Manchester’daki The Trafford Center’da sahnenin üzerindeki dev ekranda 17. Pokémon film, Pokémon Filmi: Kyurem Kılıç’a Karşı. 2012’de piyasaya sürüldü, çoğunlukla V. Nesil’de franchise’a giden tek boynuzlu at benzeri Keldeo’yu öne çıkarıyor veya Pokémon Siyahı ve Beyaz.
Onu tanımadım. Nesil V, benim ayak uyduramadığım dönemin bir parçasıydı. Pokémon, çocukluk saplantısı ile yetişkin zevki arasındaki orta günler. Ama önemli değildi. Keldeo, temelde sergilenen ve orijinal 151’in parçası olmayan tek pokemondu. Bulmakla görevlendirildiğimiz pokémonlar, alışveriş merkezinin dört bir yanındaki renkli duvar resimlerine gizlenmişti – çünkü nostalji söz konusu olduğunda, hiçbir şey I. Nesil’i yenemez.
Nostalji ve yenilik arasındaki çizgide yürümek her zaman bir gerilim olmuştur. Pokémon navigasyona meraklıydı. Ancak 2022’de her zamankinden daha fazla mevcut. şubat Pokémon Efsaneleri: Arceus açık dünyasıyla ezber bozdu ve şimdi, Pokémon Kızıl ve Menekşe bu değişiklikleri ana hat oyunlarına getiriyoruz. Yine de, serinin kökenlerine dair hatıralar her zamankinden daha fazla mevcut görünüyor.
son kitapta Monster Kids: Pokémon Bir Nesle Hepsini Yakalamayı Nasıl Öğretti?, yazar Daniel Dockery, Pokémania’nın zirve dönemi olan ilk dört yılı araştırıyor. “Başkalarıyla arkadaş olmak ve dünyaya değer vermekle ilgili oldukça iyi huylu bir hikayenin pazarlar arası yaygın bir markalaşma devine dönüştüğü gerçeği, benim üzerimde kaybolmadı” diye yazıyor. “Tüm sanatlarda olduğu gibi, nasıl yaratıldığı ve nasıl satıldığıyla sık sık güreşmeli ve uzlaşmalıyız.”
The Trafford Centre’ın Pokémon: Art Through the Ages sergisinin perde arkası markalaşma amacının ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yok. Anime ve yaklaşan için reklamlar vardı kırmızı ve Menekşe oyunlar, ama pek müdahaleci değillerdi. Tüm odak noktası, 1990’ların sonunda ekranlarımıza gelen orijinal pokémon takımıydı. Organizatörler diziyi satmak istiyorlarsa, bunu saf nostaljiye dayanarak yapıyorlardı.
Ve Kasım ayı başlarında esintili bir Perşembe sabahı The Trafford Center’da bulunan insanlar kesinlikle bunu zaten biliyorlardı. kırmızı ve Menekşe yoldaydılar. Alışveriş merkezi alışveriş yapanlarla meşguldü, ancak en az 10 kişiden 1’i, kontrol listesi ve belki de beş ila yedi yaşındaki çocuklara yönelik bir dizi aktivite içeren kitapçığa bariz bir şekilde sarılıyordu. Benim gibi çoğu 20’li yaşlarındaydı.
Organizatörler diziyi satmak istiyorlarsa, bunu saf nostaljiye dayanarak yapıyorlardı.
Sonra tekrar, belki çoğu bir noktada aşktan düşmüştü ve benim Keldeo’yu kaçırdığım gibi, sürekli değişen seriye asla geri dönmemişti. Her ikisi de size bunu söyleyemeyecek olan kız kardeşim ve annemle birlikte araştırdım. kırmızı ve Menekşe bu ay çıktı İkisi de hırslı Pokémon Git oyuncular, ancak bunun dışında yatırımları tamamen geçmişe bağlı.
kız kardeşim ve ben girdik Pokémon anime İngiltere’de yayınlandığında. annem vardı söylentileri duydum Bu yeni dizinin çocuklar için korkunç olduğu hakkında, bu yüzden bizim katılmamıza izin verilip verilmeyeceğini görmek için oturdu ve kendisi bir bölüm izledi. oldu 30. bölüm, Yeraltı pokemonunun çevreye zarar veren bir barajın inşa edilmesini durdurmak için birleştiği “Dig That Diglett!” Annem 70’lerden beri çevreci ve fırsat buldukça o bölümün övgülerini söylemeye devam edecek.
tarafından hem yakalanan hem de gözden kaçan bir görüntüdür. Canavar Çocuklar. Kitap, ne kadar iyi olduğunu belirleme konusunda harika bir iş çıkarıyor. Pokémon çocukları kendine çeker ama ebeveynleri en iyi ihtimalle şaşkın ve en kötü ihtimalle düşmanca gösterir. Bizim ailemizde asla böyle olmadı. Manchester avı için uygun olmasa da, babamın bana onu bir savaşta yenebildiğimde kendime gerçek bir pokémon ustası diyeceğimi ve sözüne sadık kalarak ilk kez bir sertifika tasarlayıp yazdıracağını söylediğini hatırlıyorum. çıkardı. Annem, kız kardeşimin okumayı nasıl öğrendiğini anlatmaya bayılır. oyuncak pokédex bir Noel hediyesi olarak verildik. Golem’e karşı hâlâ zaafım var çünkü o, aynı yıl bize verdikleri bir pokéball’dan aldığım rastgele bir heykelcikti.
Anime ve oyuncaklardan sonra, üç Nintendo 64 oyunumuz oldu: Pokémon SarısıPokémon Stadyumu, ve Pokémon Yapboz Ligi. Ancak diğerleri gibi biz de sadece birkaç yıl sonra, yani piyasaya sürülmeden önce bıraktık. Altın ve Gümüş ve Nesil II. Dockery’nin yazdığı gibi, bu oyunların dünyanın sonu olması gerekiyordu. Pokémonve animenin aşağı yukarı aynı zamanlarda tamamlanması planlanmıştı. Ancak mali çıkarlar ölmesine izin veremezdi. Yirmi beş yıl sonra, her zamankinden daha büyük.
Bir kere kırmızı ve Menekşe hit raflar, üç yeni Pokémon girişler bir yıldan daha kısa bir süre içinde piyasaya sürülecek ve parlak elmas ve Parlayan İnci Geçen Kasım ve Efsaneler: Arceus Şubatta. Annemin aşık olduğu, doğa ve işbirliğine dair cesur, kendini iyi hissettiren TV programı, kurumsal marka bilinci oluşturmanın ağırlığının altında gerçekten var olamaz. Ama bir alışveriş merkezinin etrafında dolaşarak işaret edip hatırladığım yaratıkları ararken öğrendiğim bir şey varsa, o da Pokémon Şirketi’nin hala biliyormuş gibi davranmanın ne kadar faydalı olduğunu bildiğidir.
Hangi neslin daha iyi olduğuna dair tartışmalar sadece internet kavgaları değil; bunlar, Nintendo’nun Charmander, Squirtle ve Bulbasaur’u önde ve merkezde tutarken açık dünyalara yayılırken yatıştırmaya çalıştığı bir iç gerilimdir. Ancak bu nostaljiye yaslanmak işe yarıyor gibi görünüyor. Benim gibi birçok kişinin yatırımı Pokémon muhtemelen zamanla büyümüş ve azalmıştır. Ama gerçekten önemli değil: rönesans ileriye olduğu kadar geriye de bakıyor.