Johns Hopkins Üniversitesi’ndeki gökbilimciler, gözlemlenebilir evrenin en ucuna kadar uzanan 200.000 galaksinin konumlarını ve renklerini işaretleyen etkileşimli bir evren haritası oluşturdular.
Sloan Digital Sky Survey (SDSS) teleskobu, 20 yılı aşkın süredir neredeyse her gece kozmosu tarıyor. Teleskop, Samanyolu’muzdaki 4 milyon yıldız, Yerel Grubumuzdaki galaksiler ve milyarlarca ışık yılı uzaktaki diğerleri dahil olmak üzere farklı ölçeklerde kapsamlı bir atlas oluşturmak için zaman içinde gökyüzünün farklı bölgelerini haritalar.
İki Johns Hopkins astronomu, Brice Menard ve Nikita Shurkman, evrenin tek diliminin yoğun bir görselleştirmesini oluşturmak için SDSS verilerini topladılar. Bu “kozmik pizza diliminin” en altında yer alıyoruz. Oradan, harita uzay ve zamanda şimdiki zamandan 13,7 milyar ışıkyılı uzağa sapıyor. Ve kendisi dev bir kürenin sadece küçük bir parçası olan 10 derecelik bir kama.
Harita, her biri milyarlarca yıldız, gezegen ve diğer nesneleri içeren bütün bir galaksiyi temsil eden 200.000 küçük nokta içerir. Bu noktaların renkleri, galaksilerin kimliğini ve özelliklerini gösterir. Soluk mavi noktalar, Dünya’dan 2 milyar ışıkyılı uzaklıkta bulunan sarmal gökadalardır. Ardından, harita eliptik galaksilerin hakimiyetinde olduğu için noktalar sararmaya başlar – daha parlaktırlar ve uzaktan görülebilirler.
4 ila 8 milyar ışıkyılı uzaklıkta harita kırmızıya döner. Hâlâ eliptik galaksilerdir, ancak ışık dalgaları “Evrenin genişlemesi nedeniyle “kırmızıya kaydırılır veya tayfın kırmızı ucuna doğru gerilir. Bundan sonra, harita tekrar maviye döner – bunlar, merkezinde mavi ışık yayan çok aktif süper kütleli karadeliklere sahip kuasarlar, galaksilerdir.
Haritanın daha geniş kısmına yaklaştıkça, kırmızıya kaydırılan kuasarlar bu kadar büyük bir mesafeden hala görülebilen tek şey haline geldiğinden, noktalar tekrar kırmızıya döner. Ve sonra, bir milyar ışıkyılı neredeyse tamamen karanlıktan sonra, gözlemlenebilir evrenin sınırına ulaşıyoruz. Teknik olarak bu sınırın ötesinde evrenden daha fazlası olmasına rağmen, onu göremiyoruz çünkü bu kadar uzak bir yerden gelen ışığın bize ulaşması için yeterli zaman geçmedi.
Bu harita ile ekip, “bilim adamı olmayanların okuyabileceği, anlayabileceği ve takdir edebileceği bir evren görselleştirmesi oluşturmak” için yola çıktı.