İlk birkaç saat Callisto Protokolü son hafızamda oynadığım en iyi korkulardan bazıları. Klasik ile birleşiyor Ölümcül DeneyGerçekten dehşet verici bir şey yaratmak için yeni nesil bir oyunun üretim değerlerine sahip -tarzı hayatta kalma korku oyunu – yeni bir korkunun beni beklediğini bilerek, oyunun geçtiği çökmekte olan uzay hapishanesinde yavaşça ilerlemek zorunda kalmaktan içtenlikle korktum. Çok orijinal değil ama oyun acımasız, şiddetli ve gerçekten korkutucu. Ne yazık ki, oyun gerilimi tamamen yok eden sarsıcı zorluk artışlarıyla boğuşurken, bu terör duygusunun yerini sonunda hayal kırıklığı aldı.
İlk olarak, bir sorumluluk reddi beyanı: Aslında bitirmedim Callisto Protokolü. Ama denememek için değil. Yaklaşık 10 saat sonra, son patron olduğuna inandığım şeye ulaştım (bu hüsnükuruntu olabilir, ama kesinlikle öyle hissettirdi), sadece birkaç saat daha onu yenmek için sonuçsuz bir şekilde harcadım. şimdilik vazgeçtim. Güzel, uzun bir molaya ihtiyaç duymadan önce ana karakterin ikiye bölündüğünü izleyebileceğiniz pek çok an vardır.
Erken olsa da, oyunla geçirdiğim zamandan çok zevk alıyordum. Callisto Protokolü ‘den yeni bir ekip olan Strike Distance Studios tarafından geliştirilmiştir. PUBG tarafından yönetilen şirket Krafton ölü boşluk yaratıcısı Glen Schofield. (Bir noktada, oyun aslında PUBG Jüpiter’in ölü ayı olduğu varsayılan Callisto’daki maksimum güvenlikli bir hapishanede geçiyor ve kötü bir işe giren ve sonunda içeride kilitli kalan serbest çalışan bir teslimatçı olan Jacob olarak oynuyorsunuz. . Bir virüs mahkumları zombi benzeri yaratıklara dönüştürmeye başladığında neredeyse anında işler ters gider. Daha hücresiyle tanışmadan önce, Jacob hapishaneden ve aydan çıkış yolunu bulmak zorunda kalır.
Resim: Krafton
hakkında çok az şey var Callisto Protokolü bu orijinal. En belirgin etki, ölü boşluk. Holografik kullanıcı arayüzünden zombi uzuvlarını kaldırmayı içeren savaşa ve cephane ve sağlık elde etmek için cesetleri ezmeniz gerektiği gerçeğine kadar temelde manevi bir halef gibi geliyor. Pek çok başka net referans da var – hemen yırtılmış gibi görünen düşmanlar Ölümcül Deneyya da bir yere aitmiş gibi görünen gaddar hapishane Yabancı kopup fırlamak.
Bu beni asla gerçekten rahatsız etmedi, çünkü hepsi çok iyi yapıldı. kallisto eski usul bir hayatta kalma korku yaklaşımıdır, bu da onun son derece doğrusal olduğu anlamına gelir; zamanınızın çoğu, ister yer altı mağaraları, ister hapishaneyi birbirine bağlayan koridorlar olsun, koridorlarda ağır ağır ilerleyerek geçirilir. Gişe rekorları kıran oyunlarda ender görülen bir şey haline gelen, oldukça yönlendirilmiş bir deneyim türüdür. İşe yarıyor çünkü deneyimin her yönü – ses tasarımı, karanlık atmosfer, yavaş ve ağır dövüş – maksimum korku için ayarlandı. Oyunun kullandığı tekniklerin çok azı yenidir; aslında video oyunu klişeleriyle dolu. Uzaylı bir parazit yüzünüze sıçramasın diye cephane aramak için bir dolabı açmayı iki kez düşünmenizi sağlayacak çok sayıda zıplama korkusu var.
Bunların hepsini daha önce görmüştüm ama yine de korkmuştum. Kısmen bu, her uzay zombisini dayanılmaz derecede ürkütücü gösteren, özellikle de onları metal bir çubukla öldüresiye döverken ve kanın uçuştuğunu gördüğünüzde, inanılmaz derecede gerçekçi görsellere bağlıdır. Bazı ölüm animasyonları düpedüz rahatsız edici. kallistogeliştiricileri ayrıca korkuları gizlemek için loş ışıklandırma, sis ve hatta kar fırtınası gibi denenmiş ve doğrulanmış teknikler kullanarak sıçramaları daha da zorlaştırıyor. Ayrıca bu oyunu kulaklıkla oynayamadım çünkü 3D ses çok fazlaydı; Yukarıdaki havalandırma deliklerinde zıplayan zombileri duymak, kulaklıkları hemen yırtmama neden oldu. Nefes almak için oyunu düzenli olarak durdurmak zorunda kaldım.
Büyük ölçüde doğrusal bir oyun olmasına rağmen, kallisto olaylara nasıl yaklaştığınız konusunda size şaşırtıcı miktarda özgürlük verir. Yakın dövüş, zamanla yükselttiğiniz çok çeşitli silahlar ve hatta bir şeyleri (veya zombileri) alıp etrafa fırlatabilmeniz için temel olarak size Kuvvet güçleri veren yüksek teknoloji ürünü bir eldiven var. Başarabildiğim kadarıyla gizliliğin bir parçasıydım, ancak bu, nispeten sınırlı cephane ve sağlıkla bir hayatta kalma korku deneyimi olduğu için, zombileri savuşturmak için hemen hemen her aracı kullanmak zorunda kaldım. Bu, özellikle daha karmaşık düşmanlarla karşılaştığımda doğruydu; Yeterince hızlı öldürmezseniz gelişen zombiler ve duvarların etrafında örümcekler gibi sıçrayan diğerleri var. Bazıları sadece patlamak için sana doğru sürünür. (Onları sevmem.)
Resim: Krafton
Oyunun ilk yarısında mükemmel bir temposu var. Güvenli odalardan birinde nefesimi düzene sokmadan (ve çok, çok sayıda ses kaydını yakalamadan) önce kendimi metodik olarak hapishanenin bölgelerini temizlerken, yol boyunca bazı gergin sıyrıklara girerken bulurdum. Keşif, hikaye anlatımı ve dövüş arasında güzel bir denge vardı. Bol miktarda grafiti (birinin ölmeden önce bir duvara kanla “dokunaçları vur” yazacağına inanmak zor) veya bir şekilde hala işleyen 3D gibi komik bir şekilde yersiz video oyunu sözleşmelerinden bazılarını umursamadım bile. silahlarınızı ve teçhizatınızı yükseltmek için baskı otomatları. O zamana kadar, kallisto tam oradaydı Signalis şimdiye kadar yılın en sevdiğim korku oyunu olarak.
Ve sonra zorluk sivri uçlarına çarptım.
İlki, bir servis asansörünün hedefine ulaşmasını beklerken savuşturmak zorunda kaldığım düşman dalgalarını içeriyordu. Bundan kısa bir süre sonra oyun, bir vuruş ölüm anlamına geleceğinden, yenmek için neredeyse mükemmel zamanlama gerektiren devasa patronları üzerime atmaya başladı. Zorluğu mümkün olan en düşük ayara getirdiğimde bile, bu sekanslardan bazılarını başarıyla tamamlamam bir saat veya daha fazla zamanımı alıyor.
Bu anlar sinir bozucuydu çünkü dikkatli bir şekilde yönlendirilen ilerleme hızını bozdular, ama aynı zamanda birkaç başka nedenden dolayı. Başlamak, kallisto‘ın dövüşü yavaş ve acımasız, bu da sürekli tempolu bir korku oyunu için mükemmel. Ancak düşman dalgaları ve patron savaşları daha çok bir aksiyon oyunu gibi hissettirdi ve kontroller aynı anda ortalıkta koşuşturmak ve ateş etmek (ve Gücü kullanmak) için çok hantal. Sırf silahımı değiştirmek çok uzun sürdüğü için birçok kez öldüm. Oyun aynı zamanda kontrol noktalarını olabilecek en kötü anda başlatma eğilimindedir, böylece tam olarak bir patronun size saldırdığı ve size hazırlanmanız için zaman tanımadığı anda oyuna geri dönüyorsunuz. Ve bazı patronlar düpedüz haksız hissediyorlar. Normalde şaşırtıcı derecede bağışlayıcı olan bir oyunda tek vuruşta öldürmeler, oyunu daha eğlenceli veya korkutucu hale getirmek için hiçbir şey yapmaz. Onlar sadece sinir bozucu.
Bu sorunlar şiddetlenir kallistodoğrusal doğası. Eğer affetmeyen bir dizide takılıp kalırsanız, kaba kuvvet kullanmaktan başka yapabileceğiniz pek bir şey yoktur (veya benim birkaç kez yaptığım gibi sakinleştirici güzel bir yürüyüş yapın).
Oyun boyunca birçok kez pes etmek istedim, ancak oyunun başında ne kadar kazdığım için güçlendim. Ama sonunda çok aşamalı bir patron dövüşü beni kırdı ve durmak zorunda kaldım. bu ne yapar Callisto Protokolü çok hayal kırıklığı yaratıyor. Çok iyi yapıyor ve oyunun büyük bir yüzdesi bir patlama. Bu, gerçekten dışında var olmayan bir tür üst düzey korku deneyimi. Ölümcül Deney. Ama sonra, deneyime kesinlikle hiçbir şey katmayan şeyleri zorlukla ekşitir. Sonunda, en korkunç şey boşa harcanan potansiyeldir.
Callisto Protokolü 2 Aralık’ta PlayStation 5, Xbox Series X/S, PlayStation 4, Xbox One ve PC’de çıkıyor.