Ne zaman Pentiment Birkaç hafta önce Xbox ve Game Pass’te piyasaya sürülen sosyal medya beslemelerim, oyun hakkında söylenip duran güvenilir arkadaşlarım ve meslektaşlarımla dolup taştı. Merak ediyorum, kendim kontrol ettim ve bunun aynı fikirde olmadığımız konusunda hemfikir olmamız gereken zamanlardan biri olduğunu keşfettim. Oyunun üçüncü perdesine iyice girdim ve hala bunun ne hakkında olduğunu anlayamıyorum. Pentiment fikirlerine değer verdiğim ve zevkleri genel olarak benimkine benzeyen birçok arkadaşımın ve meslektaşımın bu oyunu bu kadar sevmesine neden oldu. Ama sanırım bazı ipuçlarım var.
sebebini ortaya çıkarmaya çalışırken Pentiment‘ nin popülaritesi, ilk başta oyundan olabilir mi diye merak ettim.
İçinde Pentiment, 1500’lerde Bavyera’daki bir manastırda resimli el yazmaları üzerinde çalışan ressam Andreas Mahler olarak oynuyorsunuz. Oyun döngüsü, Mahler’in uyandığı, işe gittiği, kasabadaki arkadaşları ve meslektaşlarıyla yemek yediği ve yattığı birkaç gün boyunca gelişir. Ve karakter kadrosu tarihsel bir bakış açısından ilginç olsa da – oyun, Protestan Reformunun ilk çalkantılı günlerinde kırsal bir kasabada yaşayan türden insanlara ilginç bakış açıları sunuyor – hepsi oldukça sıkıcı çünkü yapabileceğiniz tek şey konuşmak.
Pentiment Mahler’in günlük rutini, masum bir arkadaşını idamdan kurtarmak için çözmeyi üstlendiği bir cinayetle bozulduğunda yaşam belirtileri göstermeye başlar. Katili bulmak için hangi zaman alıcı aktiviteleri yapacağımı seçmem gerektiğinde oyun biraz daha ilginç hale geldi. Kasabanın huysuz dul eşine bilgi pompalamak için yardım etmeyi seçseydim, kasabanın yün eğirme arısında paylaşılan sulu dedikodularda saklı potansiyel ipuçlarını duymaya zamanım olmazdı.
Resim: Obsidyen Eğlence
Ayrıca karakterlere karşı önyargılarınızın cinayeti nasıl çözdüğünüz konusunda sizi bilgilendirdiğini de takdir ettim. Cinayetten önce kasabanın dul eşi kurbanı lanetledi ve ölmesini diledi, ben de doğal olarak bunun ne olduğunu öğrenmek istedim. Kaba çıkışı ondan şüphelenmeme ve sonra onu sorgulamama neden oldu, bu da beni onu suçlu gösterecek daha fazla ipucuna götürdü. Bu konuyu takip ederken ve sınırlı bir süre ile, başka olası şüpheliler olmasına rağmen, katili isimlendirme zamanı geldiğinde onu seçmekten başka seçeneğim yoktu. Pentiment değil As Avukato kadar çileden çıkaracak şekilde – iyi bir şekilde – oyun size doğru kişiyi bulup bulmadığınızı asla söylemez (sorta).
Diyalog seçiminin bir karakteri etkilediği ve nasıl tepki vereceğini ve sizinle ne paylaşacağını bildirdiği anlar da vardır. Tıpkı gerçek hayatta olduğu gibi, hangi zararsız ifadenin kaygı uyandıran “bu hatırlanacak” mesajını tetikleyeceğini söylemenin bir yolu yok.
nasıl zevk aldım Pentiment sizi seçimlerinizle yaşamaya zorlar, diğer oyunlarda olduğu gibi, oyuncu seçimiyle ilgili olmaya kemiklerini yapar (çağrı Kitle Etkisi), yapma. Pisliği kurtarmanın ve istenen sonucu elde etmek için söylediklerinizi veya yaptıklarınızı değiştirmek için geri dönmenin bir yolu yok. Geri dönüp Wrex’i Virmire’da kurtarabilirsin, ama şapkanı çaldığı için bir çocuğa terslemeyi geri alamazsın, ki bu kimin cinayetten asılmayı hak ettiğine nasıl karar verdiğin üzerinde kelebek etkisi benzeri sonuçlar doğurur.
nasıl zevk aldım Pentiment sizi seçimlerinizle yaşamaya zorlar, diğer oyunlarda olduğu gibi, oyuncu seçimiyle ilgili olmaya kemiklerini yapar (çağrı Kitle Etkisi), yapma
Temelde yapılacak tek şey bu Pentiment, Yine de. Biri ölür ve seçimlerinizle kimin suçlu olduğuna siz karar verirsiniz. Ve takdir ederken PentimentYaptığımız veya söylediğimiz en küçük şeylerin veya içsel önyargılarımızın nasıl geniş kapsamlı ölüm kalım sonuçlarına sahip olabileceğine dair ustaca gösterimi, bu derslerin bana bir oyuncu olarak nasıl açıldığı eylemi sadece … falan filan.
Sanırım en büyük takıntılarımdan biri Pentiment Bununla ilgili gördüğüm tüm vızıltılarda, bunun görsel bir roman olduğu gerçeğinden hiç bahsedilmedi. Tamamen anlatı olan görsel romanlarda veya oyunlarda yanlış olan bir şey yok, ancak bu tür bir oyun için doğru zihniyette olmalıyım ki beklentilerimi değiştirebileyim. Ve o zaman bile, pek çok görsel roman, “konuş ve seçimler yap”tan daha fazla oynanış özüne sahiptir. Cinayet soruşturması başladığında ipuçlarını keşfetmeme yardımcı olacak küçük mini oyunlar sunulacağını düşündüm. Önceleri, Mahler’in geçmişlerinden biri olarak doğayı incelemeyi seçtim, bu yüzden belki hikayenin ilerleyen kısımlarında bana yardımcı olabilecek yerel bitkileri tanımlayarak çözebileceğim bir tür bulmaca olabileceğini düşündüm. NPC’lerle uzun uzun konuşma monotonluğunu kırmak için bir şeye, herhangi bir şeye ihtiyacım vardı, ama onu hiç anlamadım.
Öyleyse, tüm bunlara neden olan oyun oynamıyorsa Pentiment propaganda, belki de hikaye?
Daha önce de söylediğim gibi, oyun, Martin Luther civarındaki insanların içsel yaşamlarına dair bazı güzel yeni yaklaşımlar ve Katolik Kilisesi’ne düşürdüğü – veya daha doğrusu çivilediği – “95 tezim var ve bir Papa bir değildir” çubuklarını sunuyor. Hoş bir düşünce, din ve fiziksel görünüm çeşitliliği vardır. Oyun kolayca yüzde 100 zambak beyazı olabilecekken, oyunun Etiyopya’dan bir Afrikalı rahip, Yahudi bir çift ve koyu tenli bir Roman adamı içerdiğini görmek beni çok mutlu etti. “Tarihsel doğruluğa” hizmet eden beyazlık, Her zaman bir efsane oldu ve Pentiment haklı olarak bu mite meydan okuyor. Almanya anno domini 1518’in ortasında bir oyun seti Siyahları içerebilirse, Avrupa ve titreşimlerden başka hiçbir şeye dayalı olmayan ejderhalar ve iblisler içeren bir oyun da insanları kağıt torbanın karanlık tarafında bulabilir.
dizideki kadın karakterler Pentiment aynı zamanda harikadır çünkü o dönemdeki kadın deneyiminin enini ve enini kapsarlar. Hepsi fakir, kirli ev kadınları değil (başka bir zararlı “tarihsel doğruluk” efsanesi), daha çok eğitimli, çalışan, iş sahibi kadınlar. Cinsiyetlerinin ikinci sınıf statüsünün adaletsizliğini kabul eden ve bundan yakınan ya da içinde çalışmak ya da sistemi yıkmak için ellerinden gelenin en iyisini yapan güç, zenginlik ve hırslı kadınlar var. Manastırda, kız kardeşlerinin aksine yemin bağlarından rahatsız olan bir rahibe vardır. Mahler’i otoriterliğini azarladığında, hayatının berbat olduğunu, bunu kendisinin seçmediğini ve erkek olarak doğsaydı arzuladığı ve hak ettiği özgürlüğe sahip olacağını söyleyerek azarlıyor. Bir keşişle yeminini bozduktan sonra manastırı terk etmeye, keşişle evlenmeye ve sıradan biri olarak yaşamaya karar veren başka bir rahibe daha var.
Karakterleri tanımayı ve hayatlarının oyunun geçtiği yıllar içinde geliştiğini görmeyi çok sevdim. Ancak oyundaki cinayetlerin her biri o kadar yavaş ilerliyor ki, cesetler yere çarpmadan önce pes etmek mantıklı. Oyuna ilk başladığımda kocam uğrar ve “Daha bir şey oldu mu?” her 30 ila 45 dakikada bir, ki buna kötü bir şekilde “hayır” yanıtı verirdim.
Neye ihtiyacı olduğunu kendi hızında söylemesi için bir oyun süresi verilmesine karşı değilim ama sabrımın sınırları var. Ve bir süre sonra aynı oynanış döngüsü ile aynı yerde kaldığınız için renkli karakterler bile parlaklığını kaybetmeye başlıyor. Demirciye “Tanrı sizi korusun” diyebileceğiniz ya da manastırın havasız keşişleriyle öğle yemeği yiyebileceğiniz ancak artık ilginç olmayana kadar pek çok kez vardır.
Yani eğer oyun oynanış değilse ve kısmen oyunun hikayesiyse, olabilir mi? Pentimentçentiklenmeye neden olan sanat mı?
Vay canına (Tanrım, beni affet). Evet.
Pentimentsanatı çekici. Bu oyunun görselleriyle ilgili her şey o kadar düşünceli bir şekilde ayrıntılı ve zengin ki hikayeyi zenginleştiriyor ve size Mahler’in resimli el yazmalarından birini okuyormuş gibi hissettiriyor. Oyun bir kitap gibi sunuluyor. Her ekran geçişi, kitabın bir sayfasını çevirir ve bu olduğunda, oyunun sadece bir çizim gibi ekranı çevreleyen eski bir yazı görebilirsiniz. Le Morte d’Arthur veya bu Canterbury masalları. Bu bir utanç Pentiment bu yılki Oyun Ödülleri’ne hak kazanmak için çok geç geldi çünkü her sanat kategorisini kolayca süpürebilirdi.
Oyunun diyaloğunun yazı tipi de harika çünkü kiminle konuştuğunuza ve onlar hakkındaki bilginize göre değişiyor. Köylüler, düşük eğitimlerini gösteren, sık sık silinen ve düzeltilen yazım hatalarıyla el yazısı bir senaryoda konuşurlar. Sözde “köylü”lerden birinin okuma bildiğini öğrendiğinde, bilgililiğini yansıtmak için yazı tipi kitap tipine dönüşür. Önyargılarınızın bir kişinin suçluluğuna veya masumiyetine karar vermesi gibi, önyargılarınız da bir kişiyi tam anlamıyla nasıl algıladığınızı etkiler. Bir köylünün yazım hatasıyla dolu yazısına mı yoksa bilgili bir rahibin gösterişli gotik eline mi sahipler? Tamamen harika. 10 üzerinden 10. Not yok. Ve süper süslü yazı tiplerini okumak çok zorsa – bir süre sonra benimle oldukları gibi – onları daha kolay okunabilir bir yazı tipine dönüştürmek için bir erişilebilirlik özelliği var.
Pentiment benim için hit olmayabilir, ama hiçbir şekilde kötü bir oyun değil. Her dakika sorgulamama rağmen 12 saatten fazla harcadım, çünkü yeterince var (ve demek istediğim sadece yeterli) beni oyunun sıkıcı engelinden kurtaracak ilgi çekici bir hikaye ve karakterler.