P6 Aralık Salı günü Phoenix, Arizona’da Amerika Birleşik Devletleri Başkanı için gurur verici bir andı. Sektörde dünya lideri olan Tayvanlı TSMC’nin son teknoloji elektronik çip üretim tesisinin inşaat sahasının açılışını yapmaya geliyor. 12 milyar dolarlık (11,4 milyar avro) yatırım ve 2.000’den fazla iş söz konusu. Ve aniden, Çin milliyetçi adasının girişimcileri Noel hediyelerini çıkarırlar. Sonunda Arizona çölüne yapılacak yatırım 12 değil 40 milyar olacak, şapkadan ikinci bir fabrika çıkacak. İkincisi, dünyadaki en ileri teknolojiyi kullanacak.
Bir çipin performansını değerlendirmek için gravürün genişliğini ölçeriz. Transistör sayısını ve dolayısıyla bilgi işlem kapasitesini belirleyen budur. Şu anda üretilen en ince 5 nanometre veya metrenin 5 milyarda biri, bir saç telinden 20 milyon kat daha ince. TSMC ve Koreli rakibi Samsung, dünyada bu başarıya ulaşan tek üretici. Her ikisi de 2023’te seri üretim için 3 nanometre yongaları test ediyor. Güneşli Phoenix’te, TSMC’nin başkanı ilk ABD fabrikasının sonunda 5 yerine 4 nanometre yonga üreteceğini iddia etti – ikincisi 3 nanometreyi hedefleyecek.
Buzz Işıkyılı gibi
Joe Biden sevinebilir, Amerika, aşırı minyatürleşmesiyle gezegendeki en sofistike imalat alanında endüstriyel geri kalmışlığıyla yüksek hızı yakalıyor. Çizgi film kozmonotu Buzz Lightyear gibi Oyuncak Hikayesi, haykırabilirdi: “Sonsuz küçüklüğe ve ötesine doğru!” Bunun ötesinde, bu kilit alanda stratejik bağımsızlığın yeniden fethi söz konusudur. Henüz kazanılmadı. 5 ve 3 nanometre işlemcilerin üretimi en iyi ihtimalle birincisi için 2024’e, ikincisi için 2026’ya kadar gerçekleşmeyecek. Bu tarihlerde TSMC, Tayvan’daki fabrikalarında yeni nesle yükseltilecektir.
Amerika’daki üretimi, toplam üretim kapasitesinin %10’undan daha azını temsil ederken, en büyük müşterisi olan Apple’ın Tayvan’da TSMC tarafından özel olarak tahsis edilmiş bir fabrikası var. Asyalı firma, sübvansiyonlara rağmen Amerika Birleşik Devletleri’ndeki kurulumun pahalı ve karmaşık olmasını sağlıyor. Mühendis bulmakta güçlük çekti ve onları eğitmek için bir buçuk yıllığına Tayvan’a göndermek zorunda kaldı. Zaman ve çabadaki tutarlılık, bu sınıfının en iyisi meslekte teknoloji kadar gerçek engeldir. Geliştirilen ve bugün Fransa’da görebildiğimiz bir beceri, nükleer enerji gibi bazı istisnai sektörlerde artık mevcut değil. Teknik bilginin yeniden fethi çok uzun bir süreçtir.