığını tam olarak bildiklerini sanmıyorum, ancak muhtemelen bir yapay zeka modelinin çağrışımsal tuhaflığının ortaya çıkma biçiminden çok da uzak olmadığını düşünüyorum” dedi. “Ve herkesin bildiği gibi, en çılgın rüyayı görebilir ve ertesi gün bunu birine anlatabilirsin. Ve garip bir nedenle, başka birinin rüyasını duymaktan daha sıkıcı bir şey yoktur.”
AI sanatının genellikle oldukça vasat dikkatli talimat olmadan — ne kadar iyi olursa, mülayim SEO tuzağı dolgu metnini veya genel bir stok görseli o kadar yetenekli bir şekilde taklit eder. Fakat Rob Horning’in belirttiği gibiyapay zekayı yönlendirmek için birinin zekasını sergilemek için bir şaka formatı haline geldi.
İnsanların bu yaratıcı tüketimi, bir modeli yönlendirmede ne kadar zeki olabileceklerini göstermelerini sağlar. Etkilerinizi listeleyerek bir grubunuz olabilirmiş gibi. Pratikte bu etkileri özümsemek zorunda bile değilsiniz; sadece isim kontrolü yapabilirsiniz. Sadece belirteçlere aşina olmanız gerekir.
OpenAI gibi şirketlerin sanat üreticilerinin “avokado şeklinde bir koltuk” veya “köpeği gezdiren tütü giymiş yavru daikon turpunun resmi” gibi talimatları nasıl yerine getirdiğini gösterdiği yapay zeka tuhaflığı en üst düzeye çıkıyor. Bunu yapmak için gerçek nedenler var – modellerin birden çok kavramı ve nesneyi nasıl birleştirdiğini gösteriyor – ama aynı zamanda bir tür 2000’ler dönemi de var “lol çok rastgele“her şeye kalite.
Ve birçok istem değil Horning’in belirttiği gibi, tüm bu yaratıcı.
Bu bilgi düzeyi bile belki gereksizdir. Yapay zeka, hiçbir istemi alıp birdenbire değerliymiş gibi göstererek herkese eğlenceli ve şaşırtıcı bir şeyler paylaşabilir.
Bu noktada Horning’in vardığı sonuca katılmıyorum çünkü yapay zeka sanat üreteçleri daha iyi hale geldikçe, benim için onları eğlenceli veya ilginç bulma çıtası giderek yükseldi. Mevcut nesil yapay zekanın çoğu, bir doğaçlama komedi şovunda çok heteroseksüel bir adamdır ve sunduğunuz saçma istemlere tam bir ciddiyetle görev bilinciyle yaklaşır. (Aslında bir Brooklyn komedi grubunun bir AI doğaçlama gecesi düzenlediğini izledim. yapay zeka zindanı ana olay örgüsü vuruşları oluşturdu, ancak ne yazık ki, bağlantı gösterinin ortasında kekeledi ve önermeyi öldürdü.)
Bazı insanlar bu tür bir işbirliğinde harikadır. Fantastik kitabın yazarı Janelle Shane Bir şeye benziyorsun ve ben seni seviyorum, inanılmaz bir blog tutar inandırıcılık ile tamamen saçmalık arasında gidip gelen gerçeküstü “AI tuhaflığı”. Geçen hafta boyunca, meşru bir şekilde güldüm ChatGPT İncil ayetleri yazıyor bir VCR’den bir sandviçin çıkarılması hakkında. İnsanların ChatGPT’nin SEO için optimize edilmiş şablon plakasındaki ve DALL-E’nin stok illüstrasyonlarındaki çatlakları bulup onları gerçekten garip bir şey üretmeye zorlaması hoşuma gidiyor.
Ancak çoğu artık o kadar da tuhaf değil ve sonuçlar genellikle gözlerimi kamaştırıyor. Bu yorumu AI uzmanı meslektaşım James Vincent’a teklif ettim ve o bu doyum noktasına ulaşmadığını söyledi… ama aynı zamanda diğer insanların rüyalarını dinlemeyi de sevdiğini söylüyor, bu yüzden bunun benim fikrimi çürüttüğünden emin değilim.
AI’ların ürettiğini izlemekten ne kadar zevk aldığımla tam bir tezat oluşturuyor. benim ister. Çoğu insandan özellikle daha zeki ya da daha komik olduğumu düşündüğümden değil. ChatGPT veya DALL-E gibi bir sistemin ne bildiğini anlamanın ve onu rahatlık alanından çıkarmaya zorlamanın yollarını tahmin etmenin alış verişi yapmayı seviyorum. Arasında fanatik bir geçiş yabancı şeyler ve soygun komedi dizisi Kaldıraç: son derece öngörülebilir. Arasında bir geçiş Kaldıraç ve deneysel 1980’ler filmi Koyaanisqatsi: Filmin bir tür çevreci imaları olduğunun belli belirsiz farkında ama aynı zamanda “Koyaanisqatsi”nin bir kaiju adı olduğunu düşünüyor. (O değil.) Ortaya çıkan hikayelerin hiçbirini ilginç bulmanızı beklemiyorum ama onları nasıl yapacağımı bulmayı çok sevdim.
Bu tercihin ne kadar yaygın olduğundan emin değilim. Örneğin Sloan, başkalarının gönderilerini açıklamıyordu; OpenAI GPT destekli bir hikaye anlatımı yapay zekası ile doğrudan iletişim kurmaktan bahsediyordu. “İnsanların farklı tepkileri olduğunu düşünüyorum. Benimki bir rüya harikası değildi. Daha çok birinin bana rüyasını gerçek zamanlı olarak anlatması gibiydi” diye açıkladı. Sloan, OpenAI destekli araçların patlamasından önce yapay zeka yazısıyla çalışan nispeten az sayıda yazardan biriydi, ancak onunla konuştuğum sırada, bu alana olan ilgisini büyük ölçüde kaybetmişti.
Bununla birlikte, herkesin AI kurgusunu ve sanatını görmek, zahmet AI’nın telif hakkı durumu, önyargı potansiyeli ve diğer ciddi endişeler hakkında pek çok açık soru olmasına rağmen. Horning, süreci bir yapay zekanın dünya vizyonuna boyun eğmek olarak tanımlıyor, ancak bana göre bu, insanların bir video oyununun sınırlarını anlamasını izlemek gibi geliyor. Ben de çoğu insanın oyun akışını izlemeyi sevmiyorum – ve Twitch’in popülaritesi göz önüne alındığında, bu, duygularımın uzaktan da olsa tipik olmadığı anlamına gelebilir.
İronik olarak, geçen hafta gördüğüm en komik AI sanatı, kelimenin tam anlamıyla birinin rüyasının bir açıklamasıydı. Bu, rüya günlüklerinize dayalı olarak yapay zeka resimleri oluşturan bir uyku uygulamasını test eden meslektaşım Victoria Song’dan bir görüntü. Sonuç şuydu:
Bu benim için komik bir görüntü ve pek çok mizah gibi, nedenini tam olarak ifade edemiyorum. Belki de bu, daha iyi uyumanıza yardımcı olmak için tasarlanmış bir uygulamaya bu tam kabus yakıtı koymanın bağlamıdır. Belki de düşen dişleri açıkça ilişkilendiren modeldir. bir şey korkutucu, ardından herhangi bir insanın doğru olarak tanımlayacağı bir sahne yerine bir creepypasta görüntüsünün tersine mühendislik yapılması. AI sanatı, aynı anda hem yanlış hem de doğru olduğunda en iyisidir – ancak bu göründüğünden daha zor bir dengedir.