God of War Ragnarok incelemesi: süper boyutlu devam filmi Cehennemi yükseltiyor

Yaklaşık 25 saat Savaş Tanrısı Ragnarok, gök gürültülü aksiyon oyununun ilk gerçek sessizlik anını yaşadım. Fazla konuşkan arkadaşlarıyla Svartalfheim’a yaptığı uzun bir geziden dönen Kratos, yatak odasına girer ve oğlu Atreus ile giderek gerginleşen ilişkisini düşünürken sessizce oturur. Normalde sarsılmaz stoizmi, nadiren bir kırılganlık anının parlamasına izin verecek kadar çatlar, çünkü iyileşmek için geri çekilmeden önce çatlamış yüzünü yuvarlamak üzere olan bir gözyaşı neredeyse yakalayabilirsiniz – iyileşebileceği tek yer.

Bu, üstüne koymayı seven bir oyundaki hem en iyi hem de en abartısız an.

PlayStation’a özel aksiyon macerası kuşkusuz etkileyici bir çalışma, ancak Kratos burada tanıdık bir düşmanla savaşıyor: devam oyunu sendromu. Geliştirici Santa Monica Studio, 2018’in olağanüstü ve öz-dönüşümlü God of War’ı yeniden başlatmaya çalışırken, geliştirmeye “daha fazlasıdır” yaklaşımını benimsedi. Daha fazla karakter, daha fazla keşif, daha fazla bulmaca, daha fazla alıntı var – adını siz koyun. Kratos’un son gezisinde sevdiğiniz (veya yapmadığınız) bir şey varsa, burada iki katını göreceğinize bahse girebilirsiniz.

Savaş Tanrısı Ragnarok kendinden daha iyi olmasa da, öncekinden çok daha büyük. Orijinali arasındaki atlamayı daha çok andırıyor savaş tanrısı 2005 yılında ve Savaş tanrısı 2, arsa vuruşlarına kadar büyük ölçüde benzer bir deneyim sunuyor. Bu daha geniş kapsam, önceki oyunun samimiyetinin bir kısmını yitiren daha karmaşık bir hikaye yaratır, ancak takas, franchise’ı aksiyon oyunlarının tanrısı olarak daha da kuran daha keskin bir savaştır.

Video incelemesi

Ragnarok geliyor

Savaş Tanrısı Ragnarok bir devam filminden daha çok bir “ikinci bölüm”. İkili yanlışlıkla Fimbulwinter’ın başlarında başladıktan sonra 2018’de biraz yarım kalan, reforme edilmiş Tanrı katili Kratos ve oğlu Atreus’un hikayesini sürdürüyor. Hikaye üç yıl sonra burada başlıyor, uzun kış sonunda sona eriyor… bu da kehanete göre felaket Ragnarok’un çok geride olmadığı anlamına geliyor.

Muhtemelen bu açıklamadan tahmin edebileceğiniz gibi, devam filmi, öncekinden çok daha büyük anlatı dalgalanmaları alıyor. Son bölüm, Kratos’un oğluyla gergin ilişkisi hakkında canlandırıcı bir içerikli drama olsa da, Ragnarok daha çok İskandinav mitolojisini yeniden anlatımına odaklanan, yayılan bir destandır. Örneğin, karakter kadrosu, Thor ve Odin gibi daha heybetli Tanrılar ve bir süper kahraman filmi için seçmelere katılıyormuş gibi espri yapan akıllıca konuşan yardımcılarla önemli ölçüde genişliyor (geri dönen Mimir, burada hiçbir zaman düz bir şekilde komikten ızgaraya gidiyor) .

Hikaye, mitolojik bir boğuşma olarak yeterince eğlenceli olsa da, hem Kratos’un önceki macerası bağlamında hem de kendi esası açısından biraz aşağı yönlü. 2018’ler savaş tanrısı büyük ölçüde kendi geçmişiyle sohbet eden bir oyun olduğu için piyasaya sürüldüğünde video oyunu anlatıları için çığır açan bir andı. Aşırı şiddet içeren diziyi yeniden inceledi ve onları, çocuğunun hatalarını miras almadığından emin olmak için çaresiz olan yaslı bir baba hakkında dokunaklı bir hikayeye ustaca döndürdü. Odaklanmayı (kelimenin tam anlamıyla, tek çekim kamera numarası sayesinde) bir avuç iyi gelişmiş karakter üzerinde tutan samimi bir oyundur.

Ragnarok çok daha az odaklanmış veya içe dönük bir şekilde de olsa bu fikirleri takip eder. Ebeveynlik hakkında potansiyel olarak düşünülmüş çıkarımlar, savaşın doğası ve gençlik kinayeleri hakkında belirsiz düşüncelerle zaman için rekabet eder. Konuşkan karakterler, keşif sırasındaki her sessizlik anını doldurmak için tüm duygusal durumlarını beyinlerine boşaltma eğiliminde olduklarından, incelik için çok az yer vardır. Genişletilmiş oyuncu kadrosu, ana hikayeyi saatlerce kesintiye uğratabilecek daha fazla anlatısal yan sapmalar yarattığından, genel ilerleme hızı da kapsam artışından muzdarip. Sanki Sony, mülkü bir multimedya juggernaut’a dönüştürmek istiyorsa daha fazla karaktere ihtiyaç duyacağını tahmin etmiş gibi, daha az bir oyun ve daha çok bir TV şovu planı gibi geliyor. Bizden geriye kalanlar.

Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, Kratos ve Atreus’un ilişkisine odaklanmak için sakinleştiğinde hikayenin en iyisi. Tüm kıyamet gürültüsünün ortasında, burada oğluna güvenmeyi öğrenen ve yetişkinlik çağına girmeden önce onunla kalan zamanın kıymetini bilen bir baba hakkında güzel bir hikaye var. Serinin emektarı Christopher Judge, bugüne kadar gördüğümüz karakterin en savunmasız (ve en komik) versiyonunu oynayan Kratos olarak muazzam bir performansla bu hassas anları satıyor.

Dağınık macerayı düşünürken bana yapışan dokunaklı bir an var. Hayvansever Atreus, Valheim’a yaptığı bir gezi sırasında Kratos’un kuma hapsedilmiş bir denizanasını serbest bırakmak için durmasında ısrar eder. İkisi uzun bir zindandan geçerek yaratığı dışarı çıkarmak için birlikte çalışırlar. Sonunda, Atreus Kratos’un neden gereksiz bir kurtarma görevi için dünyayı kurtaran arayışını durdurduğunu merak ediyor. Cevap Atreus’un düşündüğünden daha basit: Kratos, birlikte geçirdikleri zaman, ölüm ya da felaket geldiğinde oğluyla olabildiğince fazla zaman geçirmek istiyor. Yolculuğumun sonunda, ben de onlarla o anlardan daha fazlasını yaşayabilmeyi diledim.

Nihai aksiyon oyunu

Anlatıya yaklaşımı hayranları bölebilse de, RagnarokMücadele inkar edilemez derecede muhteşem. Önceki oyunun temelini oluşturan devam oyunu, çalışan her şeyi sağlam tutuyor, ancak kadranları savaşları yeni hissettirecek kadar döndürüyor. Birincisi, Kratos hem tatmin edici derecede ağır Leviathan Axe’sini hem de hızlı Blades of Chaos’unu (ki bu 2018’de oyunun sonlarına eklenmişti) bu sefer atlayıştan itibaren kullanabilir. Bu, bir grup düşmanı hızlı bir şekilde ortadan kaldırmam veya gücümü bir düşmana odaklamam gerekip gerekmediğine bağlı olarak araçlar arasında sorunsuz bir şekilde geçiş yapabildiğim için, savaşı önceden daha çeşitli hale getiriyor.

Buradaki büyük değişiklik, temel saldırılara daha fazla vurgu yapılmasıdır. Üçgen düğmeyi tutmak Kratos’un baltasını dondururken, hızla basmak bıçaklarını ateşe verir. Her ikisi de Kratos’a daha fazla saldırıya erişim sağlayarak, yetenek ağaçları aracılığıyla zaten etkileyici olan hamle setini genişletiyor. Bu saldırıları gerçekten kullanmak için çok daha iyi bir teşvik var. Bunları yeterince kez gerçekleştirin ve oyuncular bireysel bir harekete bir değiştirici ekleyerek hasarını, sersemlemesini ve daha fazlasını artırabilir. Bu, oyuncuların başka türlü basit bir hareket dizisini kişiselleştirmesine olanak tanıyan karışıma yeni bir özelleştirme katmanı ekler.

Bu sistem, 2018’de tanıtılan RPG çerçevesiyle el ele gidiyor ve burada biraz isabetli kalıyor. İstatistik artışları hala göz ardı edilebilir, bu da “sayılar artıyor” ekipman kovalamacasını tatmin etmekten çok yorucu hissettiriyor. Ancak, donanım avantajları bu sefer daha fazla parlıyor. Oyunun sonunda, aşağıdaki gibi düşmanları bitirerek iyileşmemi sağlayacak kıyafetler giyiyordum. kıyamet ve başarılı kaçma rulolarında zamanı dondurun süngü. Yeterince kurcalamayla, türün en sevdiğim parçalarından ideal aksiyon oyunumu yaratabildim.

özellikle bunu takdir ediyorum Ragnarok yapımı test etmem için bana daha fazla fırsat veriyor. Önceki oyunda, tek gerçek yetenek kontrolü, Dark Souls karşılaştırmalarını çeken, son derece zorlu Valkyrie dövüşlerinden geliyordu. Buradaki geri dönüşlerin bir varyasyonu, ancak bunun ötesinde beni cephaneliğimdeki her aracı kullanmaya iten daha unutulmaz canavarlar var. Bir hazine kasasında kilitli devasa bir canavara karşı bir dövüş, beni aksi takdirde görmezden gelinen savuşturma becerilerimde ustalaşmaya itti ve bu da yolculuğumun geri kalanında savaşma yaklaşımımı derinleştirdi.

Yoldaşlar da bu oyunda çok daha büyük bir rol oynuyor. Atreus, özellikle savaşta daha etkilidir ve bu da karışıma hoş bir çeşitlilik katar. Hangi rolü oynadığına dair ayrıntılara girmeyecek olsam da, devam filminde Atreus’la bu kadar çok zaman geçirmemizin bir nedeni var: Ragnarok‘in hikayesi nihayetinde Kratos’tan çok onunla ilgili. Babasıyla önemli ölçüde daha fazla zaman geçirsek de, bu, kendi kimliğini arayan bir gencin yetişkinliğe geçiş hikayesidir – önceki oyunun şaşırtıcı son bükümüyle alay edilen bir şey. Özellikle aktör Sunny Suljic, Judge’ın tur-de-force Kratos’uyla eşleşemediğinden (genç Suljic’in gerçek sesi prodüksiyon yoluyla olgunlaşıyordu) kararın bazı hayranlar için kutuplaştırıcı olabileceğinden şüpheleniyorum. Bununla birlikte, Santa Monica Studio’nun rahatlık alanından çıkmak ve aksi takdirde güvenli oynayan bir devam filmine yeni bir şey eklemek için yeterince kendine güvendiğini hissettiği tek alandır.

Daha büyük, daha iyi değil

Oyunun açılış bölümlerinden birinden, Santa Monica Studio’nun bu sefer bir formüle daha yakın olduğu açık. 2018 oyununun en unutulmaz anlatı vuruşları, sanki hayranların iyi tepki verdiği ve ikiye katlamaya çalıştığı bir slayt destesinden çalışıyormuş gibi biraz hesaplanmış bir şekilde burada yankılanıyor. Adil olmak gerekirse, bu hemen hemen her oyun devamına karşı yükseltebileceğiniz bir eleştiridir (bkz. Horizon Yasak Batı) ve bu oyunu olumsuz etkileyen bir şey değil; o da tam olarak bağımlılık yapmaz.

Örneğin keşif yapın. savaş tanrısı (2018), Kratos ve Atreus’un önemli yan görevler aramak için etrafta dolaşmasına izin veren daha küçük açık dünya alanı olan Dokuzlar Gölü için övüldü. Bu fikir burada aynı genel formatı takip eden dokuz alemde birden fazla açık alanda tekrarlanıyor. 2018’de ne işe yaradı, burada hala çok çalışıyor. Değerli hazineler ve zekice çevresel bulmacalarla dolu devasa alanlar sayesinde keşif son derece tatmin edicidir (ancak arkadaşları, sürekli ipuçlarına bakılırsa, onları nasıl çözeceklerini bildiğinize güvenmezler). En iyi anlatım anlarından bazıları tamamen isteğe bağlı içerikten geldiğinden, yan görevler de hala öne çıkıyor. En eski yan görevlerden biri, Kratos’un vücudu kendi bulmaca adasına dönüşen tuzağa düşmüş bir balinayı serbest bırakması, Kratos’un kendi güvensizliklerini akıllıca yansıtan çarpıcı bir arayış.

Yine de, bu sefer anların birbirine karışma eğiliminde olduğunu hissetmeden edemedim. Bulmacaların bolluğu, koleksiyonlardaki artış, mekanlar arasında dolaşırken aşırı küçük konuşmalar – çok azı, Dokuzlar Gölü çevresindeki nispeten kompakt yolculuğumun bu güne kadar yaptığı gibi bana yapışıyor. Elbette, hepsi eğlencelidir, ancak aşırı pozlama, daha büyük alem atlama macerasında bireysel anların daha az öne çıkmasını sağlar. Daha iyi değil. Daha kötü değil. Bu sadece daha fazla.

buna yardımcı olmuyor Ragnarok teknik açıdan da pek bir gelişme gibi gelmiyor. PS5’te çalışmasına rağmen, bu, akıllı bir bölge seyahati hilesiyle yüklemeyi gizleme şekline kadar bir PS4 oyunu gibi hissettiriyor. Sonuç olarak, beni rahatsız eden bir şey değil. Ragnarok selefinden ayrılamaz ve henüz yükseltme yapmamış hayranların sonuna kadar tamamlanmamış bir hikaye görmeleri adil. Ancak durgunluk hissine katkıda bulunur, onu büyük ama güvenli olana daha da bağlar. Savaş tanrısı 2.

Burada Kratos’un oğluna çok sert davrandığını düşünüyorsam, bu dizinin neler yapabileceğini görebiliyorum. Santa Monica Studio, neslinin en iyileri arasında yer alan cesur bir oyunla 2018’de seriyi güzel bir şekilde yeniden keşfetti. Tüm eleştirmenlerim için, Savaş Tanrısı Ragnarok eşsiz aksiyonu, hayranlık uyandıran manzaraları ve duygusal hikaye anlatımı sayesinde emsallerinden hala kilometrelerce ileride. Pek çok taraftarın beklediği gibi devam filminden daha fazlasını istedim, ancak bu konuda Kratos’tan hala öğreneceğim çok şey var. Belki de olgunlaşması için bu kadar endişeli olmayı bırakıp, onun ne olduğu, artan acılar ve diğer şeyler için onu takdir etmeliyim.

Savaş Tanrısı Ragnarok PS5’te incelendi.